Kyokou Suiri Season 2

tl;dr: فصلی دنباله‌دار که مجموعه‌ای از داستان‌های کوچک‌تر اما همچنان عالی دارد، اگرچه این کار را به قیمت هر گونه پیشرفت در هر خط اصلی داستان یا توسعه شخصیت/رابطه در زوج اصلی انجام می‌دهد. فصل دوم کیوکو سوئیری، AKA In/Spectre، همچنان کوتوکو و کورو را دنبال می‌کند، زیرا آنها با امور مختلفی که هم انسان‌ها و هم موجودات ماوراء طبیعی را درگیر می‌کنند، سروکار دارند. با دیدن اینکه چگونه فصل اول با نبرد عقلانیت بین کوتوکو و ریککا به پایان رسید، تصور می‌کردم که در این فصل، ریکا به مغز متفکر حوادث مختلف ادامه می‌دهد و کوتوکو برای حل آن‌ها با او روبرو می‌شود. با این حال، این به هیچ وجه اینطور نیست. چه رسد به اینکه ریکا به عنوان آنتاگونیست یک قوس عمل کند، به سختی در این فصل ظاهر می شود. او به اندازه کافی حضور دارد تا به بینندگان یادآوری کند که وجود دارد، اما واقعاً اصلاً مهم نیست. به این ترتیب، تمام قوس‌های این فصل از نظر وسعت بسیار محدود هستند و واقعاً به هیچ نوع داستان کلی کمک نمی‌کنند. آنها همچنین به طور کلی بسیار کوتاه هستند، از یک تا چهار اپیزود، که با قوس Steel Lady که تقریباً کل فصل اول را در بر گرفت، فاصله زیادی دارد. قوس‌های این فصل بسیار ساده‌تر از قوس‌های Steel Lady هستند، اما در مجموع آنها را به همان اندازه جالب دیدم. هر آرک در انیمه شامل کوتوکو می شود که از هوش و دانش خود در مورد ماوراء طبیعی استفاده می کند تا ماهیت دقیق هر مشکل ماوراء طبیعی را که در حال رخ دادن است را دریابد و سپس با آن مقابله کند. جالب‌ترین بخش این فصل مانند فصل قبل، حل واقعی اسرار نیست، که در بیشتر مواقع آشکارا به جلو است. در عوض، جالب‌ترین بخش داستان‌های بافندگی کوتوکو است که با آنچه در واقع اتفاق افتاده فاصله زیادی دارد، اما برای کسانی که او تعریف می‌کند کاملاً باورپذیر است. این یک انیمیشن درباره کارآگاهی نیست که معماها را حل می کند، این انیمیشن درباره دروغگویی است که نشانه های خود را فریب می دهد. او دلایل خوبی برای این کار دارد و هیچ بدخواهی در آن وجود ندارد، بنابراین سرگرم کننده و جذاب است، حتی زمانی که دوست دارید به مردم دروغ گفته شود و فریب داده شود. با این حساب، این فصل شخصیت های فرعی بسیار خوبی داشت. به عنوان مثال، ماسایوکی و یوکی-اونا واقعاً دوست داشتنی بودند و بنابراین دیدن اینکه آنها شخصیت و روابط محکمی پیدا کردند واقعاً رضایت بخش بود. و به عنوان مثالی دیگر، اوتوناشی ها پیشینه و انگیزه های جالبی داشتند، بنابراین دیدن همه چیز جالب بود. همه اینها شبیه یک شخصیت منحصر به فرد به نظر می رسید و من شک دارم که اصلاً آنها را در هیچ قوس بعدی ببینیم. اما حضور آن‌ها همچنان سرمایه‌گذاری در آرک‌های مربوطه را آسان می‌کرد که انیمه را در کل بسیار لذت‌بخش‌تر کرد. متأسفانه، شخصیت اصلی آنقدرها خوب نبود. کوتوکو و کورو واقعاً هیچ پیشرفتی نداشتند. آنها رشد شخصیتی صفر دارند، و در حالی که شخصیت منحصر به فرد کوتوکو برای جذاب نگه داشتن او کافی است، به نظر می رسد که کورو به نوعی کهنه شده است. نظراتی در مورد کوتوکو وجود دارد که حاکی از آن است که رابطه آنها مطمئناً خارج از صفحه نمایش در حال پیشرفت است، اما این موضوع در انیمه اصلاً روی این موضوع متمرکز نشده است. صادقانه بگویم، این دو نفر کمتر احساس می‌کردند که به‌عنوان افراد واقعی نوشته شده‌اند، و بیشتر احساس می‌کردند که فقط نقش‌شان در طرح داستان است، که سرمایه‌گذاری روی آنها را به‌عنوان شخصیت‌ها بسیار سخت‌تر می‌کند. این موضوع در این فصل اهمیت چندانی ندارد، زیرا به نظر نمی‌رسد که نوشته از بیننده می‌خواهد که به آن‌ها اهمیت زیادی بدهد، با این حال احتمالاً برای آرک‌های آینده که در آن روایت به تمرکز روی خود کوتوکو و کورو تغییر می‌کند، مضر خواهد بود. هنر و انیمیشن به اندازه کافی قوی بود. طراحی شخصیت ها مناسب بود اما چیزی به یاد ماندنی نبود. OP و ED نیز از نظر آهنگ و بصری کاملاً قابل قبول بودند. موسیقی متن نیز خوب بود اما واقعاً برجسته نبود.

