Shuumatsu Nani Shitemasu ka? Isogashii desu ka? Sukutte Moratte Ii desu ka?

این یک انیمه عالی است. این یکی از معدود انیمه هایی است که باعث می شود اشکم در بیاید. فقط از دیدن انیمه، تصویر یا اپیزود چشمانم پف می کند. اگر به دنبال چیزی می گردید که در دل خود نقش ببندد، باید این انیمه را تماشا کنید. دوازده قسمت کاملاً با انیمه مطابقت دارد، کاملاً با طرح داستان مطابقت دارد، توسعه شخصیت ها متناسب است و به اندازه کافی واضح است، اما فقط در صورت مشارکت منطقی است، این جنبه ها یک انیمه را می سازند که در کنار هم قرار گرفتن با داستان به یک شاهکار تبدیل می شود. 10/10، نمی توانم دوباره تماشا کنم وگرنه یک اقیانوس کامل را از اشک هایم پر می کنم

در پایان دنیا چه می کنید؟ آیا شما مشغول هستید؟ آیا ما را نجات خواهید داد؟ با عنوانی بسیار طولانی، خوشحالم که انیمه به همان اندازه پر از محتوا است. در ابتدا، من برای یک انیمه کلیشه ای فانتزی-عاشقانه آماده بودم اما خیلی سریع متوجه شدم که این چیزی نیست که به دست می آوردم. در عوض، یک درام شخصیتی جذاب شامل مضامین ظریف عشق و شادی و در عین حال آمیخته با سکانس‌های اکشن هیجان‌انگیز به عنوان یک گیلاس در بالا، به من هدیه داده شد. با این اوصاف، بیایید به منظره ای شیرجه بزنیم که با نام -نفس عمیق می کشد- Shuumatsu Nani Shitemasu ka؟ Isogashii desu ka?Sukutte Moratte Ii desu ka? (با نام مستعار سوکاسوکا). برای شروع، انیمه با اپیزود اول ماجراجویانه به زمین می خورد و بلافاصله شما را به دنیایی تازه و پر جنب و جوش می کشاند. در حین معرفی شخصیت‌هایمان، متوجه می‌شویم که این محیط متشکل از حیوانات انسانی است که در جشنواره‌ها شرکت می‌کنند و بازارهای پر جنب و جوش را اداره می‌کنند. این دنیا هیچ شباهتی به دنیای ما ندارد و انیمه این موضوع را با جهان‌سازی خارق‌العاده و جذاب خود از همان قسمت اول برای ما آشکار می‌کند. پس از آن، ما با گروه عظیمی از شخصیت های بی گناه و دوست داشتنی مواجه می شویم. این زمانی است که با یک حقیقت تکان دهنده مواجه می شویم. این کودکانی که تحت مراقبت قرار می گیرند، سلاح های تخریبی یکبار مصرف هستند. این تغییر لحن شما را به داخل می‌کشد و این انیمه را به‌طور محکمی از یک برش کرکی از زندگی جدا می‌کند و رویدادهای تلخی را که هنوز رخ نداده‌اند را پیش‌بینی می‌کند. دنیایی تلخ و ناامیدکننده توصیف می‌شود که مردم دائماً مورد حمله جانوران تشنه به خون قرار می‌گیرند و کودکان برای امنیت خود قربانی می‌شوند. SukaSuka معمایی دارد که به تدریج آشکار می شود که حیوانات چه هستند، بچه ها چه هستند و چرا همه در جزایر شناور زندگی می کنند. این رمز و راز تا حد زیادی با شخصیت های ما در هم آمیخته است و یکی از نیروهای اصلی حفظ علاقه بینندگان است. انیمه همچنین به آرامی به تبعیض افراد غیر حیوانی، مربوط به تنش های مدنی می پردازد و به طور یکپارچه این دنیای خیالی را به یک محیط باورپذیر برای روایت تبدیل می کند. با این حال، ترجیح می‌دهم