Mieruko-chan

Mieruko-Chan انیمیشنی است که چند سالی است در لیست تماشای من قرار دارد. این یکی از مواردی است که برای طولانی ترین زمان به تعویق انداختم، اما بعد از دیدن آن نه ناامید شده ام و نه سرگرم شده ام. انیمه در ظاهر خود را به عنوان یک ترسناک نشان می دهد، اما نمونه ای از این است که چگونه نباید یک کتاب را از روی جلد آن قضاوت کرد. دلیل آن این است که تلاش برای ترسناک واقعاً ضعیف است. عناصر ترسناک بسیار رام هستند و من را سردرگم می کند که آیا برای شروع باید در ژانر وحشت طبقه بندی شود یا خیر. با وجود این، من طراحی موجودات را دوست دارم و معتقدم که در میان متوسط ​​بودن، به عنوان یک نقطه قوت برجسته است. هیولاها می توانند اغلب از نظر بصری جذاب باشند، اما هم با فرکانس و هم از اقداماتشان ناامید می شوند. همچنین به نظر من تلاش‌های فیلم‌ها در کمدی در بهترین زمان‌ها کاملاً متوسط ​​است. بنابراین حتی به عنوان یک ترسناک کمدی تر، باز هم برای من بی فایده است. همانطور که گفته شد، برای من مهم ترین مسئله در اینجا سرعت انیمه است. روایت شما را با «ترسیدن» پشت سر «ترسیدن» و تقریباً بدون هیچ توقفی بمباران می‌کند. این رگبار ثابت از دید کلی کم می کند زیرا از ایجاد هرگونه تنش معنی دار جلوگیری می کند. قسمت اول تنها استثناست، با رویکردی پر تعلیق تر که به شما نشان می دهد بقیه سریال چگونه می توانست باشد. این امر با این واقعیت آشکار می شود که تا حد زیادی تنها قسمت خوب کل انیمه است. داستان ایده جالبی در مورد دختری دارد که می تواند موجودات ترسناکی را ببیند که دیگران نمی توانند ببینند. با این حال، اگر نمایش کمتر بر نمایش مداوم موجودات پر زرق و برق و بیشتر بر توسعه طرح و شخصیت‌های خود تمرکز می‌کرد، بسیار جذاب‌تر می‌شد. من معتقدم بدترین بخش روایت این واقعیت است که (همانطور که قبلاً ذکر شد) طراحی های هیولاهای خوب به هدر می روند زیرا داستان پیرامون آنها بسیار کم رنگ است که بسیار غم انگیز است. شخصیت اصلی در قسمت ابتدایی نمایش کاملاً جذاب است. با این اوصاف، هر چه انیمه بیشتر پیش می‌رود، متوجه می‌شوید که تقریباً هیچ شخصیتی در کل زمان اجرا وجود ندارد. بازیگران اطراف او قبل از آن کاملاً خوب هستند (اما مثل او) در پایان نمایش خسته کننده می شوند. همچنین انیمه یک شخصیت شرور جالب را اذیت می‌کند، فقط برای اینکه کاراکتر را تا حد زیادی نادرست کند و قصاب کند. این به طور قابل توجهی از روایت کلی که آنها سعی در بیان آن داشتند کم می کند، و باعث می شود که تعجب کنیم که آیا اگر آن شخصیت وجود نداشت، نمایش بهتر بود یا خیر. به طور خلاصه می خواهم بگویم که چگونه موضوع افتتاحیه یکی از آنهاست که من دوست نداشتم. لحن مناسبی را برای نمایش تنظیم نمی کند و به نظر می رسد که در جای خود نیست. به طور کلی، این انیمه دارای یک فرضیه امیدوارکننده و برخی از موجودات خوب طراحی شده است، اما به دلیل سرعت ضعیف و توسعه شخصیت های متناقض آسیب دیده است. امتیاز نهایی - 4/10

یک دختر جوان روح کسانی را می بیند که هنوز از این دنیا نرفته اند یا نمی توانند آرامش پیدا کنند. علاوه بر این، این موجودات غیرجسمانی از نظر ظاهری وحشتناک هستند و در حالی که معمولاً قادر به تعامل مستقیم با جهان نیستند، ارواح باقیمانده می توانند کسانی را که می توانند آنها را ببینند لمس کنند، و بنابراین میروکو هرگز نمی تواند وجود آنها را تصدیق کند - ساده تر از آن. انجام شده. Mieruko-chan داستانی است در مورد اینکه چگونه قهرمان داستان با توانایی خود در دیدن چهره های وحشتناک و هیولایی کنار می آید در حالی که سعی می کند بفهمد چه کاری می تواند انجام دهد تا ارواح را بهتر از خود دفع کند یا به طور کامل از آنها دوری کند. فرضیه این است که «مردم مرده را می بینم» که با مقداری معنویت و عرفان تلاقی یافته است - رسانه هایی وجود دارند که به طور مشابه دارای این «دید» هستند، که به راهنمایی میروکو در شرایط دشوار او کمک می کنند. نوشته خوبه شخصیت ها جالب هستند و شخصیت دارند. طرح به تدریج در شبکه ای از شخصیت ها شکل می گیرد و به قول های روایی که می دهد عمل می کند و در عین حال دامنه عناصر موجود در صحنه را پر می کند. انیمیشن برای نمایش مناسب است. جهت هنری با موجودیت هایی که در سرتاسر انیمه به تصویر کشیده شده اند به دلیل پیچیدگی چیزی که به تصویر کشیده می شود، به خوبی اجرا شده است. انیمه همچنین موفق به ایجاد تونالیته و فضایی می شود که از سبک و بیهوده به تنش و تعلیق در نوسان است. ضعف نمایش در سطح خدمات طرفدارانی است که ارائه می‌کند - این به طور فعال احساس فشار و تنشی را که نمایش می‌تواند ایجاد کند، به دلیل نابجا بودن آن کاهش می‌دهد. من شخصاً از خدمات طرفداران، فحشا، هرزه‌نگاری یا هرزه‌نگاری بیزاری نمی‌کنم، اما زمان و مکان برای همه اینها وجود دارد و این که انیمه به شدت در آن افراط می‌کند تا توجه را از فضای تاریک که در غیر این صورت تاریک است، ربوده است، خودبینی مرزی است. قادر به ایجاد است. این چیزی شبیه به استخوانی بود که من باید با مواد منبع مانگای Mieruko انتخاب می کردم، اما مانگا در نهایت از حس شهوانی فارغ می شود و در عوض بر ایجاد تنش و لحظات طنز بیمارگونه تمرکز می کند. با تمام آنچه گفته شد، من انیمه را به هر کسی که به دنبال نت های تنش و تعلیق است توصیه می کنم، اما با این نکته که ناهماهنگی لحنی در سراسر انیمه وجود دارد. برای آنچه هست خوب است.