Stranger: Mukou Hadan

یک فیلم خوب، بد نیست اما عالی هم نیست. این یک اثر شایسته است که به اندازه کافی سرگرم کننده است تا از فیلم لذت ببرید. انیمیشن و موسیقی بهترین چیزهای فیلم هستند. شخصیت ها به طور کامل رشد نمی کنند، آنها نسبتا صاف هستند و سرعت داستان برای من خیلی کند است. طرح داستان خوب است، چندین بازیگر سیاسی درگیر هستند، چندین منافع در خطر است، اما پتانسیل آن هدر می رود، تعامل بین شخصیت های اصلی ضعیف است، شاهزاده خانم / ملکه ظاهر نمی شود. برای بقیه، دوئل ها و مبارزاتی که می خواهیم ببینیم وجود دارد.

در «شمشیر غریبه»، یک رونین تنها، ناناشی، زمانی که موافقت می‌کند از پسر جوانی به نام کوتارو که توسط دشمنان مرموز تعقیب می‌شود، محافظت کند، خود را وارد سفری خطرناک می‌کند. همانطور که پیوند آنها در میان نبردهای نفس گیر شمشیر و توطئه های پیچیده عمیق تر می شود، آنها باید با گذشته خود مقابله کنند و برای آینده خود در داستانی خیره کننده از افتخار و فداکاری بجنگند. یا یکی از آن فیلم ها طلای فراموش شده است. داستان 8/10 خط داستانی جریان خوب و ساختار قوی دارد. هر دو شخصیت را به خوبی دنبال می کند و با وجود زمان کوتاه یک ساعت و نیم به درک و شناخت آنها کمک می کند. صحنه پس‌زمینه فقط برای اشاره و نشان دادن آنچه که شخصیت‌ها تا به حال از سر گذرانده‌اند، بدون مزخرف بودن و بدون گیر کردن بیش از حد در یک مکان کافی است، جایی که طرح در نهایت سعی می‌کند هر دو شخصیت را به جای گذشته‌شان به آینده بکشاند. با این حال، باید بگویم که طرح اصلی - مراسم قربانی کردن اطلاعات جالبی نمی دهد و کمک زیادی به درک اینکه چه چیزی نیروی مخالف را در این انیمه هدایت می کند، نمی کند. در حالی که در ظاهر بیشتر شبیه یک آرزوی دیوانه به نظر می رسد، هرگز به وضوح نشان داده نمی شود که اگر آنها موفق شوند چه اتفاقی می افتد یا می تواند رخ دهد. خود طرح بیشتر بر پیوند بین ناناشی و کوتارو متمرکز شده است، به جای اینکه بر دلایلی مانند «چرا این از آن سرچشمه می‌گیرد؟»، در این یادداشت به اطلاعات بهتری در مورد تاریخ و رابطه ژاپن و چین نیاز دارید تا بفهمید این کجاست. آمدن-رفتن شخصیت ها 8/10 Nanashi و Kotarou شخصیت های بسیار معمولی هستند. یکی یک سامورایی تنها است که در گذشته مرتکب اشتباهی شده است و سعی می‌کند خود را نجات دهد، دیگری - بچه‌ای مشتاق با عقاید زیادی که جواب «نه» را نمی‌پذیرد. در حالی که معمولاً شخصیت‌هایی مانند کوتارو را آزاردهنده و نه چندان خوشایند می‌دانستم، این بچه خوب نوشته شده بود و حتی با وجود اینکه او را برای سنش باهوش نشان می‌دادند، باز هم ساده لوح و بچه بود، که این شخصیت را واقعی‌تر و قابل اعتمادتر می‌کند. او خود را می بیند که به ناناشی به عنوان یک شخصیت پدر یا برادر بزرگ نگاه می کند و بسیار نرم می شود. توبیمارو فقط برای اینکه بخشی از نکات کلیدی طرح باشد و در برخی نقاط طرح را هدایت کند، آنجا بود. در حالی که این سگ یک همراه وفادار است و به عنوان شخصیت اصلی فهرست شده است، چیز زیادی برای این سگ وجود ندارد، زیرا در حالی که به نظر می رسد آموزش دیده است، هنوز به طور واقعی تر نشان داده شده است - به عنوان یک سگ معمولی که حتی می تواند بمیرد. لو لانگ یک تبهکار نسبتاً عجیب و غریب بود که هیچ تصمیم واقعی در دستش نبود جز اینکه سعی می کرد فردی شایسته مهارت های شمشیرش و رقیب خوبی را پیدا کند. او به اهمیتی نمی‌دهد و ترجیح می‌دهد جفت‌هایش را بکشد تا بتواند با بهترین شمشیرزنی که با آن روبرو شده است مبارزه کند. من شخصاً چینی‌هایی را که شخصیت او و رفقای او استفاده می‌کردند خنده‌دار دیدم. صداپیشگان در زبان چینی خوب نبودند و خیلی واضح بود. در چنین شرایطی، بهتر است با زبان خود پیش بروید و سعی نکنید به طور تصادفی 5 خط چینی بد را به آن اضافه کنید، این فقط لذت را از بین می برد. صدا 9/10 اگر گاهی چینی های بد را کنار بگذاریم، صداگذاری کلی بسیار خوب بود. جلوه های صوتی دقیقاً روی نقطه ارائه شد و بسیار خوب ساخته شد. آهنگ های پس زمینه به خوبی با صحنه ها هماهنگ می شوند و حواس را پرت نمی کنند. هنر 10/10 اینجاست که این نمایش فقط برنده می شود. هنر و به خصوص صحنه های نبرد بسیار جلوتر از سال 2007 هستند و تماشای آن فقط لذت بخش است، حتی اگر طرح داستان را دوست نداشته باشید ارزش دیدن را دارند. این انیمه فاقد خون و خشونت نیست، اما در موارد بسیار خوب اندازه گیری شده است و این به خوبی به احساس کلی آن می افزاید. لذت 10/10 اگر سریال‌های سامورایی را دوست دارید، این فیلم یک لذت خالص است. با توجه به این که فیلمی است با بصری بسیار خوب در طول سال های خود و نه یک سریال 24 طولانی که بیش از یک نقص داشته باشد. به طور کلی 9/10 در مورد اینکه آیا باید این فیلم را یک فیلم کلاسیک در نظر گرفت - در حالی که این یک فیلم بسیار خوب است، اما دلیلی برای کلاسیک بودن آن ندارد. این هیچ سنگ جدیدی ایجاد نمی کند و نه چیزی جدید و دیده نشده قبل از سال 2007 را نشان می دهد. حال و هوای کلی این فیلم بسیار شبیه Dororo است اما در سبکی غیر فانتزی تر است. خود شخصیت‌ها، همانطور که ذکر شد، چیز جدیدی نیستند، نقطه عطفی نیستند که قابل ذکر باشد. با این وجود، این فیلم بسیار خوب ساخته شده است و بدون استفاده از سه بعدی زشت به جای انیمیشن خوب، جلوه های بصری بسیار خوبی دارد.