Kuma Miko

برای معرفی اولیه اصلا انتظاری از این انیمه نداشتم چون امتیازش رو دیدم که خیلی کم بود. با این حال، تماشای این انیمه بسیار سرگرم کننده است، حتی اگر خط داستانی آن خیلی خاص یا چیز جالبی نباشد. اما تماشای آن خسته کننده نیست راستش من حوصله انیمه دیدن نداشتم ولی بعد از دیدن این انیمه دوباره هیجان زده شدم یه شخصیت بامزه و زیبا داره، اشکالی نداره فقط واسه این کار منو بچه دوست صدا کنین. در مورد شخصیت خلافکار، من خیلی از او خوشم نمی آید، در ابتدا حضورش کاملا فضا را خراب کرد، اما به مرور زمان عادت کرد. تماشای این انیمه را به شما پیشنهاد می کنم، اگر به دنبال تم Slice Of Life هستید، کمی کمدی و طنز برای خنداندن شما کافی است و اگر شخصیت Amayadori Machi را دوست دارید، تضمین می کنم از دیدن این انیمه لذت خواهید برد. .

# افکار عمومی: Kumamiko قطعه شادی از کمدی زندگی نیست که سعی دارد خود را به عنوان آن نشان دهد. نمایش به عنوان یک کمدی زیبا شروع می شود. پایان نمایش چرخشی تاریک به خود می گیرد و پیامی که در پایان برای شما باقی می ماند، پیامی شوم است. من واقعاً از نمایش تا دو قسمت آخر لذت بردم. چیزی که نمایش را برای من بسیار بد می کند این است که پایان هر تعطیلی معقولی که نمایش می توانست داشته باشد را خراب می کند. پیام نمایش نه تنها به شدت بد و خطرناک است، بلکه به نظر می رسد ناخواسته است، زیرا سعی دارد پایان را به عنوان یک پایان شاد و خوب به تصویر بکشد. # افکار در مورد داستان و شخصیت ها: کومامیکو داستانی غم انگیز درباره ماچی است، دختری که از اضطراب اجتماعی و عقده حقارت شدید رنج می برد. او به جای محاصره شدن توسط دوستان و خانواده دلسوز و دوست داشتنی، یک پسر عموی بدرفتار به نام یوشیو و یک دوست بدسرپرست دوران کودکی به نام ناتسو دارد. یوشینو از ماچی استفاده می کند و او را دستکاری می کند تا به اهداف خود در زندگی دست یابد. حتی به قیمت و با بی توجهی کامل به رفاه او. همه به تظاهر به انجام این کار برای "خیر بزرگتر". ناتسو که قرار است از نظر عاطفی به ماچی نزدیک‌ترین باشد، بدترین جنایتکار است. او از تمایل ماچی به زندگی در شهر استفاده می کند تا ضربات عاطفی وارد کند و اضطراب و عقده حقارت او را تشدید کند تا او را از نظر عاطفی به خود وابسته کند. به جای اینکه به او کمک کند به عنوان یک شخص رشد کند، به او یاد دهد که چگونه از فناوری استفاده کند و بر ترس ها و اضطراب هایش غلبه کند، او با او بازی می کند تا او را بیشتر به سمت مارپیچ تاریکی از اضطراب اجتماعی بکشاند تا وابسته شود. روی او ناتسو خود را به عنوان یک مرد خوب ترسیم می کند و این وانمود می کند که ماچی بدون او قادر به یادگیری و زنده ماندن نیست. این باید بارها و بارها توسط ماچی ثابت می شد که ترس های خود را به چالش می کشد. با این حال، به دلیل ماهیت بازی‌های ناتسو، که علیه ماچی تقلب می‌شود، تلاش‌های او بارها و بارها بی‌ثمر بوده و او واقعاً به ناتسو وابسته است. آنچه که باید برای ماچی تجربیات یادگیری باشد، به تروما تبدیل می شود و وضعیت روانی شکننده او را بدتر می کند. یوشینو و ناتسو در طول نمایش، هر گونه رشد عاطفی و روانی را که ماچی می‌تواند با وادار کردن دائمی او به تجربه‌های آسیب‌زا به دست آورد، مهار می‌کنند تا سپس ترس و اضطراب او را تغذیه کنند. در پایان نمایش، ماچی کاملاً در دام اضطراب خود رها می شود، نمی تواند روستا را ترک کند، درست همانطور که ناتسو آرزو می کرد، از نظر شناختی پسرفت کرده و از نظر عاطفی به ناتسو وابسته است. در همین حال، ناتسو به‌عنوان نجات‌دهنده‌ای به تصویر کشیده می‌شود که از او مراقبت می‌کرد و می‌خواست «بهترین» را برای ماچی انجام دهد. یوشینو نیز به دلیل "پرشور"، "سرسخت" و "مراقب خیر بزرگتر" توسط نمایش مورد عفو قرار می گیرد. زیرا طبق نمایش، هدف وسیله را توجیه می کند. همه چیز بدتر از این است که نمایش پس از مرگ روانی ماچی هوای آرام به خود گرفت، گویی پایان یک فیلم دیزنی است. این پایان خوشی نیست. این غم انگیز است. این واقعیت که نمایش سعی می کند فردی را که از نظر عاطفی و روانی تخریب شده است به عنوان نوعی پایان خوش نشان دهد، جایی که ماچی در نهایت می پذیرد که او هرگز نمی تواند بزرگ شود، که ممکن است هرگز کنار ناتسو را ترک نکند، و اینکه ناتسو همیشه می داند بهترین کار چیست. برای او. بیمار کننده است در پایان نمایش ماچی استقلال روانی و عاطفی خود را از دست داد. او دیگر توانایی به چالش کشیدن اضطراب خود را ندارد و دیگر اراده ای برای یادگیری در مورد فناوری مدرن و نحوه زندگی در یک جامعه مدرن ندارد. این باعث می‌شود که ناتسو تنها ستون ثبات عاطفی او و تنها منبع تعامل با جهان گسترده‌تر باشد و به این ترتیب، او کنترل کامل زندگی او را در دست دارد. این نمایشی است که در آن مرتکب سوء استفاده موفق می شود و از اسارت خارج می شود و شما قرار است از این بابت احساس خوشحالی کنید. # افکار نهایی: پایان، بخش بسیار خوبی از کمدی زندگی را خراب کرد. اگر این نمایش تعطیلی مناسبی داشت، به راحتی می توانست یک 7/10 باشد. من واقعاً فکر می کردم که ماچی و ناتسو بامزه هستند و توانایی رشد شخصیت خوبی دارند. با این حال، پایان آنقدر خوش سلیقه است که نمی توانم به آن امتیازی جز 1/10 بدهم.