Tokidoki Bosotto Russia-go de Dereru Tonari no Alya-san

این انیمه به هیاهوی خود نمی رسد و امتیاز آن به طور قطع کاهش می یابد. شروع تا حدودی بامزه بود و آلیا بمب های نمایشگاهی را به زبان روسی انداخت. حتی با این فرض خوب، تازه به نظر می رسید. با این حال، هر قسمتی که می گذرد، ناهماهنگ و نامنظم است و شما را از آنچه نمایش می خواهد به دست آورد، دور می کند. و طنز آنقدر کسل کننده است که نباید به عنوان یک کمدی برچسب گذاری شود. شوخی های محارم و تنبل بودن قهرمان تنها چیزی است که برای تسکین کمدی وجود دارد. تنبل بودن همیشه و تبدیل شدن به یک قهرمان در کسری از ثانیه شخصیت او را بهبود نمی بخشد. این او را به یک ادگلورد معمولی تبدیل می کند. بقیه شخصیت ها خوب هستند اگرچه انگیزه های آنها اجباری و غیرقابل ربط است. مردم می‌توانند بدون داشتن پیشینه‌ای وحشتناک، خوب کار کنند. آنها نباید قربانی چیزی شده باشند. همچنین قسمت ایمتو کاملا غیر ضروری بود. این یک لکه اصلی در نمایش است. هنر زیباست و صداپیشگان هم خوب هستند. در کل خوب است اگر چیز دیگری ندارید تماشا کنید. ترکیب این فصل بسیار ضعیف است، بنابراین از بقیه مسابقات برتری دارد. اما تا به حال با هیچ معیاری خوب نیست و از توقعات مردم پایین خواهد آمد. به این فکر نکنید که ساعت فوق العاده ای خواهد بود.

Doga Kobo, I love you انیمه ای که کاربران توییتر را به وحشت انداخت، انیمه ای که باعث می شود شبه فرقه ها از عصبانیت گریه کنند و زیر تختشان پنهان شوند، انیمه ای که تمام جوهر صنعت انیمه را به خود می آورد. وایفوی روسی یک انیمه عالی که تمام ماهیت و پیشرفت Doga Kobo را در طول سال ها به یک عاشقانه احمقانه دبیرستانی می آورد و حتی با همه کلیشه ها یک انیمه سرگرم کننده است که بیننده را سرگرم می کند. در حالی که غربی ها از روسیه خشمگین هستند، تهیه کننده اصلاً به این موضوع اهمیت نمی دهد، به آنجا می رود و یکی از بهترین کارهای سال 2024 را تولید می کند. روسیه کشوری است که انسان ها، انسان هایی دارد که احساسات، رویاها، آرزوها و اینها دارند. تصمیم رهبران آنها نیست که آنها را بد یا خوب می کند. تعصب نسبت به روس ها هر روز بیشتر و بیشتر می شود زیرا رسانه های اصلی آنها را شرور می کنند و آنها را از شرکت در رویدادهای ورزشی منع می کنند، که برای من آزار و اذیت غیرقابل توجیهی علیه یک گروه فرهنگی است که نمی تواند به نمایندگی پرچم خود افتخار کند. . انیمه آلیا در یک زمان عالی می آید که تقریباً ناخواسته نشان می دهد که روس ها دوست داشتن را بلدند. پیشنهاد انیمه اساسی است، چیز خاصی نیست، اما به خوبی اجرا شده است. نمی توان گفت که این یک انیمه دیدنی یا مبتکرانه است، با این حال این چیزی است که واقعاً افرادی را که این طاقچه را دوست دارند سرگرم می کند. وقتی دوگا کوبو می‌خواهد موضوعی را انتخاب کند، به آنجا می‌رود و آن را خیلی خوب اجرا می‌کند، فقط به تم‌های آنها نگاه کنید: دخترانی که بازی می‌سازند (بازی جدید!)، دخترانی از باشگاه (دمبل نان کیلو موترو؟)، دخترانی که ماهی می‌گیرند ( هوکاگو تیبو نیشی). و از تم ساده تا تم ساده، آن را به خوبی، کارگردانی خوب و با سبکی اجرا می کنند که همه بینندگان را خشنود می کند. می‌خواستم از این پاراگراف استفاده کنم تا به ریوتا ایتو، کارگردان این انیمه تبریک بگویم، علاوه بر این که در انیمه‌های بزرگ دیگری مانند Steins;Gate، Oshi no Ko و Monogatari کار قابل توجهی داشته‌ام که به اعتقاد من به داشتن کارگردانی خوب معروف هستند. که Ryouta Itou این یک تفاوت بزرگ برای این انیمه بود که اینقدر مرتبط شود، یک مرد با تجربه عالی در صنعت انیمه که چندین کار انجام داده است، به طرز استادانه ای نشان می دهد که چگونه یک انیمه را کارگردانی می کند. او نشان می دهد که می داند چگونه ریتم یک انیمه را متعادل کند، به طوری که نه خیلی طاقت فرسا باشد و نه خیلی آشفته. یک قهرمان بزرگ و تقریباً ناشناس. من به سادگی عاشق شخصیت‌های کار هستم، فکر می‌کنم آن‌ها کاریزما زیادی به ارمغان می‌آورند و همه به نوعی در طرح نقش دارند. همه شخصیت ها موفق می شوند بیننده را تشویق به شناخت بیشتر شخصیت کنند. قهرمان نقش مهمی دارد، اگرچه شخصیت او در کانون توجه نیست، اما همچنان وزن قهرمان بودن را به دوش می کشد. علایق عاشقانه همه دیدنی هستند، خواهرش با وجود اینکه علاقه عاشقانه ای ندارد، تعامل آنها بسیار خنده دار است و به نظر من شخصیت او چیزهای زیادی به انیمه اضافه می کند. شخصیت آلیا واقعاً من را هم خوشحال می کند، صنعت انیمه مدتی است که مانند او وایفویی ندارد. من قطعاً این انیمه را به همه کسانی که از این طاقچه انیمه، سبک Nisekoi یا حتی ارائه مثال ضعیف تر، kanojo okarimashu لذت می برند، توصیه می کنم. ممکن است برای همه مناسب نباشد، قطعاً تعداد زیادی از این کانال ها یا شخصیت های "فرقهی" را خواهید دید که می گویند انیمه عمق ندارد و خیلی مزخرف است. اما در واقع تمرکز انیمه این است که در واقع کاری را در پروپوزال خود انجام دهید، یعنی اگر از پروپوزال خوشتان بیاید، مطمئناً انیمه را دوست خواهید داشت، اما اگر از پروپوزال خوشتان نیاید، انجام آن برای شما دشوارتر است. از آن لذت ببرید

