Eyeshield 21

راستش من این انیمه را بسیار خسته کننده دیدم. پس از هر ذره شتابی که نمایش به دست می‌آورد، بلافاصله آن را با پرکننده‌های کاملاً غیر ضروری از بین می‌برد. از همان جوک‌ها دائماً برای تأثیرات بدتر و بدتر استفاده می‌شود و شخصیت‌ها رشدی ندارند و دائماً باید در هر مسابقه درس به درس دوباره یاد بگیرند. من خوانده ام که ظاهراً مانگا از نظر سرعت بهتر است، اما هنوز نتوانسته ام آن را برای خودم بررسی کنم. ترتیب حریفان در طول تورنمنت ها بسیار عجیب و غریب بود و کاملاً ضد اقلیم به نظر می رسید، اما این ممکن است فقط به دلیل مشکلات سرعت باشد.

فوتبال آمریکایی در ژاپن مثل، واقعا؟ تو هرگز دست از تعجب من نمی بری از بین همه ورزش‌های تصادفی، فوتبال به هیچ وجه کمترین محبوبیت را ندارد، اما جای تعجب است که، خوب، ژاپنی‌ها فوتبال آمریکایی بازی می‌کنند. حتی یک لیگ ملی فوتبال ژاپن هم وجود ندارد. در واقع، زمانی که Eyeshield 21 بر اساس یک رقابت واقعی ساخته شده بود، مجبور شدم در واقع دوبار انجام دهم. مردم ژاپن در واقع در دبیرستان فوتبال آمریکایی بازی می کنند و کریسمس کاسه یک مسابقه فوتبال واقعی است. صرف نظر از این، من شک دارم اکثر افرادی که بومی ایالات متحده نیستند یا در ایالات متحده زندگی می کنند با فوتبال آشنا هستند و این برای بیشتر ژاپنی ها نیز صدق می کند. فراتر از ورزش عجیب و غریب، که تقریباً هرگز چیز بدی در مورد انیمه های ورزشی به میان نمی آید، نمایش اصلا بد نیست. حدود 13 شخصیت در نمایش مهم هستند که 11 نفر از آنها عضو تیم فوتبال هستند و 2 نفر تشویق کننده/مدیران تیم هستند. این افراد زیادی هستند که باید به آنها اهمیت بدهم. و Eyeshield 21 در واقع موفق به ایجاد یک تیم می شود که در آن هر شخصیت شخصیت متمایز خود را بدون کهن الگوسازی تا حد زیادی دارد. با این حال، بیشتر این شخصیت ها خیلی عمیق نیستند. هیروما، با این حال، نمایش را به عنوان رساترین شخصیت نشان می دهد. او سنگ بنای کل نمایش است، رهبر تیم است و تمام ضربات شفاهی که باعث می‌شود داستان خودش را به جلو ببرد. او به تیم و به همان اندازه برای خودش سخت است. او شخصیتی مغرور و مکر دارد که با چهره اهریمنی و خنده اش مطابقت داشته باشد، با این حال تقریباً روی هر نمایشی که می سازد خونسرد و حسابگر است. او اعضای تیم را آموزش می دهد، شوت ها را صدا می کند و به عنوان QB رهبر است. او هر کاری که برای پیروزی لازم باشد انجام خواهد داد، و همچنین کسی است که تصمیمات دیوانه‌واری برای تیم می‌گیرد تا چیزها را جالب کند. او دلیلی است که چرا خفاش‌های شیطان دیمون، تیمش، می‌توانند استراتژی‌های دیوانه‌کننده‌ای را انجام دهند و می‌توانند به پیروزی برسند. سپس شخصیت های دیگر می آیند. گیرنده عریض 1، ظاهر و شخصیت مونتا مانند یک میمون مشخص می شود. او موز را دوست دارد و به نظر می رسد که موز هم باشد. هدف او؟ شکارچی نهایی بودن آس، Eyeshield 21. او یک MC معمولی است که به طرز شگفت انگیزی با استعداد است، اما به غیر از مهربانی با هم تیمی هایش و تمایل او برای بردن جام کریسمس، شخصیت زیادی ندارد. Eyeshield 21 که شخصیتی بسیار ملایم دارد، دقیقاً به همین دلیل است که شخصیت بمب‌افکن و انفجاری هیروما برای جذاب کردن تیم برای تماشای مورد نیاز است. من می توانم بقیه را لیست کنم، اما واقعاً می توان آنها را در یک خط گفت. بزهکاران، مدیر، احمق، تشویق کننده، خط بان کوچک، تیم پیست RB2، و چند نفر دیگر. کوریتا و موساشی شخصیت‌پردازی بیشتری دارند، زیرا آنها به همراه هیروما بخشی از خفاش‌های شیطان اصلی دیمون هستند، با داستان‌های پس‌زمینه و درام خود که بیشتر از سایر شخصیت‌ها مورد بررسی قرار می‌گیرد. همانطور که گفته شد، شخصیت ها خوب هستند، اما مهم ترین چیزها واضح است که بازی ها هستند. این انیمه مسابقات شدیدی را انجام می دهد که شامل زندگی یا مرگ Deimon Devil Bat برای رفتن به کاسه کریسمس است. این چیزی است که نمایش را خوب می کند. این واقعیت که حریفان فقط افراد بی‌نام نیستند، بلکه شخصیت‌هایی واقعی هستند که