Ranpo Kitan: Game of Laplace

هشدارهای محتوا: کودک آزاری شدید. سوء استفاده جنسی از کودک؛ جامعه شکسته؛ قاتلان زنجیره ای؛ شاش؛ مانکن ها; خودکشی در حال بررسی احساسات مختلط در رابطه با درک ایرادات و انتزاع بودن و افکار دیگران است. اگر با معرفی قسمت 1 و افتتاحیه مشکلی ندارید و مانند رمز و راز/تعلیق، (و با انیمه های "R" خوب است) فکر می کنم شما هم مانند من این را دوست خواهید داشت. به نظر من نمایش دارای ویژگی های شاهکار 10/10 زیادی با داستان، شخصیت ها و غیره است، اما واضح است که من به آن امتیاز ندادم. محتوا: مجموعه ای از داستان های اپیزودیک و اصلی. از آنجایی که به افتخار آثاری است که توسط شخصی ساخته شده است که 50 سال قبل از آن مرده است، ظاهراً به آن اشاره می کند. این لذت من را کاهش نمی دهد، اما اگر آشنا باشد ممکن است بسیار بهتر باشد. این که مقصر کیست، پس از 2 قسمت اول، اغلب مشخص است. MC قابل اعتمادی که فقط می خواهد سرگرم شود و به چالش کشیده شود. سبک: 3 نفری که نسبت به عموم مردم واگرای عصبی هستند، افرادی را خواهند داشت که به سبک های منحصر به فرد اما اساسی علاقه ای ندارند. بسیاری از چیزهای وحشتناک / غم انگیز، آزاردهنده یا منحرف شده که شخصیت های اصلی ما باید با آنها دست و پنجه نرم کنند. افرادی که به صورت صحنه ای صحبت می کنند، حباب های فکری را ایجاد می کنند، جایی که ظاهراً چیزهایی واقعاً در جریان هستند. اسپویلر بدون طرح: ما هرگز توضیح نمی دهیم که چرا MC کاملاً زن به عنوان یک مرد "دیده می شود". بدن، صدا، یونیفرم، چیزهای دیگر، همه زن هستند، اما MC بدون توضیح مرد است. امیدواریم این بررسی کمک کند!

فقط یک نمایش پلیسی پرمدعا و مزخرف دیگر که هیچ چیز خوبی برای آن وجود ندارد. نکات مثبت: - MC یک تله دختر بانمک با الاغ خوب است و همکلاسی او "مخفیانه" عاشق او است. - یک صحنه (تنها یک) بود که تأثیر عاطفی داشت و باعث شد که با قاتل احساس همدردی کنم. نکات منفی: - داستان ها بیش از حد ساده، عاری از رمز و راز هستند، فاقد عمق و تاثیر لازم هستند و به اندازه کافی کاوش نشده اند. داستان پایانی بدترین مجرم در اینجا است، زیرا نتوانسته است به یک بسته شدن رضایت بخش به طرح کلی دست یابد. - ام سی ممکن است پسر بامزه ای باشد، اما احساس می کند که یک انسان انسان نیست. او همیشه بدون توجه به آنچه اتفاق می افتد با لحن شاد روباتیک صحبت می کند. - به دلیل تغییر لحن ناگهانی و شدید، جدی گرفتن هر اتفاقی در این نمایش سخت است. در یک قسمت ما یک داستان تلخ و تراژیک داریم که بلافاصله یک قسمت کمدی شاد و احمقانه دنبال می شود. این انیمه نمیدونه چی میخواد باشه. - MC در بیشتر موارد نقش مهمی ایفا نمی کند و باعث می شود او تقریباً مانند یک شخصیت اصلی اضافی احساس کند. - بزرگترین کاستی این انیمه - نوشتن غیر منطقی و مزخرف. من نمی توانم همه آن را پوشش دهم زیرا داستان را خراب می کند، اما در اینجا چند نمونه آورده شده است: 1) یک قاتل باتجربه گرفتار یک تله آشکار و احمقانه می شود؟ 2) مظنونینی که بلافاصله پس از متهم شدن (با شواهد اندک) به قاتل بودن به جرم خود اعتراف می کنند؟ 3) مردی می داند که قاتل کجا زندگی می کند، اما به جای تماس با پلیس، کار را به ام سی (پسر 14 ساله) واگذار می کند تا قاتل را دستگیر کند؟ او همچنین می داند که ام سی به دلایلی غیرقابل توضیح کارآگاه است؟ 4) یک پسر توانایی به ظاهر جادویی برای تغییر چهره، ساختار بدن، صدا و لباس خود دارد تا کاملاً از کسی تقلید کند؟ و علیرغم داشتن این توانایی مبدل شگفت انگیز، احساس می کند که نیاز به پوشیدن ماسک مشکوکی در ملاء عام دارد؟ و حتی احمقانه تر - پلیس به طور جدی به دنبال مردی است که آن ماسک را بر چهره دارد، اما به هر حال او را از پوشیدن ماسک در ملاء عام باز نمی دارد؟ 5) یک جنایتکار تحت تعقیب تصادفاً به کارآگاهان می رسد و آنها به جای تماس با پلیس با او مانند یک مهمان رفتار می کنند؟ و او را در پایان قسمت آزاد کردند؟ 6) داستان پایانی شبه علمی است (در مورد دانشمندی که در عنوان این انیمه است بخوانید و می توانید حدس بزنید که این داستان در مورد چیست) و در یک cliffhanger به پایان می رسد. حتی مرتکب گناه "تو حرکت بعدی من را پیش بینی کردی، اما من پیش بینی تو را پیش بینی کردم، اما در واقع قدرت عشق در نهایت پیروز می شود" را مرتکب می شود. همه اینها به نظر می رسد که نمایش برای مخاطبان نوجوانی نوشته شده است که احمقانه تر از آن هستند که متوجه هر یک از نوشته های ادعایی شوند. با عرض پوزش، من آنقدر احمق نیستم که از آن نوع نمایش های سگ بازی لذت ببرم. امتیاز نهایی: 3/10

سعی می کنم اینجا ترازو را نوک بزنم. برای کسانی که نظرات را می خوانند تا ببینند آیا می خواهید آن را تماشا کنید یا نه، به نظرات منفی گوش ندهید، فقط خودتان ببینید. نقدها را قبل از تماشا خواندم و اکثراً منفی بودند. من خواندن آنها را متوقف کردم بنابراین مغزم را متقاعد نکردم که انتظار بدی داشته باشد. من واقعاً از آن لذت بردم، مثل خیلی ها. خندیدم، نفس نفس زدم و اشک ریختم، از موسیقی و شخصیت ها و داستان سرایی لذت بردم. من چند نمایش واقعا بد دیدم، اما این یکی اصلا بد نبود.