Tamako Love Story

قلب من بعد از تماشای Tamako Love Story هنوز در حال تپش است! من یک جلسه تماشای ماراتن داشتم (من را قضاوت نکنید، من نیاز به استراحت از بزرگسالی داشتم) و بسیار خوشحالم که این کار را انجام دادم. من به انتظار یک رام کامی خوش قلب و کرکی رفتم، اما چیزی که به دست آوردم خیلی بیشتر بود. سفر تاماکو از یک نازنین بی‌خبر به یک یار فداکار، باعث شد من از ابتدا تا انتها به دنبال او باشم. من دوست داشتم که فیلم چگونه طنز و درد دل را متعادل می کند - متوجه شدم که یک دقیقه با صدای بلند می خندم و دقیقه بعد اشک هایم را پاک می کنم. انیمیشن فوق العاده بود، شخصیت ها دوست داشتنی و قابل ربط بودند، و موسیقی... اوه مرد، فیلم موسیقی به من می لرزد. چند روزی است که OP در سرم گیر کرده است! با این حال، چیزی که واقعاً در من طنین انداز شد، روشی بود که داستان پیچیدگی های عشق اول، دوستی و بزرگ شدن را بررسی می کرد. منظورم این است که چه کسی در یک مقطع زمانی جای تاماکو نبوده است، درست است؟ مثل این بود که نویسندگان دقیقاً می‌دانستند که من در هر مرحله به چه فکر می‌کنم و چه احساسی دارم. به هر حال، اگر به دنبال ساعتی شیرین و احساساتی هستید که در درون شما احساس گرما و مبهمی ایجاد کند، Tamako Love Story راهی برای رفتن است. فقط چند دستمال دم دست داشته باشید، در مورد آن به من اعتماد کنید.

باشه کوتاه میگم این انیمه از نظر عینی شایسته امتیاز دادن به آنچه من به آن امتیاز داده ام نیست. سرعت آن کمی ضعیف است، هنر آنقدرها هم اصلاح نشده است، برخی از شخصیت های جانبی در اینجا یا در بازار تاماکو به خوبی توسعه نیافته اند، موسیقی متن الهام بخش ترین چیز نیست، شخصیت اصلی از سندرم مغزی متراکم رنج می برد. بسیاری از مشکلات دیگر...... و با این حال من نمی توانم این فیلم را به خاطر پایان رضایت بخشی به بازار تاماکو، و کاملاً محصور کردن ترن هوایی که فرآیند بی گناه عاشق شدن است، دوست نداشته باشم. Tamako Market و Love Story بسیار بیشتر از آنچه استحقاق آن را دارند، مورد انتقاد قرار می‌گیرند، عمدتاً به این دلیل که معتقدم، مردم سعی می‌کنند آن را به چیزی تبدیل کنند که اینطور نیست. داستان عشق تاماکو، و حتی بیشتر، بازار تاماکو، داستان های عاشقانه نیستند. آنها با هم، داستان زندگی روزمره و زیبایی هستند، و این که چگونه عشق از طریق روزمرگی ظاهر می شود. به طور عینی، این فیلم مستحق یک 8/10، 9/10 است اگر شما مشتاق داستان های عاشقانه کیوانی هستید (که من از آن هستم). من شخصاً فکر می کنم میانگین نمره پایین است، اما غیر منطقی نیست. با وجود این امتیاز عینی، من این را در مجموعه انیمه های محافظت شده می گذارم ... زیرا برای من چیز خاصی است.