سرمایه‌گذاری بیشتری در جنبه تبعیض و همچنین ایده‌های منحصربه‌فرد در مورد اینکه چگونه دنیا با جهان ما متفاوت است، به دلیل اینکه همه حیوان هستند، سرمایه‌گذاری می‌کردم. مطمئناً یک محیط خوب نوشته شده است، اما کاملاً آن را به عنوان متمایز از سایر انیمه های فانتزی ثابت نمی کند. به طور کلی، جهان سازی غوطه ور و متقاعد کننده است و پس زمینه ای موثر برای داستان ما فراهم می کند. شاید جنبه ای از این انیمه که بیش از همه مرا شگفت زده کرد موسیقی آن بود. این انیمه یکی از اون نمرات رو داره که من باید بیرون از تماشای انیمه در حین مطالعه یا صرفاً استراحت گوش بدم. در واقع، من معمولاً منتظر می مانم تا قبل از جستجوی OST در یوتیوب، یک انیمه را تمام کنم تا هیچ اسپویلری در مورد انیمه به من توصیه نشود، اما برای این یکی، نتوانستم خودداری کنم و مجبور شدم OST را در اینجا جستجو کنم. قسمت 2 - یعنی: Setsunai Koigokoro (عشق دلخراش). موسیقی دارای نقش های نسبتاً زیادی در انیمه است. اولاً، به ماهیت فانتزی انیمه با آهنگ‌های رویایی و ویولن بسیار می‌افزاید تا مثلاً آن‌ها را در شهر بپوشاند. ثانیا، نقش تسکین دهنده ای در آرام کردن شما ایفا می کند، شاید پس از نقاط داستانی شدید، و شما را در تماشای یک آسمان آرام شبانه یا غروب خورشید آرام می کند. و سوم، اما مهمتر از همه، وزن عاطفی صحنه ها را ده برابر می کند تا واقعاً ریسمان قلب شما را به خود جلب کند. امتیاز شما را به طور کامل در یک لحظه سرمایه گذاری می کند و به شما احساس ترس از زیبایی روی صفحه نمایش می دهد. راستش آنقدر قدرتمند است که حتی می تواند صحنه های نه چندان زیبا را زیبا کند. برای مثال، صحنه‌ای وجود دارد که شخصیت اصلی به دختری یک ماساژ نه چندان ایمن برای کار می‌دهد، اما مکالمه قبل و حتی خود رویداد به دلیل موسیقی به تنهایی بسیار آرام به نظر می‌رسد. علاوه بر این، انیمه دارای آهنگ های درج زیادی است و از آنها در لحظات مهم از جمله اوج استفاده می کند. از این‌جا می‌توان فهمید که استودیو برای ساختن این لحظات بسیار تلاش کرد و از تجربه من، آنها موفق بودند. این انیمه با سبک هنری زیبا و طراحی شخصیت های زیباشناختی کاملاً درخشان به نظر می رسد. پالت رنگی تازه و پرانرژی است و هر لحظه انیمه را زنده می کند. همچنین صحنه های زیادی با جلوه های بصری زیبا، سینمایی و عکاسی به دلیل هدایت هنری هوشمندانه وجود دارد. استودیوی انیمیشن کار بسیار خوبی برای خلق یک منظره بصری انجام داده است و دیدن آن واقعاً لذت بخش است. داستان یک پیشرفت بسیار طبیعی دارد که هرگز احساس اجبار نمی کند، بلکه در کنار اقدامات شخصیت ها حرکت می کند. در طول اپیزودها، به تدریج اطلاعاتی در مورد گذشته شخصیت اصلی که به شدت به وقایع جاری مربوط می شود و همچنین در مورد دخترانی که درگیر هستند، دریافت می کنیم. با انباشته شدن این اطلاعات، تنش بالا می‌رود و شدت وقایع تشدید می‌شود، زیرا ما به وخامت اوضاع و حقیقت پشت آنچه در حال وقوع است پی می‌بریم. در میان این ساخت بسیار شدید، انیمه