Chaos Dragon: Sekiryuu Seneki

اژدهای آشوب، با نام مستعار «جنگ اژدهای سرخ» پروژه‌ای بود که توسط خالقان همه ستاره ژنرال اوروبوچی، کینوکو ناسو، ایزوکی کوگیوکو، ریوگو ناریتا گردآوری شد. "یکی را بکش تا خیلی ها را نجات بدهی" نام دارد (اگر F/Z را دیده باشید، مرجع دریافت خواهید کرد) همچنین اگر هر یک از سبک های آنها را بشناسید، می توانید تشخیص دهید که کدام شخصیت های نمایش توسط چه کسی طراحی شده اند (و چه کسی نوشته است) آنها)؛ اما من فکر می‌کنم کوگیوکو احتمالاً شخصیت‌های اصلی را طراحی کرده است زیرا سبک او زیبا است و ایبوکی، ایهکا (محصول)، آنقدر بامزه هستند که حتی اگر داستان را دوست نداشته باشید، میل به تماشای انیمه خواهید داشت. اما متأسفانه طراحی شخصیت های شایان ستایش با برخی از احمقانه ترین و بدترین اژدهای CGI که ​​تا به حال دیده ام، در تضاد است. منظورم این است که آنها از نظر طنز بد هستند. و طرح اژدهای آشوب خوب است، اما خیلی سریع به طرز باورنکردنی تاریک و خشن می شود. «هزار سال» در آینده اتفاق می‌افتد، یعنی سال 3015 - اگرچه طبق همه روایت‌ها همان دنیای فانتزی قرون وسطایی است که در هر RPG فانتزی دیگری دیده‌اید، بنابراین مطمئن نیستید که کل «سال 3015» برای چه بوده است. . شاید این ایده اوروبوچی بود… داستان در جزیره‌ای به نام نیل کاموی (که بیشتر شبیه نام بچه حرامزاده یک آمریکایی و یک شاهزاده کیوتو است) اتفاق می‌افتد که در جنگ بین دو کشور دیگر گرفتار شده است که برای راضی نگه داشتن نقشه‌برداران خاص باید به مبارزه ادامه دهند. به نظر می رسد مانند جنگ Lodoss tbh) اما یک ربات قوطی حلبی بزرگ، گروهی از ماجراجویان از جناح های مختلف را متقاعد می کند که برای یافتن و از بین بردن اژدهای سرخ که به نوعی مسئول جنگ است، تلاش کنند. به نظر می رسد به یاد دارم که در جنگ لودوس نیز یک اژدهای قرمز و سیاه وجود داشت ... سطح سادیسم تکان دهنده بود - و نحوه تعامل شخصیت ها با یکدیگر تشخیص دوست از دشمن را واقعاً سخت می کند - مانند اینکه شما فکر می کنید لو فوراً یک شرور است اما او به هیچ وجه (حداقل هرگز سعی نمی کند) تهدیدی باشد. برخی از شخصیت های اصلی، اما geezus او AF شیطانی و خشن است. عدم تطابق عجیب بین شخصیت‌های بامزه و تقریباً کودکانه و خشونت واقعاً دردناک است - یک لحظه شوت‌ها و لولیس‌ها مژه‌ها را به هم می‌تابانند، لحظه‌ای دیگر با چاقو از طریق گردن مردم را می‌کوبند. من از رفتن "awww" و بعد از تف کردن قهوه ام بیرون رفتم! برخی از لحظات ناخواسته خنده دار هستند - مانند زمانی که جوجه نیمه برهنه به مرد ربات بزرگی از سرش شلیک می کند و او در حال کشیدن سیگار است - نمی توانستم جلوی خنده ام را بگیرم. من خیلی تلاش نکردم بفهمم چه اتفاقی در حال رخ دادن است، اما بعد از چند قسمت به اندازه کافی جالب شد که به تماشای هر قسمت بعدی ادامه دادم - و زمانی که به قسمت هشتم رسیدم، در نهایت تا آخر آن را تماشا کردم. فورا. کاملاً واضح