Hyouka

ویرایش: با انجام این بررسی، متوجه شدم که بیشتر از هر چیزی خلاصه است؟ این افکار من را نسبت به این نمایش بی اعتبار نمی کند، هرچند، هنوز هم فوق العاده است. فقط من در مورد چیزهایی که خواننده احتمالاً قبلاً می‌داند، زیاد فریاد می‌زنم. من واقعا این نمایش را دوست دارم. در حالی که ویژگی هوتارو که نمی‌خواهد کارها را انجام دهد، مگر اینکه مجبور باشد، گاهی آزاردهنده است، هیوکا کار بسیار خوبی انجام می‌دهد و به او نشان می‌دهد که از آن پوسته و خوبی‌های حاصل از این کار بیرون می‌آید. از ابتدای نمایش، او باید از ساتوشی یا چیتاندا استفاده می‌کرد تا حتی هر کاری انجام دهد، اما با هر رمز و راز، او اقدامات ابتکاری بیشتری را برای کشف چیزها انجام می‌دهد. در نهایت به نقطه ای می رسد که کارهایی را انجام می دهد که مجبور نیست فقط برای اینکه همه چیز مطلوب تر شود. به عنوان مثال زمانی که او خود را در حمام چیتاندا حبس کرد تا حادثه سکیتانی جون را استنباط کند. یا زمانی که او تمام تلاش خود را کرد تا بفهمد جومونجی کیست، سپس با او مقابله کنید و طرحی را طراحی کنید که هم برای جومونجی و هم برای باشگاه ادبیات مفید باشد. اما، یکی از صحنه‌های مورد علاقه من بعد از این بود که هوتارو فهمید که چگونه یکی از معلمان قدیمی‌اش در کوهستان زیاد بوده و چرا به هلیکوپتر علاقه دارد. چیتاندا از او می‌پرسد که چرا برای فهمیدن این موضوع تلاشش را نکرد، زیرا برای او مشخص نیست که از راه خود (حداقل به تنهایی) برای کشف چیزی خارج شود. هوتارو با پاسخ نسبتاً نجیبانه ای پاسخ می دهد، در امتداد این که چگونه نمی خواهد تعمیم دهد که معلمش فقط «بالگردها را دوست دارد» در حالی که می داند چیزهای بیشتری برای آن وجود دارد، و چقدر پاسخ به آن کمی تحقیرکننده است. معلم. می توانید ببینید که چیتاندا چقدر از این پاسخ متعجب شد. بدون هیچ کلمه‌ای، می‌توانید دیدگاه او را نسبت به هوتارو مشاهده کنید که از «من هوتارو را تحسین می‌کنم، زیرا او در حل مشکلات مفید و خوب است» به «من انگیزه‌های هوتارو را تحسین می‌کنم، و این واقعیت که او واقعاً انسان خوبی است». پس از این مرحله، نمایش در نهایت شروع به نشان دادن احساس عاشقانه آنها نسبت به یکدیگر می کند. هوتارو همیشه به نوعی نسبت به چیتاندا محبت داشته است، اما نشان داده شده است که هنوز احساسات او نسبت به او برطرف نشده است. قسمت های پایانی نشان می دهد که هر دوی آنها متوجه این موضوع شده اند. بیش از هر چیز هوتارو، صحنه هایی وجود دارد که نشان می دهد چیتاندا از قبل می داند که نسبت به او احساسات دارد. اما، به عنوان مثال، چیتاندا معمولاً وقتی کنجکاو است به شدت به هوتارو نزدیک می شود. او هنوز این کار را انجام می دهد، اما بسته به زمینه، هر دوی آنها آشفته