همچنان می‌تواند در جنبه‌های فراوانی از زندگی جا بیفتد تا بیننده را غرق نکند و انیمه خیلی سنگین نباشد. با این حال، هنوز هم روایت قدرتمند خود را حفظ کرده است، به خصوص که شامل سرنوشت جهان، نبوت و سایر ابزارها برای ایجاد یک فضای حماسی است. در نهایت، این انباشتگی به سمت اوج عاطفی با پایانی تاثیرگذار که برای مدت طولانی از ذهن من خارج نخواهد شد، همگرا می شود. از سوی دیگر، من فکر می‌کنم که جانوران می‌توانستند توسعه‌یافته‌تر باشند و باید بر ماهیت پایان‌یافته‌شان تاکید بیشتری می‌شد. در داستان، هیچ آنتاگونیست یا شرور اصلی وجود ندارد، زیرا به نظر می‌رسد که دشمنان جانورانی بی‌خبر و بی‌خبر هستند و هیچ ارباب پشت سرشان وجود ندارد، بنابراین هیچ جهت روشنی وجود ندارد که خشم ما را از قربانی کردن دخترانی که به آن‌ها اهمیت می‌دهیم از بین ببریم. همچنین، جانوران قرار است یک تهدید بزرگ برای جهان باشند، اما بیشترین کاری که ما آنها را دیدیم تخریب یک جزیره بود. واکنش به تخریب جزیره نیز چندان منفی نبود، بنابراین دشمنان احساس تهدید ندارند و به عنوان یک موضوع نفرت عمل نمی کنند. با وجود این، آنها در پایان بسیار تهدید کننده تر می شوند و به خوبی در سکانس های رزمی کار می کنند. به طور کلی، این روایت خیلی بیشتر از آنچه پیش‌بینی می‌کردم برای من در نظر گرفته بود و من از اجرای آن راضی هستم. با این حال، نیروی محرکه اصلی سریال، قطعاً شخصیت ها هستند. بازیگران از چند شخصیت اصلی و سپس مجموعه بزرگی از کودکان تشکیل شده است. به طور معمول، داشتن چنین بازیگران بزرگی از شخصیت‌ها برای بیننده سخت است که به همه آنها اهمیت دهد. با این حال، این انیمه در اینجا کمی میانبر دارد. به غیر از شخصیت های اصلی، افرادی که قرار است به آنها اهمیت دهیم، کودکان هستند. این بدان معناست که ما نیازی به دوست داشتن آنها یا گرم کردن آنها به اندازه سایر شخصیت ها نداریم، زیرا همه ما تمایل طبیعی به محافظت فوری از آنها داریم. انجام کارهای وحشتناک برای کودکان ابزار موثری برای سرمایه گذاری عاطفی بینندگان است (هر چقدر هم که بد به نظر برسد). این را می توان در انیمیشن های دیگری مانند Made in Abyss و Grave of the Fireflies مشاهده کرد. خیلی زود، ما می بینیم که کودکی از صخره سقوط می کند و متوجه می شود که زندگی آنها در خطر است، بنابراین بلافاصله نگران می شویم. حتی در میان شخصیت های اصلی، همه آنها جوان هستند. وادار کردن چنین جوانانی به موقعیت های مرگ یا زندگی واقعاً شما را روی صندلی خود نگه می دارد و باعث می شود به نتیجه اهمیت دهید. انیمه همچنین، همانطور که قبلا ذکر شد، روی جنبه های برش زندگی و کمدی سرمایه گذاری می کند. این موضوع بر شخصیت‌ها به عنوان انسان‌های ساده، درست مانند خودمان تأکید می‌کند، که با اتفاقات وحشتناکی که برای آنها اتفاق می‌افتد، تأثیری بسیار دلخراش می‌کند. احساس گرمی از جامعه در میان شخصیت ها ایجاد می شود زیرا آنها به یکدیگر اهمیت می دهند و برای یکدیگر به عنوان خانواده ارزش قائل هستند. فعل