Death Note

Death Note یکی از اولین انیمه هایی بود که دیدم و خیلی خوب بود. این انیمه مورد علاقه من برای مدت طولانی بود. تا قسمت 25. Death Note در ابتدا شما را مجذوب لایت و تعریف او از عدالت می کند و L که سعی دارد Kira را بگیرد. یک جور موقعیت موش و گربه. این یک نمایش عالی واقعی برای تجزیه و تحلیل این است که چگونه انسان ها وقتی قدرت در دست دارند می توانند عمل کنند. و من نقل می کنم "به کسی قدرت بدهید تا رنگ واقعی او را ببینید". در ابتدا جالب است. دیدن تفکر تحلیلی L و روش لایت برای فرار از قلاب. اما با گذشت زمان شروع به عصبانیت من کرد و کمی برایم تکراری شد. "نور کیرا است" - راهی جهنم نیست این کل نمایش بود، تا قسمت 25. از قسمت 25، سریال به سمت پایین رفت، به معنای واقعی کلمه یک سریال دیگر. کشتن بی مورد کاراکترهایی که معرفی شدند و کمی به شما امیدواری می داد که می توانند کار بیشتری انجام دهند. اما اوه نه، آنها کشته شدند، تقریباً هیچ کاری نکردند. معرفی Near واقعاً نمایش را برای من خراب کرد و آن را خسته کننده کرد. و اوه خدای من، پایان فریکینگ مکیده است. به هر حال من فقط از death note تا قسمت 25 لذت بردم. بقیه سطل زباله بود.

من می دانم این چیست؛ شما می دانید این چیست؛ همه می دانند این چیست نماد Death Note (DN) حتی فراتر از قلمرو انیمه پیش می رود، شاهکاری که تعداد کمی از سریال ها به آن دست یافته اند. پس چه چیزی این سریال را تا این حد قابل توجه می کند؟ ( جناس در نظر گرفته شده ). DN قطعاً دارای تصاویر و صداهایی است که با مهارت ساخته شده اند (موضوعات کاراکترها سخت می شوند) که به زیبایی قدیمی شده اند، اما مطمئناً این دلیل نیست که مردم DN را به خاطر بسپارند یا باید آن را به خاطر بسپارند. چیزی که DN را به یک سریال خاطره انگیز تبدیل می کند، شخصیت قوی لایت و ال و نحوه ایجاد رابطه بین این دو از ابتدا تا انتها و تکامل چنین رابطه ای در اوج 25 قسمت تا اوج نهایی است. نور و L چیزی هستند که DN را خاص می کنند. نور و ال عبارت رایج «شرور قهرمان داستان خودش است» شاید دقیقاً بیانگر نحوه ارائه داستان DN باشد، همانطور که از دیدگاه لایت، مردی با عقده خدایی دیوانه و معتقد است که او عدالت مطلق است. اگر این داستان از منظر L بود، کاملاً مشخص می شد که قهرمان و شرور کیست. با این حال، DN رویکرد لایه‌لایه‌تری را برای این موضوع پیشنهاد می‌کند، زیرا به‌جای اینکه یک قهرمان و آنتاگونیست مشخص وجود داشته باشد، مخاطب خود را بر اساس اصل شخصی با قضاوت فعالانه در مورد اعمال نور و L انتخاب می‌کند. با این حال، چیزی که شاید DN را بسیار جذاب می کند بخشی ذاتی از شرایط انسانی است که آشکار می شود، جایی که بیننده لزوماً با اقدامات لایت/کیرا موافق نیست، اما صرف نظر از آن، آنها در نهایت همچنان می خواهند دنیایی را ببینند که نور در آن تصور می کند. پایان، حتی اگر او ممکن است شرور باشد. پیشرفت رابطه لایت و ال در طول 25 قسمت دائماً به چیزی جدید و جالب تغییر می کند. آنها در ابتدا افرادی بی چهره هستند که هیچ ارتباطی با یکدیگر ندارند، اما با استفاده از استدلال قیاسی و درخشش خود می توانند به نقطه ای برسند که حتی طرز فکر یکدیگر، ظاهر یکدیگر را درک کنند و حتی دوستی پیچیده ای را شکل دهند. . عمق شخصیت آنها به طور مفصل از طریق دیدگاه آنها در مورد عدالت، جامعه و حقیقت بیان شده است. روشی که می توانند تماشاگر را همیشه روی لبه صندلی خود نگه دارند، زیرا دو نابغه دائماً از طریق لایه های فریب، هدایت نادرست و برنامه ریزی دقیق به گلوی یکدیگر حمله می کنند. و رابطه عمیق و رضایت بخش این دو، چیزی است که بیننده را به این دو شخصیت وابسته می کند. این چیزی است که DN را استثنایی می کند. درباره قسمت های 27-37 از همان ابتدا، کاملاً واضح بود که سریال با مرگ لایت از زمانی که ریوک گفت که او کسی است که جان خود را می گیرد، به پایان می رسد. بنابراین انتخاب اوهبا برای انجام آن به دلیل غرور و غرور بی‌دریغ لایت پس از پیروزی اولیه و رضایت متعاقب او پس از مرگ L نتیجه‌ای مناسب است. با این حال، مسیر بعد از قسمت 26 مشکل ساز است. به طور خاص، اضافه شدن Near و Mello به عنوان رقبای جدید Kira. نمی توانم بگویم که به موقعیت اوهبا در هنگام نوشتن DN حسادت می کنم. پیروزی لایت بر L امری اجتناب‌ناپذیر بود، و همچنین مقدار قابل توجهی پیش‌بینی با این مفهوم وجود داشت. اما وقتی L رفت، چه کسی در مقابل نور ایستاده و او را یک بار برای همیشه شکست می دهد؟ هیچ شخصیتی باقی نمانده بود که بتواند، بنابراین اضافه کردن شخصیت‌های جدید منطقی است. با این حال، همانطور که من دائماً در طول این بررسی گفته‌ام، DN ویژگی‌ها و روابط پیچیده نور و L با یکدیگر است. اضافه کردن شخصیت‌های جدید به آن ترکیب که حتی نیمی از زمانی را که لایت و L با هم برای توسعه داشتند، نداشته‌اند، باعث می‌شود در مقایسه با آن‌ها احساسی کاملاً سطحی داشته باشند و این تصور را ایجاد می‌کند که حضوری ناخواسته هستند. مایه تاسف است، اما من احساس می‌کنم که چیدمان برای معرفی Near and Mello در مفهوم آن‌ها وجود نداشت. حتی با فرض اینکه شخصیت‌های مختلفی جایگزین آن‌ها شوند، احساس می‌کنم که آنها نیز با چالش‌های مشابهی در روایت مواجه خواهند شد. اندیشه های پایانی امتیاز 8/10 که من به DN می دهم مخصوص قسمت های 1-26 است. در غیر این صورت، با گنجاندن قسمت‌های 27-37، به طور کلی امتیاز 5-6/10 را به سریال می‌دهم، که فکر نمی‌کنم این سریال واقعاً شایسته آن باشد. و در حالی که به کسی توصیه می کنم برای اولین بار سریال را تماشا کند تا کل مجموعه را از ابتدا تا انتها حداقل یک بار کامل کند، در تمام ساعت های بعدی من، مانند بسیاری دیگر، من ترجیح می دهم قسمت های 27-37 را رد کنم. که در نهایت مایه شرمساری است که DN نمی توانست به همان شدتی که شروع شد به پایان برسد. با این وجود، من به طور کلی این سریال را به همه توصیه می کنم.