می شوند. به همین ترتیب و غیره. آنها واقعاً کار خوبی در برقراری رابطه عاشقانه انجام می دهند، زیرا ترکیب شیمیایی بین آنها اجباری به نظر نمی رسد یا به گونه ای در کنار هم قرار نمی گیرد که در نهایت به همه چیز عاشقانه ختم شود. تقریباً همه چیز را تقویت می کرد و تماشای آن به خودی خود بسیار راضی کننده بود. این منجر به احساس من در مورد قسمت آخر می شود. فوق العاده است. او قبول می کند که حامل چتر برای جشنواره عروسک هایی باشد که چیتاندا جدا از آن است، و در نیمه اول اپیزود اصلا او را نمی بیند. وقتی جشنواره شروع می شود، بالاخره او را می بیند. با ظاهر زیبای او در آن لحظه و مناظر اطراف جشنواره، تقریباً وارد حالت خلسه می شود. او متوجه می‌شود که شعار «صرفه‌جویی در انرژی» او که از آن پیروی می‌کند در حال فروپاشی است و به این معناست که او آماده است آن را به طور کامل دور بریزد. زیر یک درخت شکوفه گیلاس که خارج از فصل گل می دهد راه می روند و او کنجکاو است. او می خواهد ببیند چیتاندا در زیر درخت گیلاس چه شکلی است. فریم ها شروع به ترکیب شدن با یکدیگر می کنند، تقریبا روانگردان به نظر می رسد. این دو چیز را به خوبی نشان می دهد، جذابیت او نسبت به او، و این واقعیت که ایدئولوژی او در مورد آن بسیار سختگیرانه در حال تغییر است. پس از پایان جشنواره، آنها به خانه راه می روند. چیتاندا توضیح می‌دهد که اگر به دانشگاه برود، می‌خواهد به مزرعه‌ای که در آن بزرگ شده بازگردد و شرایط زندگی را برای همه اطرافیانش بهتر کند. او به دو ایده اشاره می کند، یکی از آنها این است که به سادگی مزرعه را به دست می گیرد، و دیگری اینکه جنبه تجاری بیشتری را در پیش گرفته و محصولی تولید می کند. آنها متقابلاً توافق دارند که دومی کت و شلوار قوی او نیست. هوتارو، می‌گوید «اتفاقاً...» و مکث می‌کند. او در این مرحله در حالتی شبیه رویا است و از او می پرسد که اگر بخواهد آن سمت تجاری گرا را انتخاب کند، چه احساسی خواهد داشت. چیتاندا از این پاسخ و پیامدهای معنایی آن برای آنها متعجب شده است. متأسفانه، این به واقعیت برمی گردد زیرا او هرگز آن کلمات را به زبان نیاورد. او آن را با گفتن اینکه هوای بیرون سرد است پنهان می کند و چیتاندا او را اصلاح می کند. گفتن که الان بهاره این صحنه پایانی نشان می دهد که پایان خوشی خواهد داشت. رازهای بیشتری در آینده وجود خواهد داشت، شوخی های بیشتری بین باشگاه ادبیات. مهمتر از آن، آینده ای با هوتارو و چیتاندا خواهد بود. قبلاً گفتم ای کاش چیزهای کمتری وجود داشت که فقط به طور ضمنی گفته می شد، اما شاید لازم نباشد "همه چیز" را نشان دهید تا بیننده از محصول نهایی راضی باشد. خوشبختانه، شنیدم که مانگا هنوز ادامه دارد، بنابراین شاید، فقط شاید یک فصل 2 منتشر شود.