من می‌خواهم مقدمه نقد خود را با اشاره به این نکته مطرح کنم که نمایش به دلیل اینکه نوعی نمایش پلیسی است که در آن استنباط‌ها انجام می‌شود (آنها از شواهد محکم و ملموس استفاده نمی‌کنند)، انتقادهای بی‌موجه زیادی دریافت می‌کند. نقطه برنامه و آنها کاملاً هوشمندانه انجام می شوند و در عین حال ماوراء طبیعی را در آنها ادغام می کنند، چیزی که به بهترین وجه در قوس داستانی "yuki onna" که از قسمت دوم تا چهارم فصل 2 امتداد دارد نشان داده می شود. به سمت حل مسئله به روشی جامع تر، با در نظر گرفتن جنبه های دیگر آن، که چیزی فراتر از حل معمای مشکل به صورت مکانیکی است (مثلاً، صرفاً استنباط اینکه مقصر کیست، در مقابل شاید تلاش برای ارائه قربانیان نیز بسته می شوند). در عوض می‌توان نقص نمایش را از یک انتقاد بسیار رایج دیگر فهمید، یعنی صحبت‌های زیادی وجود دارد. حالا این به خودی خود مسئله ای نیست. بالاخره سریال Monogatari این کار را می کند و این یک سریال باورنکردنی است. مشکل نمایش در واقع ناتوانی در ادغام صحیح خودارضایی فکری نویسنده در یک طرح گسترده تر احشایی با بیشتر عناصر سرگرم کننده موجود در آن است. برای ارائه یک مثال ساده و ساده از ایده، تصور کنید در حال انجام یک بازی استراتژی نظامی پیچیده هستید (بازی 1) و تصور کنید که بازی دیگری (بازی 2) را انجام می دهید که همان گیم پلی را دارد اما این بار در یک داستان عالی گنجانده شده است ( مثلاً فرض کنید در دنیای لایت رمان یوجو سنکی اتفاق می‌افتد و شما تانیا هستید). معلومه کدوم بهتره قوس کوتاه یوکی اونا شبیه قوس قبلی است. حتی زمانی که قوس‌ها طولانی‌تر هستند، عناصر داخلی آنچنان زیاد نیستند. قوس داستانی yuki onna فوق‌الذکر، که با آن نقطه فروش اصلی داستان (MSP) به اوج می‌رسد، یعنی کسر نادرست، همچنین ایرادات اصلی نمایش را به بهترین شکل نشان می‌دهد. ما با یک یوکی اونا و عزیزش آشنا شدیم که هر دو برای شما دوست داشتنی نیستند و شما می توانید داستان آنها را برای 2 قسمت (قسمت 2 و 3) ببینید، پس از آن با FMC و MC ما تماس برقرار می کنید. با این دو، انجام کار کسر (در رابطه با موضوع دوتایی) در قسمت آخر قوس، و ارائه یک قطعه درخشان از کسر-اکسپوزیشن که برای آن یک قسمت کامل طول می کشد (قسمت 4). همانطور که درخشان بود، توانایی شما برای مراقبت از هر کسی وجود ندارد و این شامل شخصیت های اصلی ما نیز می شود، و شما می توانید ارزش سرگرمی آرک را از روی آن حدس بزنید (برای اکثریت مردم). عناصر سرگرم کننده بیشتری در آن بافته نشده است. این بیش از حد به نقطه است. شما فقط یک تنظیمات ایجاد کردید و راه حل آن را بدون دخالت بیننده ارائه کردید. این عیب اصلی و کشنده آن است. حالا تصور کنید که همان داستان یوکی اونا در یک قوس طولانی‌تر بافته می‌شد که در آن MC‌های ما به داستان یوکی اونا کشیده می‌شدند، جایی که آنها تعاملات خوبی با