Koi wa Sekai Seifuku no Ato de

تقلید مسخره‌بازان قدرت در برابر سازمان شیطانی عمومی است. با بچه هایی که آنها را تشویق می کنند و "اپیزود" نبرد را از تلویزیون تماشا می کنند کامل می شود. پیچ و تاب اینجا این است که این یک رام کام بین رنجر قرمز و یکی از شاهزاده خانم های گروه شیطان است. همچنین اینکه هر دو نان دارچینی هستند. از آنجایی که عشق در محل کار مخالف سیاست شرکت است (بله برای هر دوی آنها)، آنها تصمیم گرفتند مخفیانه قرار بگذارند و به عنوان دشمن ظاهر شوند. به طور کلی این بسیار زیبا بود و چند پیام خوب در رابطه با یک رابطه حمایتی داشت. یکی از جنبه‌های فوق‌العاده ترسناک آن، تقلید پارورنجر بود، که دردناک بود. و من از این متنفرم که دنباله تحول را تکرار می‌کردند، انگار که قسمت ماه ملوانی بود، فقط هر بار بیشتر و بیشتر درد می‌کرد. طرح و نگارش = 7/10 از نظر توطئه، واقعاً چیز زیادی در این فراتر از فرض وجود ندارد. یک قهرمان خالص و شرور دخترانه با هم قرار مخفیانه و تلاش برای رسیدن به نقاط عطف یک رابطه عادی. با این حال، امتیاز بیشتری به آن می‌دهم، زیرا به‌جای اینکه در چند سکانس به دنبال میوه‌ای کم‌آویز باشند، تصمیم گرفتند که رابطه‌ای را به یک رابطه حمایتی تبدیل کنند که در آن هر یک از طرفین به انتخاب‌های طرف مقابل احترام می‌گذارند. این شامل انتخاب برای انجام چند اشتباه بود. این چیزی است که اغلب در انیمه نمی بینید. هنر = 6/10 راستش این یکی از نقاط ضعف سریال بود. من واقعاً طرفدار برخی از انتخاب‌های انجام‌شده مانند برخورد عجیب نور به لباس‌های رنجرها نبودم، متوجه شدم که آنها می‌گویند پلاستیکی و براق است، اما ظاهر بدی دارد. همچنین چشمان عجیب دسومی... یک انتخاب بود. خوب نیست اما یک انتخاب شخصیت ها = 7/10 اینجا چیز جدیدی نیست همانطور که گفته شد نان های اصلی دارچینی هستند و کناره ها از نظر طبیعت تروپی هستند. همه اینها قابل سرویس بود اگرچه بدون هیچ گونه برجسته ای چه خوب و چه بد. فاکتور سرگرمی= 7/10 این قبل از هر چیز یک عاشقانه است. فرضیه رخ دادن آن در داخل یک نمایش کودکانه (همه در پشت صحنه) خود را به کمدی وامی داشت، اما در بعضی مواقع غیرضروری به نظر می رسید. به طور کلی = 7/10 این یک نمایش زیبا در مورد یک زوج دوست داشتنی است. مابقی همه چیز ویترینی است که خود را به لحظات کمدی وامی دارد.

احساس می‌کردم دارم انیمه‌ای را تماشا می‌کنم که شخصیت انیمه قرار است در داخل انیمه تماشا کند تا از قوانین کپی رایت جلوگیری کند. مفهوم کلی عالی است، اما این یک انیمه است که به شدت به شخصیت‌های جالب و منحصربه‌فرد وابسته است، که زمانی مشکل ساز می‌شود که شخصیت‌ها ویژگی‌های قابل شناسایی کمی داشته باشند و فقط ملایم، خسته‌کننده و کلیشه‌ای باشند. واقعاً هیچ مشکلی ذاتاً در این نمایش وجود ندارد، این فقط عاشقانه عمومی شماست، و مواردی وجود دارد که در بخش سرگرمی بالاتر از حد متوسط ​​است، اما آنها هرگز کاری نکردند که هیچ جنبه ای از سریال را برجسته کند. ناگفته نماند، درگیری بین گکو و گلاتو بیشتر شبیه این است که "ما در انظار عمومی با هم مبارزه می کنیم، اما آن را به عنوان قهرمان در مقابل ابرشرور قرار می دهیم تا بتوانیم بدون توجه به امنیت عمومی آنچه را که می خواهیم انجام دهیم" نه مبارزه واقعی بین خیر و شر. . از ساخت جهان گرفته تا شخصیت ها، چیز خاصی در مورد سریال وجود ندارد و ویژگی های منحصر به فرد بسیار کمی دارد. دسومی تنها شخصیتی است که عمق قابل توجهی دارد، اما در واقع زمانی که شما تضاد بین او و هر شخصیت دیگری را احساس کنید، تبدیل به یک کلاهبردار می شود. تنها قسمتی که به چشم می خورد قسمت 7 است که بر این واقعیت تمرکز دارد که یکی دیگر از اعضای Gelato دسومی را زمانی که او یک دختر کوچک بود می شناخت. از آنجایی که اپیزود حول محور دسومی و آن عضو می‌چرخید و نوشته‌های آن عضو در این قسمت خاص در واقع باعث می‌شود که او احساس یک شخصیت کامل را داشته باشد، برای من سرگرم‌کننده‌ترین قسمت سریال بود. با این حال، می‌دانید که وقتی یک سریال شخصیت‌ها را آنقدر بد شکل می‌دهد که ۷ قسمت طول می‌کشد تا یکی از متحدان مستقیم قهرمان داستان را به درستی معرفی کند، مشکلی وجود دارد و حتی پس از آن، هنوز نام او را به خاطر نمی‌آورید. اگر واقعاً عاشق تماشای انیمه‌های عاشقانه عمومی نباشید یا به اندازه من صبور باشید و اگر از این مفهوم خوشتان می‌آید فرصت زیادی برای نمایش‌ها ارائه دهید، من این سریال را توصیه نمی‌کنم، اما هنوز هم احساسات بسیار متفاوتی دارم زیرا نقص آن غیراصلی بودن و بی‌مزه بودن است. نه اینکه بد باشد