Arakawa Under the Bridge

احتمالاً یکی از موارد مورد علاقه جدید من است و فکر می کنم حیف است که تا به حال چیزی در مورد آن نشنیده باشم. اگر زمانی که برای اولین بار منتشر شد آن را دیده بودم، مطمئناً می‌توانم تصور کنم که تأثیر زیادی بر سال‌های شکل‌گیری من داشته است. خنده‌دار، نوستالژیک و گاهی کمی غم‌انگیز است. کمدی مزخرف است و گاهی به طرز دردناکی ژاپنی است، اما این برای من ارزش زیادی برای تماشای مجدد دارد. جوک ها بی وقفه هستند، بنابراین هیچ راهی وجود ندارد که بتوانم همه آنها را به خاطر بسپارم، بنابراین تماشای مجدد لذت بخش است. این یک انیمه ی خنک با شوخی های سرگرم کننده و گاه به گاه شوخی های بلند است. من احساس می‌کنم که خیلی از قلب‌ها و ظاهری اخلاقی یا پیامی دارد، اما انتظار نداشته باشید که شخصیت‌ها یا اخلاقیات داستان در چهره شما باشد. تمرکز اصلی کمدی و تعامل شخصیت های احمقانه است و تغییر بیش از حد پویایی با توسعه شخصیت های دراماتیک مانع از آن می شود. علاوه بر این، انتظار عاشقانه بیش از حد نداشته باشید. من می گویم که وقتی لحظات عاشقانه وجود دارد، چه در این فصل و چه در فصل دوم، آنها دوست داشتنی هستند. فقط انتظار یک نمایش عاشقانه را نداشته باشید. موسیقی ایمو فوق العاده است. افتتاحیه همیشه در ذهن من خواهد ماند و پایان برای من یک نوع نوستالژیک عالی است. موسیقی پس‌زمینه به خوبی کمدی را برجسته می‌کند، بدون اینکه بیش از حد خسته‌کننده یا بیش از حد قدرتمند باشد. در مورد شخصیت ها، من آنها را فوق العاده دوست داشتنی می دانم. بله، بسیاری از آنها فقط کهن الگوهای کمدی هستند. اما ما اجمالی از شخصیت پردازی را می بینیم که فراتر از شخصیت های کمدی استاندارد است و من واقعاً از آن قدردانی می کنم. من احساس می‌کنم که همه آنها انگیزه‌های شخصیتی مشروع دارند، همان‌قدر که عجیب هستند. به عنوان مثال، P-Ko به عنوان دختر دست و پا چلفتی گگ ​​معرفی شده است. اکثر انیمه های کمدی فقط آن را در آنجا رها می کنند و هیچ شخصیت دیگری به او نمی دهند، و اجازه می دهند که بعد از مدتی گگ ​​واقعا بیات شود. اما یاد می گیرید که او همچنین بسیار دخترانه است، چیزهای عجیب و غریبی برای کاپاها دارد، وسواس عاشقانه دارد و نقش اصلی را در ایجاد دوستی های زنانه ایفا می کند. به علاوه علاقه او به باغبانی. بله، هیچ‌کدام از این‌ها عمیق نیست، اما بیشتر از آن چیزی است که واقعاً برای یک شخصیت گیج دست و پا چلفتی لازم است. همچنین زوایای بیشتری را برای شوخی به نمایش می دهد تا او بارها و بارها تکرار نکند. علیرغم اینکه بسیاری از شخصیت ها به عنوان کهن الگوهای ساده شروع می شوند، آنها واقعاً منحصر به فرد می شوند، تا جایی که واقعا نمی توانم آنها را با شخصیت های دیگری که در انیمه دیده ام مقایسه کنم. به عنوان مثال، من معمولا از شخصیت هایی مانند نینو متنفرم، اما او به اندازه کافی با "دختر تصادفی احمقانه" متفاوت است که در واقع تماشای او را بسیار جالب می دانم. یادداشت جانبی: و حتی من را با Sister شروع نکنید. خواهر ممکن است مرد انیمه مورد علاقه جدید من در آن لحظه باشد. این انیمه واقعا چیزی در من بیدار کرده @_@ این واقعاً یک نمایش منحصر به فرد از نظر پیش فرض، سبک هنری و شخصیت ها است. به طور کلی، من پیامی کلی از اهمیت تکیه بر دیگران، قضاوت نکردن کتاب از روی جلد آن و یادگیری دیدن بهترین ها در افراد می بینم. حتی اگر یک مرد بلوند غول پیکر در عادت راهبه ای باشد که با مسلسل به سمت شما شلیک می کند.

راست می گویم داستان عجیب است و منظورم بد نیست. عجیب است به این معنا که، هیچ داستان کلیشه ای را دنبال نمی کند که معمولا بینندگان ارائه می شوند. این انیمه یک تجربه کمدی ناب، عاشقانه سبک و برشی از زندگی را به بینندگان ارائه می دهد. علاوه بر این، این انیمه طرحی ندارد زیرا زندگی روزمره مردمی را که زیر پل آراکاوا زندگی می کنند را نشان می دهد. در مورد شخصیت ها، هر یک از آنها یک روش کمدی منحصر به فرد را ارائه می دهند که بینندگان را از تعامل روزانه در هر قسمت ترغیب می کند. به طور کلی، Arakawa Under the Bridge یک انیمه کمدی عالی است زیرا روشی متفاوت برای القای کمدی به بینندگان خود ارائه می دهد. اگر شما فردی هستید که به دنبال تغییر سرعت هستید، این یک ساعت عالی برای شما خواهد بود.

این انیمه واقعا یه چیزیه چند تقلید اولیه (معمولاً 1.5) متحول کننده ترین نقل قول های فلسفی هستند که می توانند زندگی شما را تغییر دهند، مانند یک نارنجک دستی که زندگی یک کبوتر را تغییر می دهد، و آنها را بعد از عملیات (که به نظر من وحشتناک است، اما این کاملاً ذهنی است) ما 20 دقیقه Wtf داریم، اما نه به روش خوبی. طنز عمدتاً بی‌معنا، که گاهی اوقات خوب کار می‌کند، اما ساختن همه چیز بر روی آن راه چندانی پیش نمی‌برد. لحظات نادر عاشقانه یا تکه ای از زندگی آنقدر خوب هستند که تماشای 19 دقیقه wtf فوق الذکر و 1 دقیقه سعادت خالص در هر قسمت (که شاید تخمین بالایی باشد، بیشتر شبیه این است که فقط هر 3 قسمت اتفاق می افتد) سورئال است. در سایر موارد فقط wtf است). بعد از شروع اولین آکورد اپ، نمایش روی هیچ چیز تمرکز نمی کند، هیچ توسعه شخصیتی، توسعه بسیار کم رمانتیک و هیچ فلسفه ای وجود ندارد. تماشای آن برای من هم بی‌معنی بود، اما می‌توان از آن لذت برد، زیرا چند لحظه‌ای که قبلاً به آن اشاره کردم واقعاً خوب است و گاهی اوقات کمدی می‌تواند معجزه کند اگر تنظیم شود. TLDR: پیش‌فرض جالب، با نکات جالبی در نمایش، اما در نهایت بدون توسعه و آزاردهنده، شخصیت‌های دوبعدی، که با دمدمی‌شان تعریف می‌شوند و گاهی طنز بی‌معنا را به سمت ارتفاعات جدید سوق می‌دهند. اگر چیزهای سورئال دوست دارید یا فقط می خواهید مغز خود را خاموش کنید در حالی که از ذهن خود دور هستید و پیتزای 3 روزه را غرغر می کنید لذت بخش است.