Keppeki Danshi! Aoyama-kun

بیایید این موضوع را کنار بگذاریم: این یک انیمه ورزشی نیست. این بر ورزش ها و مسابقاتی که آئویاما باید طی کند و سفر او به اوج متمرکز نیست. این واقعاً به این بستگی دارد که آئویاما چقدر یک دیوانه تمیز است. بد نیست اگر بدانید وارد چه چیزی شده اید. با این حال، باید گفت که هدفی وجود ندارد که داستان و شخصیت ها به سمت آن حرکت کنند. مطمئناً گفته شده است که آنها می خواهند به ملی پوشان بروند اما ما نمی بینیم که به نتیجه برسد. آئویاما فقط یک دمدمی مزاج است و هم تیمی های فوتبالی او باید با آن کنار بیایند. کاراکترهای دیگر هم همینطور. سبک هنری چشم نواز است و رنگ ها هم همینطور. این انیمیشن برای یک ساعت خوش قلب که نیاز به تفکر زیادی ندارد بسیار خوب است. اگر همه اینها برایتان مهم نیست، پس توصیه می‌کنم برای جنبه‌ی دلپذیر آن تماشا کنید.

اگر داستانی برای گفتن وجود داشته باشد، در مورد قسمت‌های ابتدایی انیمه کمی سخاوتمندتر رفتار می‌کنم، و شما به وضوح می‌توانید بگویید که قسمت‌های قبلی چیزی را رقم خواهند زد. خب گگ شوها مثل کپکی دانشی! Aoyama-kun واقعاً داستان فراگیر فوق العاده جدی ندارد. بالاخره یک کمدی است. شاید. این نمایش کمی گیج به نظر می رسد. تمرکز کافی روی فوتبال وجود دارد که نتواند هویت هر دو را حفظ کند. من به تازگی از تماشای تیغه بامبو خارج شدم، بنابراین قطعاً می توان بین بخشی از زندگی، کمدی و ورزش در یک نمایش تعادل برقرار کرد. شاید فقط این است که سبک کمدی Keppeki Danshi واقعاً با من جور در نمی آید. نمایش از نظر سبک بسیار شبیه به چیزی مانند Sakamoto desu ga است که در آن یک نمایش یک نفره است. اقدامات عجیب و غریب MC به کل کمدی نمایش دامن می زند، و همیشه این مردم هستند که به MC گفته شده واکنش نشان می دهند. من حدس می‌زنم خیلی سریع کهنه می‌شود. برای من، این نمایش حتی کهنه نشد، فقط برای شروع خنده دار بود. تصادفی خنده دار نیست، و این حسی است که من از تماشای صحنه های کمدی دریافت می کنم. تنوع زیادی وجود ندارد، اگر همه افراد دیگر از نظر عقل سلیم خیلی متکی باشند، و سپس باید مجموعه‌ای از سناریوها و گنگ‌ها را ایجاد کنید که در آن آئویاما هنوز در شخصیت است، شخصیت اصلی ویژه‌ای که برای همه افراد دیگر به تسوکومی کمک می‌کند. بر. حدس می‌زنم اگر مردی را بیابید که شکمش را کاملاً بدون تنظیمات یا واریانس یا چیزی خنده‌دار می‌زند، شخصیت‌های جانبی دیگری هم وجود دارند که سعی می‌کنند به همان اندازه Aoyama ناموفق باشند. و من حتی نمی دانم که آیا این صحنه ها حتی صرفاً برای کمدی هستند یا خیر. نسبت به ساکاموتو خاموش‌تر است و صحنه‌ها بیشتر برشی از زندگی با رنگ‌هایی از عناصر و مضامین کمدی هستند. برخی از جنبه های فوتبال در واقع به نوعی جالب هستند. اگر تمام جنبه های پاکیزه آئویاما بیشتر از همه چیز به عنوان یک حیله به کار می رفت، نمایش بسیار موفق تر بود. این انیمیشن بهتر از برخی برنامه‌های ورزشی جدی است و تمرکز روی این ورزش می‌توانست گروهی از شخصیت‌های جدی‌تر داشته باشد که به جای اینکه به عنوان پس‌زمینه کمدی برای Aoyama عمل کنند، برنده بازی‌ها هستند.