Changye Kaita Zhe

این انیمه که می توانیم آن را به یک بازی «colony sim» تشبیه کنیم، حداقل از نظر موضوع با دیگر انیمه های چینی تفاوت دارد. اگر تصور می‌کردیم که یک بازی با تگ‌های فانتزی، کلنی سیم، rpg و جهان باز بر اساس مبارزه قدرت با سیاست‌های dnd مانند به انیمه اقتباس شده و بازیکن به شخصیت اصلی این انیمه تبدیل شود، اشاره می‌کنیم. به این انیمه بیننده ای که تگ های بازی فوق را دوست داشته باشد از دادن فرصتی به این انیمه پشیمان نخواهد شد. اما باید توجه داشت که این محصول خیلی باکیفیت نیست و می توان روایتی بسیار سریع از نظر جریان داستان و پیشرفت سریع را دید که در حالت عادی در بازه های زمانی کوتاه نمی توان به آن دست یافت. اگرچه می‌توانیم تا حدودی از این جنبه منفی چشم‌پوشی کنیم، زیرا انیمه در یک دنیای فانتزی روایت می‌شود، اما می‌توان گفت که برخی از شخصیت‌ها هم از نظر عمق دیالوگ و هم از نظر منحصربه‌فرد بودن شکست می‌خورند، به خصوص شخصیت «شیطان»، شخصیتی که عمق ندارد، اهداف و دلایلش را نمی‌دانیم، و به نظر می‌رسد که برای انجام بدی، بد می‌کند. می‌توان ادعا کرد که انگیزه‌ها و توجیه‌های ایدئولوژیک چنین شخصیتی را می‌توان به مخاطب واگذار کرد، اما اینکه فیلمنامه در کل فاقد چنین عمقی است، ما را به این نتیجه می‌رساند که این ایده تنها به خیر منجر می‌شود. تا سکانس پایانی سریال، چون در آخرین سکانس متوجه می‌شویم که هدف اولین شرورمان چیست. این یک نکته منفی برای کسانی است که نمی توانند تا پایان پایانی صبر کنند و دوست دارند سریال را در حین پیشرفت طرح درک کنند. یک سکانس کانت هم در ادامه وجود دارد که احساس می‌کردم در حال تماشای یک ماجراجویی DnD در استخوان‌هایم هستم و این سکانس تا حدودی نسبت به اولین شخصیت «بد» ما بهتر رندر، پس‌زمینه و به مخاطب منتقل می‌شود. شخصیت‌هایی که عمیقاً ارائه نشده‌اند و دیالوگ‌هایی که فاقد احساسات هستند، چون اعضای هر دو طرف «خوب» و «بد» در کل هستند، تأثیر داستانی که در تقابل سیاه و سفید نوشته شده است را از دست می‌دهند و در نتیجه منفی می‌شوند. بر پیشرفت داستان به عنوان یک کل تأثیر می گذارد. بنابراین این مجموعه در کل مرا متقاعد کرد که رمان را بخوانم. نه آنقدر بد، اما آنقدر بد که مرا وادار به خواندن رمان کند... یا به اندازه کافی خوب، نمی دانم.