یکدیگر و شخصیت‌های دیگر برای تماشای ما برقرار می‌کردند و آنها درگیر می‌شدند. با داستان yuki onna که باعث می شود ما به داستان اهمیت دهیم زیرا شما واقعاً نمی توانید آنقدر به شخصیت های جانبی اهمیت دهید. در نهایت، کل استنتاج فوق‌العاده در پایان همه این‌ها می‌آید، مانند حداقل 3-4 قسمت دیگر پس از اینکه نویسنده با درگیر شدن FMC یا داستان فراگیر اصلی شما را در داستان غرق کرد. داستان کوتاه و دقیق با عناصری مانند تعاملات بیشتر FMC-Mc، برخی جوک های جالب و غیره در آن قرار داده شده است. سپس کسر درخشان عمل پایانی این قوس طولانی خواهد بود و به سطح دیگری ارتقا می یابد. راه دیگری برای مشاهده این نقص می‌تواند درک اینکه چگونه نمایش‌های پلیسی جذاب به طور کلی نوشته می‌شوند. ما فقط به یک مرحله از آن برای این بررسی نیاز داریم، که مرحله توضیح کسر است. در این مرحله، در حالی که توضیح در مورد مجرم و شیوه عمل او ادامه دارد، مواردی مانند شوخی خلاقانه بین شخصیت هایی که دوست دارید و برخی رفتارهای عجیب و غریب آنها که در حین انجام کسر نشان داده می شود نیز وجود دارد. علائم نگارشی در توضیح). نمایشی مانند این با نمایش های طولانی تر از حد معمول نیاز بیشتری به آن یا چیزی شبیه به آن دارد که هدف آن دوست داشتن ما برای شخصیت ها و نمایش است که به نوبه خود ما را به عنوان یک اثر جانبی به داستان و سایر عناصر نیز علاقه مند می کند. . متأسفانه، آنقدرها هم خوب انجام نشده است. مثالی از نمایشی مشابه ماوراء الطبیعه اما بسیار کم‌هوش‌تر را با نویسنده‌ای بسیار کم‌هوش که این کار خاص را بهتر انجام می‌دهد، در نظر بگیرید: «دختر مرده قتل مسخره بازی». در مجموع، Kyokou Suiri یک اثر معیوب از یک مرد باهوش است که علیرغم داشتن چیزهای جذاب (مانند FMC kotoko ofc) در نهایت در رسیدن به سطحی از ظاهری که می تواند آن و جنبه های هوشمندانه آن را بالا ببرد (برخی درخشان) کوتاهی کند. کسرهای نادرست) تا سطح یک شاهکار، یا حداقل یک نمایش واقعا عالی. یک 6/10 با "احساسات مختلط" برای این نقص خاص اما کشنده. Tl:dr نیاز به کمی صبر و زمان های سرگرم کننده بیشتری دارد تا آن را به نمایش عالی تبدیل کند که باید می بود~~

من در مورد اینکه چه چیزی تایپ کنم گیج هستم، در نظر دادن خوب نیستم. اگر طرفدار ژانر ماوراء الطبیعه هستید اما می خواهید یک داستان سبک داشته باشید، پس این را توصیه می کنم! :D در واقع امیدوارم موارد بیشتری در فصل 2 مورد بحث قرار گیرد، اما این در حال حاضر خوب است، توسعه شخصیت نیز وجود دارد، موارد جدید، شخصیت های جدید نیز وجود دارد. در این فصل من داستان داستانی با یوکی اونا را دوست دارم. موسیقی کاملا آرام بخش است برای سبک هنری، مثل فصل 1 کاملاً خوب است. با وجود اینکه یک انیمه ماوراء الطبیعه است، اما این انیمه یک عاشقانه ظریف نیز دارد که به نظر من بسیار زیبا است! من این را دوست دارم