است که استعداد پشت این نمایش وجود دارد، زیبا به نظر می رسد و به خوبی نوشته شده است - اما آن اژدهای cgi وحشتناک نابخشودنی هستند. و مردم در این انیمه می میرند. همانند Fate/Zero، شخصیت‌هایی که دوست دارید بسیار سریع و بدون هشدار به قبر فرستاده می‌شوند. و شخصیت‌هایی که فکر می‌کنید باید به‌عنوان مشکلات آشکار در نهایت با مشکل مواجه شوند، در حالی که MC بیشتر اوقات بی‌میل و بلاتکلیف است. این هم به اندازه کافی خسته کننده و هم جالب است که شما را تا انتها تماشا کند، اما واقعا داستان سرایی قوی نیست. تنها 12 قسمت (1 دوره) بود که پایان مناسبی داشت که همه چیز را به روشی جالب به هم می‌پیچید و در عین حال آنقدر رشته‌های آزاد باقی می‌گذاشت که اجازه می‌داد فصلی دیگر را فراهم کند. اما بعید می دانم که فصل دومی هم منتشر شود. نمی‌دانم در لایت‌نوول‌ها چقدر متریال وجود دارد، اما سازندگان سریال‌ها به اندازه‌ی کافی مشغول پروژه‌های دیگر هستند و این یک جورایی یک‌باره بود، آنقدر محبوب نیست که بتوان آن را به انیمیشن دیگری تبدیل کرد. که خوب است - این فقط یک داستان 12 قسمتی است که به تنهایی خوب است و به اندازه کافی سرگرم کننده است، اما شلوار شما را آتش نخواهد زد. این یک شوخی بود…

به عنوان یک انیمه فانتزی، Chaos Dragon در بهترین حالت متوسط ​​است و اگر به خاطر تماشای یک نمایش اکشن فانتزی آن را تماشا می کنید، وقت خود را تلف می کنید. MC ناله است، جهان گیج کننده است، و CGI خنده دار است. اگر به این دلیل آن را تماشا می کنید که به اندازه کافی انیمه های Urobuchi، Nasu، Narita و Shoujo را تماشا کرده اید، پس از آن لذت خواهید برد. Chaos Dragon زمانی اتفاق می‌افتد که چهار نویسنده واقعاً قوی در صنعت انیمه/مانگا/ال‌ان ژاپن را انتخاب کنید و به آن‌ها اجازه دهید تا به سبک‌های مورد علاقه‌شان ادامه دهند. کوگیوکو یک قهرمان شوجو می‌نویسد که بی‌پایان تلخ، بی‌حوصله و وفادار به MC است که تقریباً یک خطا دارد. ناریتا کاراکتر معمولی خود را از یک شخصیت ماوراء طبیعی و در عین حال احمق انجام می‌دهد که روی توپ است، ماهر و تا حدی پر زرق و برق است، اما در آنجا برای سرگرم شدن در طول بازی است. خرابی ناسو قهرمان سرنوشت خود را دارد که یک قهرمان عدالت است، حتی اگر کمی ایده آلیست و نه چندان درخشان. اوروبوچی یک قاتل آشفته را می نویسد که راه خود را از طریق همه و همه چیز دستکاری یا قتل می کند. اگر آثار دیگر این افراد را بخوانید، می‌دانید که آنها عاشقانه از کدام یک از شخصیت‌های قبلی‌شان برای خلق این شخصیت‌های جدید جدا می‌کنند، بنابراین اگرچه اعمال آن‌ها ممکن است در انزوا عجیب، غیر الهام‌کننده یا غیرقابل‌تأثیر باشد، اما در آنها بسیار سرگرم‌کننده هستند. زمینه های نویسنده آنها اصولاً، اگر مدتی است که انیمه تماشا می‌کنید و از این حلقه نویسندگان خاص خوشتان می‌آید، حتماً به تماشای آن بروید. در غیر این صورت، برو چند کلاسیک تماشا کن و بعدا برگرد.