این بررسی به طور خاص برای افرادی است که برای بخش هایی از جنبه های زندگی این نمایش اینجا هستند. اگر عاشق ژانر معمایی هستید، ادامه دهید و نمایش را تماشا کنید، رازها به خوبی انجام شده است و این نمایش باید برای شما تماشای باشد. داستان و شخصیت ها. به عنوان یک لذت بخش از زندگی، با احساساتی درهم از این سفر بیرون می آیم. چرا؟ از آنجا که حتی اگر این نمایش به عنوان برشی از زندگی برچسب گذاری شده است، بیشتر آن حول محور حل معماهای بی اهمیت و توضیح چگونگی عملکرد مهارت های کسر و اینکه چقدر می توانند در برخی از جنبه های زندگی روزمره شما مفید باشند، می چرخد. از آنجایی که سریال بیشتر داستان سرایی خود را حول رازهای مربوط به مدرسه می گذراند، به ندرت عمق و پیچیدگی و همچنین پویایی بین بازیگران خارج از معمای فعلی نشان داده می شود. وقتی نمایش روی شخصیت ها یا پویایی تمرکز دارد، این کار را به خوبی انجام می دهد، اما به ندرت اتفاق می افتد. بخش اعظم نمایش پر از حل چیزهای بی اهمیت است که برای طرح کلی اهمیتی ندارند. نمی گویم که بی حوصله بودم، اما سرگرم نشدم. آنچه من از بخشی از زندگی انتظار دارم این است که بر روی بازیگران اصلی و زندگی روزمره آنها تمرکز کنم. اما نمایش در 90 درصد مواقع در مدرسه گیر کرده است. ما به سختی صحنه های خارج از مدرسه را می بینیم. مطلقاً هیچ تعاملی بین اعضای خانواده وجود ندارد و به سختی هیچ صحنه ای در مورد زندگی خانگی وجود دارد. هیچ یک از والدین حضور ندارد و تنها خویشاوندی که می بینیم خواهر ام سی است. تعاملات بین MC و sis بسیار سرگرم کننده است، اما به سختی بررسی و تمرکز شده است. این ناخودآگاه مرا به این باور رساند که این شخصیت ها خارج از مدرسه و زمانی که با هم نیستند وجود ندارند. نکات عمیق‌تر و جالب‌تری وجود دارد، مانند حسادت ساتوشی که ناشناخته و حل‌نشده باقی می‌ماند. مضامین قلدری آشکاری وجود دارد که کاملاً حل نشده به نظر می رسد. و همچنین پویایی عجیب بین Oreki و Ibara که هرگز به آنها پرداخته نمی شود. واضح است که یک تاریخ و تنش در آنجا وجود دارد، اما فقط برای اهداف کمدی نادیده گرفته شده است. روابط به شدت بین این دو "زوج" تقسیم شده است و لحظات واقعی به ندرت بین اورکی / ایبارا یا چیتاندا / فوکوبه اتفاق می افتد، زیرا آنها بیشتر در حباب های زوج خود با هم تعامل دارند. (منظورم زوج های عاشقانه نیست، فقط به طور کلی به هم پیوستن یک چیز است) فقدان داستان های پس زمینه و لحظات احساسی وجود دارد که نمایش را تا حدی یکنواخت و کسل کننده می کند. نمایش در واقع توانایی ساخت چنین صحنه هایی را دارد، زیرا من در طول جشنواره در یک صحنه کاملاً احساساتی شدم، اما این صحنه ای بین ایبارا و یک شخصیت فرعی بود که بعداً بعد از آن لحظه در نمایش دوباره برگردانده نمی شود. وقتی نمایش در واقع روی روابط و پویایی بین بازیگران تمرکز می‌کند، این کار را به خوبی انجام می‌دهد، نمونه‌هایی برای من برخی از آرک‌های بعدی بودند، مانند قوس ولنتاین یا آرک سال جدید. اما انیمه هرگز توپ‌هایی برای حل کردن چیزی ندارد. پیشرفت به‌طور باورنکردنی به نظر می‌رسد که هوس‌کننده است.. همانطور که نمایش هرگز به چیزی