و انفعالات کوچکی مانند مسواک زدن با هم، غذا خوردن و بازی در بیرون واقعاً این حس اتحاد و تعلق را برای همه کودکان و بزرگسالان در انبار پرورش می دهد. بر خلاف بسیاری از انیمه های دیگر، این انیمه به همان اندازه که روی رابطه بین شخصیت های جانبی با شخصیت اصلی سرمایه گذاری می کند. دیالوگ نیز با دقت نوشته شده است. با نزدیک‌تر شدن شخصیت‌ها، می‌توانید به‌طور قابل‌توجهی ببینید که آنها با آنچه می‌گویند راحت‌تر می‌شوند، مانند اظهارنظرهای کنایه‌آمیز و گیج‌آمیزتر و لحظات آسیب‌پذیری بیشتر. در میان بسیاری از گفتگوها، زیرمتن ظریفی وجود دارد که وضعیت سختی را که در آن قرار دارند تصدیق می کند. به عنوان مثال، بچه ها هرگز صریحاً برای ترحم صید نمی کنند یا به ماهیت نابخشوده بودن مهره های قربانی نمی پردازند و در عوض آن را با حجابی از بی عفتی می پوشانند. فیلمنامه کمدی هم خوب است. من به خصوص صحنه ای را دوست داشتم که چثولی زنده از نبرد برگشت و در حالی که ویلم او را در آغوش گرفته بود، دیگران به طور معمول در مورد اینکه چقدر شگفت زده شده اند صحبت می کنند در حالی که چثولی عصبانی و خجالت زده است و همه دیالوگ ها روی هم قرار گرفته اند. شخصیت‌های اصلی نیز نسبتاً پیچیده هستند و پیشرفت‌های آنها به خوبی در مضامین نمایش تنیده شده است. به عنوان مثال، ایتها دختری است که شخصیتی پرانرژی و سرزنده به خود می گیرد، اما در زیر سطح، از نظر اجتماعی بسیار آگاه است، حمایت می کند و با هویت خود مبارزه می کند. ایتیا فاش کرد که احساسات سرکوبگر و حتی افکار خودکشی در یک نقطه داشت. چثولی با اطمینان دادن به او که پذیرفته شده است و به آنها تعلق دارد، بر این احساسات غلبه می کند و این به عمق شخصیت او بسیار می افزاید. Chtholly در نهایت شروع به فراموش کردن خاطرات خود می کند و با هویت و فناپذیری خود مبارزه می کند. او این سوال را مطرح می کند که اگر دیگر نمی تواند کسانی را که دوستشان دارد به یاد بیاورد، آیا هنوز خودش است. با این حال، دائماً آنچه در زمان حال دارد یادآوری می شود و دیدگاهی خوش بینانه در خود ایجاد می کند. او تمام احساساتش از غم، ناامیدی و پشیمانی را دلیلی بر زنده بودن و خودش می داند. این انعکاس موقعیت و عزم او برای زندگی در زمان حال به جای ماندن در گذشته یا نگرانی در مورد آینده، تحولی خارق‌العاده از نگرانی او در مورد مردن یا قرمز شدن موهایش است که پیام مقابله با مبارزه و حرکت رو به جلو را قدرتمندانه منتقل می‌کند. او همچنین از پذیرش اولیه مرگ به عنوان اجتناب ناپذیر بیرون کشیده شد و شروع به ارزش گذاری برای زندگی از طریق عشقش به ویلم کرد. تجربیات او با او و عشقش به او به او هدف می دهد و به او اجازه می دهد خوشبختی پیدا کند. قهرمان ما، ویلم، قطعاً یک قهرمان کلوچه نیست. علیرغم اینکه قبلاً به اوج تلاشی که می تواند به دست آورد، او ادعا می کند که هیچ کس را نجات نداده است. این امر او را به همراه دارد و باعث می‌شود که زندگی‌اش را برای نجات دیگران به‌عنوان وسیله‌ای برای ساختن چیزی