این یک بررسی دو قسمتی خواهد بود و کار را به عنوان یک داستان اصلی و به عنوان یک اقتباس ارزیابی می کند. خلاصه داستان Changye Kaita Zhe (Blade of Dawn، نام اصلی چینی WN LiMing ZhiJian است که مستقیماً به Blade/Sword of Dawn ترجمه می شود) این است: یک مرد نسبتاً تحصیلکرده از زمین، پس از مرگ، به هوش مصنوعی تبدیل می شود. چند ماهواره رصدی بر فراز یک سیاره ناشناخته. در آنجا او این سیاره ناشناخته را برای صدها هزار سال رصد می کند قبل از اینکه آسیب به ماهواره یک برنامه حفظ را فعال کند که هوشیاری هوش مصنوعی کنونی MC را به بدن Ga-wen، پیشگام باستانی که 700 سال پیش درگذشت. یک بار در این بدن جدید پرتاب می کند. ، او برای یادگیری وضعیت کلی جهان به خاطرات دسترسی پیدا می کند و متوجه می شود که فاجعه ای بسیار شبیه به آنچه که 700 سال پیش رخ داده است ممکن است به زودی دوباره اتفاق بیفتد و او را وادار می کند تا به سرعت شروع به بازسازی فیدر خود با فرزندان خود (جسم اصلی) کند. از آنجایی که پادشاهی هنوز در دوران قرون وسطی و فئودالی است، او فلسفه هایی را از زمین به کار می گیرد تا آنها را از آن قیدها رها کند و "انقلاب صنعتی" را آغاز کند. حال به بررسی: پیش فرض داستان خود بسیار امیدوارکننده است، دارای عناصر فانتزی، جادویی و دارای عناصر ساخت پادشاهی است. انیمیشن‌ها و سبک هنری کلی بسیار خوب هستند، اگرچه صحنه‌های اکشن/مبارزه واقعاً می‌توانند از کار استفاده کنند (آنها خیلی سفت هستند). این ساعت کاملاً مناسبی است. با این حال، هنگامی که به توسعه طرح و جنبه ساختن جهان نگاه می کنیم، چیزهای زیادی برای دلخواه باقی می ماند. به سادگی اتفاقات بسیار مناسبی وجود دارد که اتفاق می‌افتد، و بسیاری از ساختمان‌های جهان کم است، به خصوص اگر شما چیزهای زیادی از D&D درک نکنید (به نظر می‌رسد که عناصر D&D زیادی دارد، اگرچه من واقعاً چیز زیادی در مورد D&D نمی‌دانم). اولین باری که او به قلمرو سایه سفر کرد باعث "جلسه الهه و پنجره وضعیت" شد و کتابی برای او به دست آورد که به نوعی او را از ترور برادرش توسط پادشاه آگاه می کرد. آیا واقعا این کار لازم بود؟ طرح نیز کمی بیش از حد از هم گسیخته است و توضیح چندانی در مورد اینکه چگونه تحولات از a به b رسیده است. به نظر می رسد معیارهایی از پرش زمانی وجود دارد که منجر به پیشرفت های خاصی می شود که کاملاً مورد بحث قرار نمی گیرند. (اطلاعات بیشتر در بخش مقایسه اقتباس). این مشکلات با پیشرفت طرح، رویدادهای مناسب طرح، پرش های زمانی و عدم ساختن جهان، واقعاً می تواند بینندگان جدیدی را گیج کند. با وجود این مشکلات، این دونگوآ هنوز یک ساعت مناسب است. اکنون به عنوان اقتباس: مشکلات و تغییرات زیادی وجود دارد که به نظر من کاملاً ناخوشایند است. اگر بخواهم تغییرات کلی داستان را از رمان توصیف کنم، دو نکته اصلی وجود دارد. اول، این اقتباس دونگوآ، رمان جدی، جهان و ساختمان پادشاهی را به یک داستان فانتزی کمدی کودکانه‌تر (با حسی از رمانتیک [مثل هایدی و شوالیه قدیمی]) تغییر داد. ثانیاً، وقتی نوبت به طرح می‌رسد، احساس می‌کردند که تبر غول‌پیکری را برای ساختن و نقشه‌ی جهان گرفته‌اند، سپس نکات اصلی داستان را از رمان کنار هم می‌چسبانند و چیزهایی را برای پر کردن شکاف‌ها درست می‌کنند. اولین تغییر عمده، ملاقات کامل با "الهه" در کل قلمرو سایه و صفحه وضعیت/ذخیره و بارگذاری بود. واقعا غیر ضروری بود هیچ لحظه‌ای شبیه به بازی در رمان وجود نداشت، و از آنجا او نوعی کتاب تقلب به دست آورد که به MC اجازه می‌دهد در مورد سوءقصدی که برای تهدید پادشاه برای بازگرداندن حقوق پیشگامان/استعماری‌اش استفاده می‌کرد، مطلع شود. در این رمان، MC به طرز ماهرانه‌ای از شایعات و سیاست استفاده کرد تا پادشاهی را تحت فشار قرار دهد تا او را بشناسد و حق پیشگامی او را بازگرداند. کتابی که به او اجازه می‌داد گذشته را شبیه‌سازی/مشاهده کند و فرمول شبکه جادویی را داشت، در اصل در قلمرو سایه یافت شد و داستانی از چرایی/چگونگی ایجاد آن داشت. این رمان برای معرفی مفهوم قلمرو سایه و نمایش تفاوت‌های بین نحوه نگرش اشراف پادشاهی به جادو و آنچه که جادو به طور بالقوه می‌توانست انجام دهد از آن استفاده کرد. اساساً، یک شعبده باز با رتبه پایین ناامید بود تا دخترش را نجات دهد و از قدرت ریاضی/محاسبات دقیق برای تکمیل استعداد کم خود در مقابل نیروی بی رحمی که شعبده بازان سنتی آن را مهم می دانند، استفاده کرد. Donghua همچنین تعداد زیادی از پیشرفت های فناوری و ساختمان پادشاهی را کاهش می دهد. در رابطه با ساختمان پادشاهی، آنها تقریباً تمام اصلاحات آهسته ای را که MC برای افزایش بهره وری و اصلاح نظم فئودالی به کار می برد، قطع کردند، اما به آرامی به اندازه کافی رعیت را به سمت مفهوم مدرن ما از «آزادی» سوق دادند، نه اینکه صرفاً آن را بر سرشان بیاندازند و باعث شوند. یک شوک فرهنگی وقتی صحبت از توسعه فناوری به میان می‌آید، همه تحقیقات و توسعه‌ها و آزمون و خطاهایی که MC تلاش کرد فناوری زمین را به فناوری این سیاره ترجمه کند، کنار گذاشته شد. در عوض، چیزی که ما به دست آوردیم این بود که فناوری جدید به طور تصادفی با توضیح کمی در مورد نحوه ایجاد آن وارد شد. اکنون مشکل با طرح ساختگی پیش می آید: انسان های 700 ساله (مانند شوالیه قدیمی) و سازمان شیطانی که او به آن متصل بود. انسان ها نباید آنقدر عمر کنند، این تغییر واقعاً باعث می شود که ظهور مجدد MC معنادار نباشد (حداقل در بین انسان ها). آنها همچنین به جای اینکه مسیرهای دو گروه تصادفاً با هم تلاقی پیدا کنند، در یک دشمنی باستانی بین شوالیه و سازمان شیطانی کار می کردند (گروه شیطانی نگران MC و نظارت بر او بودند اما هنوز نمی خواستند وارد درگیری شوند). این نبرد بین آنها نیز به کشش دین ختم شد/ قدیس که در رمان اتفاق نیفتاد، اینها باید وقایع کاملاً از هم جدا می شدند. قوس دنیای رویا در واقع بد نبود و من شکایت زیادی از این بابت ندارم. در نهایت، «نبرد نهایی» و اسلحه/توپ هنوز نباید راه خود را به داستان باز می کردند. در حالی که من موافقم که جالب بود، MC سعی می کرد در حین افزایش قدرت خود، سطح پایینی داشته باشد، بنابراین کسی را برای تماشای نبرد خود دعوت نمی کرد. این نبرد باید زره‌ها و سلاح‌های جادویی نجات‌یافته MC را تخلیه می‌کرد و سپس اسلحه‌ها پس از اولین نبرد دفاعی اختراع یا مستقر می‌شدند. در کل، اقتباس خیلی خوب نبود. همانطور که قبلاً گفته بودم، به نظر می‌رسید که آن‌ها تبر را به طرح می‌آورند و نکات اصلی طرح را با ایده‌های کودکانه به هم می‌چسبانند تا شکاف‌های باقی مانده را پر کنند. امتیاز انطباق (چقدر به منبع وفادار است): 4/10