متعهد نیست. بله، واضح است که در پسر اصلی ما Oreki و روش‌های حفظ انرژی او پیشرفت‌هایی وجود دارد، همچنین کمی پیشرفت در جنبه عاشقانه چیزها بین شخصیت‌ها وجود دارد، اما نمایش در واقع هرگز به چیزی متعهد نیست. که من را به پایان کل ماجرا می رساند. به‌طور باورنکردنی رضایت‌بخش و حل‌نشده احساس می‌شد، به شدت به فصل 2 نیاز دارد تا آنچه را که از نظر داستان و روابط ایجاد شده است، حل کند. اما با توجه به اینکه بیش از 12 سال از آن زمان می گذرد، من انتظار ندارم که این اتفاق بیفتد. پایان قطعا رضایت بخش نیست. چیزهای فنی خوب، با توجه به اینکه این یک نمایش KyoAni است، بهتر است باور کنید که بسیار زیبا خواهد بود. هیوکا احساس نمی کند بیش از دوازده سال پیش پخش شده است و مطمئنا کیفیت خود را تا به امروز حفظ کرده است. صحنه ها در صورت نیاز پر جنب و جوش و رنگارنگ می شوند، اما در صورت لزوم می توانند به سرعت به تاریک تر و بد خلق تبدیل شوند. پالت رنگ یکی از نقاط قوت نمایش است. فیلمبرداری بسیار خوب است، از جمله نمادهای زیادی برای اندیشیدن و تعداد بسیار کمی از نماهای فوق العاده خوب از نظر چارچوب. فقط چیزهای کیوآنی معمولی شما. به خصوص در قسمت هایی که یامادا در آن نقش داشت. چیزی که من زیاد طرفدارش نبودم امتیاز بود. ما اغلب در صحنه‌هایی که به یک معمای فوق‌العاده پیش پا افتاده و پیش پاافتاده می‌پردازیم و ممکن است کاملاً خنده‌دار و نابه‌جا به نظر برسد، در معرض یک فیلم هیجان‌انگیز جدی قرار می‌گیریم. منظور من از آن این است که نمایش اغلب موسیقی متنی را پخش می‌کند که فریاد «قتل» می‌زند، اما رمز و رازی که ما با آن سر و کار داریم این است که «چه کسی یک خمیر دندان از باشگاه هنری دزدیده است؟» فیلمنامه و دیالوگ بسیار تند و هوشمندانه بود، اما من متوجه شدم که کمی بیش از چیزی است که بچه های HS اغلب درباره آن صحبت می کنند. از نظر جستجوی روح، هویت، سرگرمی‌ها و شیوه‌های کلی بیان شخصیت‌ها، احساس دانشگاهی‌تر و بالاتر از سطح آن را داشت.

هیوکا انیمه ای بر اساس مجموعه ای از رمان های یونزوا هونوبو است. اقتباس انیمه توسط انیمیشن کیوتو انجام شده است. همچنین Hyouka یک سریال اسرارآمیز در مورد اتفاقات روزمره است که حول محور چهار دانش آموز دبیرستانی در باشگاه ادبیات کلاسیک می چرخد ​​که فقط معماهای کوچک و به ظاهر بی اهمیت را حل می کند. با بازی یک قهرمان مرد بسیار درونگرا و تنبل اما باهوش، شخصیت در ابتدا جذاب است اما به اندازه کافی رشد نمی کند و اغلب در هر موقعیتی همان خطوط کلیدی را تکرار می کند. آن‌ها به اندازه‌ای از صحنه عبور می‌کنند که آن را عملی کنند، اما آنقدر متنوع نیستند که چیزی مهم خلق کنند. Hyouka یک انیمیشن زیباست (باز و پایان عالی) متاسفانه فقط همین است. برخی از مردم ممکن است این انیمه را "خسته کننده" و معمایی خوب بیابند که تا حدودی طولانی یا کند است؟ و بخش عاشقانه واقعا "کمتر" بود، نمی دانم می توانم بگویم این انیمه دارای ژانر عاشقانه است زیرا اصلا شبیه هیچ چیز نیست. پایانش یه جورایی عادیه؟ و به نظر می رسد که فصل 2 را نیز ندارد. اما من واقعاً شخصیت اصلی (اورکی) را دوست دارم که احساس دوست داشتنی دارد.