داستان‌ها و نقاط قوت خود را دارند و می‌بینید که آنها در برابر خفاش‌های شیطان درگیر می‌شوند. چه یک خط قوی، دفاع، دفاع، ضربه زدن، کیو بی و یا دبلیو آر، هر تیم تخصص خاص خود را دارد، درست مانند فوتبال معمولی. هر تیم یک آس مخصوص به خود را دارد و هر آس به همراه چند نفر دیگر از اعضای مهم تیم حریف، همیشه قبل از شروع بازی به بیننده معرفی می شوند. سپس، تعامل و درگیری بین خفاش‌های Deimon Devil و تیم دیگر وجود دارد. در مورد استراتژی ها و قوانین، فوتبال یک بازی نسبتاً متنوع است و انیمه آن را کاملاً نشان می دهد. استراتژی‌ها و ترکیب‌های زیادی وجود دارد که همگی قابل استفاده هستند و هر بازی همیشه متفاوت است. هر تاچ داون یا امتیاز به سختی به دست می آید، و فقط این نیست که "او در مرکز دوید و گل زد". راستش را بخواهید، حتی اگر با فوتبال آمریکایی کاملاً آشنا هستم، برخی از استراتژی‌ها، حتی من با آن آشنا نیستم. مردی در حال حرکت، یا ضربه ای از کنار، اصلاً نمی دانستم که آنها وجود دارند. منظورم این است که NFL حتی دیگر مانند انیمه‌ها اجازه ضربات داخل بدنه را نمی‌دهد، زیرا قوانین در سال 2018 تغییر کردند. البته، با این استراتژی‌ها و درگیری تیم‌ها با شخصیت‌هایی که شخصیت دارند، بازی‌ها میخکوب می‌شوند. کنجکاو هستم که چه اتفاقی می افتد و چه کسی برنده می شود. نمایش کار خوبی برای ایجاد آن تنشی که یک مسابقه نزدیک باید داشته باشد انجام می دهد. البته ایشیلد 21 خوبه ولی یه مقدار بد هم داره. اول هنر و انیمیشن است. این به هیچ وجه بدترین نیست، اما واضح است که Eyeshield 21 از نظر کیفیت انیمیشن شگفت انگیز نیست. احتمالاً در حد متوسط ​​است، احتمالاً حتی کمتر. از انیمیشن ها مجددا استفاده می شود، افرادی که با پس زمینه SFX در جای خود حرکت می کنند، یا پس زمینه فقط سفید است. نمایش‌های طراحی‌شده زیادی وجود ندارد که در آن‌ها واقعاً مانند سایر برنامه‌های ورزشی با بودجه خوب، حرکت بازیکنان را به آرامی می‌بینید. تنها باری که فکر کردم چیزی انیمیشن خوب است زمانی بود که کوریتا آخرین بازی خود را در مقابل شینریوجی انجام داد. فیلر هم هست در حالی که رد شدن از اپیزودهای پرکننده آسان است، تعداد زیادی BS «نیمه پرکننده» وجود دارد که نمایش اجرا می‌کند، مانند اضافه کردن ملودرام کاملا غیر ضروری به قسمت‌های خاصی که صرفاً برای پر کردن زمان و هدر دادن وقت شما وجود دارد. دیالوگ کشیده می شود و همان چیزها اساساً تکرار می شود. افراد ناپخته تر عمل می کنند و بیشتر مستعد عصبانیت هستند و بیشتر از منبع منبع یک بعدی هستند تا محتوای بیشتری داشته باشند. این به خصوص در رابطه بین سنا و ریکو بد است. تمام این داستان پس زمینه ای وجود دارد که هیچ کس به آن اهمیت نمی دهد که با سنا، ماموری و ریکو ادامه پیدا کرد و هرگز در مانگا اتفاق نیفتاد. همچنین، علی‌رغم اینکه Riku 10 برابر بیشتر از مانگا زمان نمایش می‌دهد، تصمیم می‌گیرند او را دو برابر نابالغ‌تر کنند. هنگام بازی با سنا در یک مسابقه خونسردی خود را از دست می دهد و روی نیمکت می نشیند تا آرام بگیرد. این هرگز در مانگا اتفاق نمی‌افتد، زیرا در مانگا، ریکو احمقی نیست که نتواند احساسات خود را تحت سلطه خود درآورد. البته، لحظات بین مسابقات جایی است که پرکننده بیشتر در آن ساکن است. مجدداً، رویدادهای تصادفی که فقط کمی طولانی می شوند یا گفتگوهایی که بسیار بی معنی است و بارها و بارها تکرار می شوند تا آن دقایق باارزش نیستی کامل را پر کنند. بنابراین، آیا من مانگا را به انیمه توصیه می کنم؟ اوه، به شما بستگی دارد. من فکر می کنم همه تغییراتی که انیمه ایجاد کرد بسیار بدتر بود و سرعت آن در بعضی مواقع بسیار کندتر از آنچه باید باشد است. اما، زمانی که بیش از همه مهم است، مسابقات و درگیری‌های بین تیم‌ها که در انیمیشن نشان داده می‌شوند، در انیمیشن بسیار هیجان‌انگیزتر می‌شوند. به علاوه، صداگذاری هیروما خیلی خوب است که نمی توان از آن گذشت. با این حال، لطفاً مانگا را از جایی که انیمه پس از اتمام این 145 قسمت متوقف شد، ادامه دهید.