من در حال حاضر کمی تب دارم، بنابراین اگر این بررسی کاملاً نامنسجم است پیشاپیش عذرخواهی می کنم. همچنین هشدار اسپویلر. تعجب می کنم که این فیلم را به همان اندازه که دوست داشتم دوست داشتم، با توجه به اینکه احساسات بسیار متفاوتی نسبت به انیمه اصلی داشتم، و این واقعیت که در آن به سختی درا حضور داشت، که فکر می کنم تا حد زیادی بهترین شخصیت در انیمیشن اصلی تلویزیون بود. . بذر یک داستان غنی و تکان دهنده در مورد نفی تغییر، خانواده و آینده را می کارد - و من از آن قدردانی می کنم - اما متأسفانه، همه بذرها به اندازه ای که می توانستند جوانه نمی زنند. بزرگترین پیروزی این است که تاماکو را می طلبد. تا حدودی از عنصر خود خارج شد، چیزی که شخصیت او به آن نیاز داشت. دیدن تغییر مسیرها و نحوه برخورد او با آن بسیار جالب است. من می خواستم ببینم تاماکو به عنوان یک شخص رشد می کند. با این حال، من آرزو می کنم که آنها به روش دیگری در مورد آن پیش می رفتند. من فکر می‌کنم که فیلم باید ایده تاماکو با چشم‌انداز تغییر را بیشتر بررسی می‌کرد. من نمی گویم که اینطور نیست - فقط فکر می کنم باید تأکید بیشتری می شد. خود داستان عشق مشکلی ندارد. Mochizou bumbling به سبک هیو گرانت در ابتدا کمی کشیده شده است. من فکر می کنم داستان عشق بسیار شبیه به داستان عشق در Cardcaptor Sakura است. همچنین فکر می‌کردم که تاکید بر آسیب‌پذیری عاطفی تاماکو نیز مؤثرتر است. منظورم این است که او افسرده می‌شود، اما فکر می‌کنم صحنه‌ای که در آن کاملاً ذوب می‌شود یا دیوانه می‌شود، تنش‌های لازم را اضافه می‌کرد. من همچنین فکر می کنم آنها یک ترفند با An/Anko را از دست دادند. اگرچه او با ملاحظه و خوب است، چیزی که در طول انیمه اصلی متوجه شدم این است که او همدلی زیادی ندارد، احتمالاً به دلیل ساده لوحی کلی او. تاماکو نمی‌توانست آن را درک کند، زمانی که تلاش می‌کرد تا احساساتش را نسبت به له شدنش کنترل کند. من دوست داشتم صحنه ای را ببینم که در آن با هم پیوند خوردند - به نوعی مانند یک لحظه رشد شخصیت برای تاماکو. من فکر می کنم پایان آن کمی پلیسی است. به نظر می رسد که آنها ایده تاماکو را برای پذیرش تغییر در زندگی خود ایجاد کرده اند، اما واقعاً این ایده را دنبال نمی کنند. من فکر می کنم اگر تاماکو جرات می کرد خودش به توکیو برود تا موچیزو را پیدا کند بهتر کار می کرد. آنها ملاقات می کردند و اعتراف می کردند و سپس برای قرار ملاقات در اطراف توکیو بیرون می رفتند. شاید او این ایده را دریافت کند که زندگی خارج از بازار آنطور که او قبلاً فکر می کرد طاقت فرسا نیست و افق های او را کمی باز می کند. شاید او حتی برای ساختن موچی جدید یا چیزی دیگر الهام بگیرد. نمی‌دانم، اما فکر می‌کنم این به رشد شخصیت او بهتر کمک می‌کند. با این حال، پایان واقعی را می بخشیدم اگر موچیزو در حالی که تاماکو می دوید تا به او برسد (به سبک DDLJ) در حالی که دستش را دراز کرده بود، پشت در قطار بود. اگرچه من حدس می‌زنم رسیدن به Shinkansen xD سخت است با این حال، من فیلم را به خاطر حداقل تلاش برای کشف این مضامین و ارائه چیزهای جالب به ما ستایش می کنم، حتی اگر آن جایی که من دوست داشتم برود. من هم از برخی صحنه ها خنده های خوبی دریافت کردم - من عاشق آن تهوع هستم که وقتی شخصیت ها به هم می ریزند، چشمانشان گشاد می شود و مثل ربات ها حرف می زنند xD انیمیشن و به خصوص هنر پس زمینه بسیار زیبا است - KyoAni همیشه خوب عمل می کند کار. جهت درست است - با سبک آرام انیمه مطابقت دارد. شایسته 6 ن: یه چیز دیگه، من اصلا از میدوری تو این فیلم خوشم نیومد.