از زندگی‌اش و از روی گناه به خطر بیندازد. علاوه بر این، این احساس گناه به او احساسات متناقضی از عشق نسبت به قهرمان می دهد، و معتقد است که می تواند احساسات خود را نسبت به کسانی که از دست داده است جایگزین کند و از او به عنوان جایگزین استفاده کند. بی هدفی ویلم باعث می شود که او از طریق ارتباط با دیگران معنا پیدا کند. همچنین، به طور کلی، او یک حضور کاریزماتیک در صفحه نمایش است و بین خطوط می خواند و خود را از دیگر قهرمانان کلیشه ای متمایز می کند. در مورد شخصیت ها، خارج از بازیگران کودک، شخصیت های جانبی دیگر نسبتاً توسعه نیافته هستند. ما با حکیم بزرگ و لیلیا، همراهان او و Eboncandle، دشمن اصلی او آشنا شده‌ایم، اما به غیر از آن چیز زیادی یاد نمی‌گیریم. ما می دانیم که لیلیا او را دوست داشت و خود را فدای این هدف کرد، اما هیچ چیز دیگری در مورد رابطه آنها نمی دانیم و به سختی شاهد تعامل آنها بودیم. داشتن چنین شخصیت به ظاهر مهمی که به او کم توجه می شود قطعا یکی از دردسرهای من است. من می گویم که موضوع اصلی شادی است. همه شخصیت ها مبارزات خاص خود را دارند و طیف گسترده ای از مضامین به آنها نسبت داده می شود، اما اکثر آنها می توانند با شادی همراه باشند. چثولی از ران می پرسد: "به نظر شما یافتن خوشبختی به چه معناست؟" که ران توضیح می دهد که هرکسی تعاریف متفاوتی از شادی دارد. او همچنین اشاره می کند که برخی از مردم نمی دانند چه چیزی آنها را خوشحال می کند. اما آنچه مهم است این است که «به نصیحت قلب خود گوش فرا دهید». پاسخ ران در بسیاری از موارد در سراسر انیمه دیده می شود. ایتها خوشبختی را در این می یابد که بفهمد پذیرفته شده است و به آن تعلق دارد، ران برای حقیقت تلاش می کند و خوشبختی را در آن می یابد و نیگلاتو خوشبختی را در کسانی که دوست دارد خوشبخت باشند می یابد - برای مثال، او شادی چثولی را با حمایت از عشق او به جای خودش در اولویت قرار می دهد و تحقق می یابد. در مراقبت از کودکان علاوه بر این، ویلم در نجات مردم و کسانی که دوستشان دارد، خوشبختی می‌یابد و چثولی از درک عشق او به ویلم و دانستن اینکه او قول می‌دهد او را پشت سر بگذارد، خوشحال می‌شود، به طوری که می‌گوید او "خوشبخت‌ترین دختر جهان" است. SukaSuka این پیام را منتقل می کند که شادی به اشکال مختلف می آید و مختص همه ماست. جست‌وجوی چیزی که ما را خوشحال می‌کند، یا درک (همان‌طور که ران می‌گوید) این است که ما "در تمام طول عمر برکت داشتیم" چیزی است که مهم است و باید برای آن تلاش کنیم. SukaSuka شما را با محیط فانتزی جذاب و ارائه پر جنب و جوش خود جذب می کند، اما شما را با نوشتن درخشان و سوالات تفکر برانگیز سرمایه گذاری می کند. صادقانه بگویم، من بسیار تعجب می کنم که چنین انیمه ای برای مدت طولانی از من طفره رفته است، با توجه به اینکه من در مورد انیمه بسیار دوست دارم. اگرچه من کمی تردید دارم و نسبتاً کوتاه بود، اما هنوز هم یک تجربه احساسی فراموش نشدنی است که برای مدتی در من طنین انداز خواهد شد. 9/10.