چی بگم که قبلا گفته نشده، این انیمه یکی از بهترین هاست و دلیل خوبی هم داره. این جذاب، احمقانه، دارای شخصیت های عالی، یک فرض جالب، و یک داستان فوق العاده است. شخصیت ها: Light vs L صادقانه بهترین چیز در این نمایش است، وقتی آنها وارد بازی های ذهنی خود می شوند، بهترین و بسیار سرگرم کننده است، گاهی اوقات کمی احمقانه، اما هر بار که وارد آن می شوند آن را سرگرم کننده و سرگرم کننده می کنند. آنها تقریباً شما را امیدوار می کنند که هرگز تمام نمی شود. شخصیت‌های دیگری که معرفی می‌کنند نیز سرگرم‌کننده هستند، نه به اندازه Light و L باهوش و محاسبه‌گر، اما لحظاتی سرگرم‌کننده و پرتعلیق را زمانی که چیزهای جدی پیش می‌آیند، می‌سازند. آنها همچنین مشکلات جدید و نکات طرح داستانی را ایجاد می کنند که فقط به نمایش اضافه می شود تا سرگرم کننده تر شود. یکی از معدود انتقاداتی که من دارم این واقعیت است که تقریباً همه شخصیت‌های زن به اندازه لایت یا ال باهوش نیستند، به جز یک شخصیت که نمی‌خواهم وارد اسپویل‌ها شوم و او را فاش کنم، اما او باهوش‌ترین و باهوش‌ترین شخصیت است. من از او لذت بردم. انتقاد دیگر چند قسمت آخری است که شخصیت های بعدی معرفی می شوند. آن‌ها احساس خاصی ندارند و مانند مبارزات ذهنی قبلی عمل نمی‌کنند، زیرا طرز فکرشان مثبت است، زیرا آنها فقط کپی و پیست نیستند، بلکه شما احساس می‌کنید نمایش کمی طول می‌کشد. نزدیک به پایان. به طور کلی یک نمایش عالی است، اما به نظر می رسد که کمی به پایان می رسد، اما به شدت آن را توصیه می کنم.