نمی دانم چرا به عنوان یک فرد سفیدپوست که در غرب زندگی می کند، به دنبال انیمه عاشقانه خوب می گردم. خواه اپیدمی تنهایی مردانه که ژاپن با آن مواجه است، یا احتمال کم افرادی که این گونه مطالب را می نویسند تا به حال زنی را لمس کرده باشند. بسیار منطقی است که انیمه عاشقانه وحشتناک باشد. با وجود این، من می‌دانم که افراد زیادی در اطراف نمایش‌ها پرش می‌کنند که یا با مقدار معینی زباله خوب هستند، یا فقط از غربال کردن یک زباله‌دان برای یافتن طلا راضی هستند. آلیا گاهی اوقات احساسات خود را پنهان می کند به زبان روسی، اما برای یک ساعت گناهکار کمی بیش از حد بی ارزش است، و حتی بهترین غواصان زباله دان ممکن است مجبور شوند هنگام غربال کردن آن، بینی خود را نیشگون بگیرند. نمایش "قوی" شروع می شود. من فکر می کردم که این یک لذت گناه کامل است. MC فوق العاده آزاردهنده نیست و سریال فقط چند بار از طریق او مخاطبان خود را مسخره کرد. می دانید منظورم چیست، ساختن MC به یک اوتاکوی نفرت انگیز که به نوعی هنوز خانم ها را جذب می کند. او مطمئناً یک اوتاکو است (نمی‌توان MC را قابل ارتباط ساخت) اما نسبتاً قادر است. او هنوز از ترس زنان مانند هر MC عاشقانه دیگری رنج می برد، اما این ترس کمتر است. همه چیز در مورد او مانند هر قهرمان عاشقانه دیگری است، فقط کمی کمتر. پیش فرض نمایش در واقع خوب است. این فرضیه به من کمک کرد که در ابتدا از این واقعیت عبور کنم که هر جنبه دیگری از طرح به همان اندازه کلیشه است، با این حال اجرای آن افتضاح است. زمانی که عشق اصلی به معنای واقعی کلمه به او بگوید که او را دوست دارد، می‌توان خیلی چیزها را در مورد ناهنجاری MCs بازی کرد. این که MC به عنوان فردی بسیار توانا که مردم را درک می کند و کاندیدای عالی برای شورای دانش آموزی است به تصویر کشیده نمی شود. انیمیشن خوب است، هیچ چیز باورنکردنی در آن وجود ندارد، اما هیچ شکایتی از من وجود ندارد. برای نمایشی مانند این، نیازی به بهتر شدن انیمیشن نیست، بنابراین آنها با تخصیص بودجه خود به این کار ضربه می زنند. مشکل واقعی نمایش این است که به اندازه کافی هیچ کاری انجام نمی دهد. آیا این یک اچی، یک عاشقانه، یک کمدی یا یک نمایش جدی در مورد غلبه بر اضطراب ناشی از آسیب گذشته است؟ هر یک از این چیزها را لمس می کند، اما در هر دسته کار وحشتناکی انجام می دهد. اکچی ملایم است و مانند یک تله تشنگی است که با داستان ارتباطی ندارد. داستان عاشقانه به طرز عجیبی مدیریت می شود و MC هنوز در مورد احساسات عشق خود شک می کند وقتی که به معنای واقعی کلمه مستقیماً به او می گوید. کمدی یک انیمه معمولی زباله است و من نمی توانم قسمت های احساسی آن را جدی بگیرم. و در میان همه اینها ما خواهر MCs را داریم. چگونه می توانم این نمایش را چیزی غیر از شاخ در کنار او بدانم؟ چرا باید با جدیت، احساسات، توسعه شخصیت یا هر چیز دیگری ناراحت شویم، در حالی که دقیقاً در وسط آن، ما چنین نیروی قدرتمندی از شاخ را داریم. فقط نمایش را یک اکچی تمام عیار بسازید، آن را یک روز صدا کنید و آن را با صدای بلند انجام دهید. اینطور که هست این نمایش بد است. من به آن نمره 5 دادم زیرا فرض باحال است اما تقریباً شایسته 3 است.