Koi to Yobu ni wa Kimochi Warui

من هنوز تعجب می کنم که چرا آن را تماشا کردم. من معمولا چیزهایی را که دوست ندارم رها می کنم و این خیلی بد بود. فکر می کنم دو دلیل ناخودآگاه داشتم. اولی این بود که امیدوارم بهتر شود (اگرچه این ساده لوحانه بود) و دومی کنجکاوی محض بود. می خواستم ببینم چقدر می تواند بد شود. چیزهایی وجود داشت که از آن لذت می بردم و گهگاه از برخی شخصیت ها خوشم می آمد. با این حال، من با کل محدوده نمایش مشکل دارم. برخی از بینندگان ممکن است نظافت را در اینجا ببینند و اشتباه نخواهند کرد. اگرچه عشق در همه سنین اتفاق می افتد، اما تماشای یک دختر تقریباً 30 ساله که عاشق یک دختر دبیرستانی 17 ساله می شود، فقط به این دلیل که به او می گوید ترسناک است، وحشتناک بود. کل طرح ناقص و ترسناک بود، حتی برای یک انیمیشن. اما فقط این نبود. به هر حال، این داستان تخیلی است، شما آن را می گیرید یا می گذارید، اما همچنین بسیار ضعیف اجرا شده است. شخصیت ها به اندازه کافی به تصویر کشیده نمی شدند و انگیزه های آنها اغلب توضیح داده نمی شد (یا به طور غیرمستقیم این کار را انجام می دادند، اعتبار آنها نزدیک به صفر بود). من از تماشای آن لذت نبردم، فکر نمی‌کنم از بسیاری جهات مثال خوبی باشد و همچنین نسبتاً غیر ماهرانه تولید شده است.

آزرده شدن از نمایشی با چنین فرضیه ای آسان است، اما اجازه دهید از همان ابتدا قید کنیم که این یک رابطه عاشقانه فاصله سنی بین یک مرد بالغ و یک دختر دبیرستانی است. همه ما معامله اینجا را از خلاصه داستان می دانیم. اگر چنین چیزی برای شما نه سخت است، احتمالاً حتی این بررسی را هم نمی‌خوانید. بنابراین، با توجه به شرایط خاص خود، آیا در ایجاد یک عاشقانه قانع کننده موفق است؟ من شما را از تعلیق دریغ می کنم، پاسخ یک نه قاطع است. قبل از اینکه در مورد اشتباهات این سریال صحبت کنم، فکر می کنم لازم به ذکر است که ارائه هیچ لطفی به آن نمی کند. طراحی شخصیت ها در بهترین حالت بی مزه، در بدترین حالت زشت است، و انیمیشن به طور مداوم پایین تر از حد متوسط ​​است و شخصیت ها اغلب از مدل خارج می شوند. با توجه به اینکه استوری‌بردها و چیدمان‌ها چقدر بی‌جاه‌طلبانه هستند، این بدتر است و فقدان هر گونه پویایی یا انرژی در کارگردانی باعث می‌شود سریال حتی وقتی به آب‌های دراماتیک آبدار می‌رود، احساس بی‌حالی کند. اما هیچ مقدار کارگردانی الهام‌بخش نمی‌توانست این سریال را از زوج اصلی‌اش نجات دهد. بله، ریو نر سرب به وضوح در حال تعقیب و آزار جنسی ایچیکای 17 ساله است، اما این حتی مشکل اساسی اینجا نیست. مشکل واقعی این است که سریال هرگز هیچ دلیل قانع‌کننده‌ای برای اینکه چرا او ناگهان از رفتار او ناراحت نمی‌شود و عاشق او می‌شود، پیدا نمی‌کند. واقعاً آنها حتی این کار را نمی کنند. رفتار ریو (به قول خود سریال «جنایتکار مرزی») به سادگی ادامه می‌یابد تا اینکه یک سوئیچ در ذهن ایچیکا باز می‌شود و او به نوعی متوجه می‌شود که همیشه عاشق او بوده است، زیرا تمام این مدت به او فکر کرده است. به طرز خنده‌داری نازک است، و با ترکیب شیمی عاشقانه‌ای که وجود ندارد، هرگز به شما دلیلی نمی‌دهد که بخواهید آنها را با هم ببینید، حتی اگر به این نوع کارها علاقه دارید. این نمایش به طور خلاصه با معرفی رقبای رمانتیک مناسب سن، تامارو (همکلاسی ایچیکا) و آری (همکار ریو) جالب خواهد شد، اما اینکه بگوییم آنها قوطی های حلبی هستند که فقط برای سرنگونی آنها ساخته می شوند، بد نیست. . نمایش مطمئناً این را مستقیماً روشن می کند. به آنها وابسته نشوید، زیرا زمانی که آنها ایفای نقش هایشان را به عنوان فویل های عاشقانه تمام می کنند، ممکن است در هوا ناپدید شده باشند. شخصیت‌های جانبی واقعاً عجیب‌ترین بخش کل این ملیله هستند، زیرا در طول سریال، بسیاری از آنها متوجه وسواس ریو نسبت به ایچیکا می‌شوند و هر یک از آنها یا آن را می‌پذیرند یا فعالانه تلاش می‌کنند تا آنها را به هم متصل کنند. از جمله مادر خود ایچیکا. حداقل می‌توانستند برخی از مخالفت‌های اجتماعی را برای قرار دادن سس روی ماهیت تابوی این موضوع وارد کنند، اما به منظور اطمینان از این که مخاطب باور کند که این همه چیز واقعاً خوب است، هیچ شخصیتی اجازه ندارد کلمه‌ای به زبان بیاورد. انتقاد از هر یک از اینها هم از نظر اخلاقی آزاردهنده است و هم فاقد هرگونه درام شادابی است که حداقل ممکن است این را صابون و سرگرم کننده کند. در نهایت، فکر می‌کنم این جایی است که این سریال کوتاه‌ترین زمان را می‌گیرد. متعهد است که یک رابطه عمیقاً تابو را به تصویر بکشد، اما فقط به امن ترین راه های قابل تصور. به جای اینکه شوکه کننده یا مضحک باشد، مانند هر رامک کم تلاش دیگری است، اما یکی از شرکت کنندگان 10 سال پیر شده است. زوج اصلی چه به عنوان جفت و چه به عنوان فردی به شدت خسته کننده هستند و اگر بخواهم حس خوش سلیقه و شایستگی خود را برای تماشای چنین چیزی نادیده بگیرم، حداقل دوست دارم سرگرم شوم. در عوض، کوکیمو از حصار عبور می‌کند و در نهایت برای بینندگان عادی بسیار ناراحت‌کننده و برای منحرف‌ها بسیار اهلی است.