Vampire in the Garden

Vampire in the Garden یک انیمه عالی است که با اکشن بیش از حد و یک پایان غم انگیز غیرضروری مواجه شده است. در طول 3 قسمت آخر، تنها چیزی که می‌شد دید، یک سکانس تعقیب و گریز بی‌پایان بود، با لحن شدیداً تراژیک و برخوردهای خشونت‌آمیز هر دقیقه در میان. اگر لحن قسمت دوم را برای مدتی طولانی‌تر حفظ می‌کردند و هر بار که همه چیز برای مدتی ثابت می‌ماند، از تلاش برای ایجاد هرج و مرج دست می‌کشید، انیمه خیلی بهتر بود. این یک کار معمولی است که کارگردانان انجام می دهند و بوی ورشکستگی افسانه ای می دهد، آخرین راه حل برای سرگرم نگه داشتن تماشاگر - یک حقه. بیا، بگذار شخصیت ها کمی سرگرم شوند، بگذار از زندگی لذت ببرند. نیازی نیست همیشه دعوا داشته باشید. با این حال، به نظر می رسد که هیچ کس در هیئت برنامه ریزی این ذهنیت را نداشت. مسلماً، زمانی که شما فقط 5 قسمت دارید، زمان بسیار کوتاه است، اما این بهانه ای برای صحنه هایی مانند صحنه 5 نیست، زمانی که فاین مستقیماً مومو را به بخت خود رها می کند (در میلیونمین بار) و دارو را به گردن او تزریق می کند. برای "مبارزه کردن" با چند سربازی که باقی مانده اند. این کاملاً بی معنی است - آنها می توانستند از یک سوراخ فرار کنند. نیازی به فداکاری نیست. فاین همچنین می‌توانست خون‌آشام محبوسی را که در کنار مومو در صحنه زیردریایی غرق می‌شد، نجات دهد. همچنین، آنها دو بار در انیمه کل فیلمبرداری Fine in the neck را انجام داده اند. یا سه بار بود؟ به هر حال یک بار کلیشه ای کافی است. سکانس تعقیب و گریز ابدی، همانطور که قبلاً اشاره کردم، بیش از حد یک حیله/کلیشه آزاردهنده است. در یک نقطه، شما حتی نمی دانید چرا آنها دیگر به دنبال Momo هستند. شرط می بندم که حتی خود شخصیت ها هم نمی دانند. همه چیز مکانیکی است، بی روح. این همه، البته، شرم آور است، زیرا قسمت اول چقدر تاثیرگذار بود، با چنین پیگیری عالی در قسمت 2. می توانست شگفت انگیز باشد. داستان به سطل زباله انداخته شد. پایان بندی نیز کم رنگ بود، اما من از قبل بعد از دیدن قسمت های 3 به بعد، انتظار چنین نتیجه ای را داشتم. مگر اینکه از تکان دادن اشک به طور خاص لذت ببرید، یعنی همه چیز - بیشتر - خوب کار می کند (زیرا اعتبارات پس از آن نسبتاً خوش بینانه وجود دارد). در مورد اعتبارات پسا، ما مومو را در جنگلی سرسبز و معتدل نشان داده می‌شویم، تصور می‌کنم در اطراف آلمان یا اتریش. سوال این است: مومو چگونه به آن مکان رسید؟ او قبلا در دایره مفصلی، در منطقه همیشه منجمد بود. او برای رسیدن به چنین سرزمین های آفتابی باید حداقل دو هزار کیلومتر را طی می کرد. البته این غیرممکن نیست، اما سفری است که باید به تنهایی و بدون دفاع انجام دهید. منظورم این است که اگر چیزی باشد، انتظار دارید که او به خاطر همه چیزهایی که در اپیزود آخر پشت سر گذاشت، مرده باشد یا حداقل برای همیشه معلول شود. همچنین مشخص نبود که آیا کودکی که او حمل می کند متعلق به خودش است یا خیر، به هر حال به ما گفته نشده که آیا ممکن است انسان ها و خون آشام ها فرزندانی داشته باشند یا خیر. من هم مطمئن نبودم که صحنه با مادرش در دریای یخ زده واقعی باشد یا نه. انگار مومو خوابش را می دید. به هر حال، این عمدتاً نقد انیمه تا اینجا بود. اما این تمام چیزی نیست که باید بگویم. واقعیت این است که Vampire in the Garden یک انیمیشن فوق العاده زیبا است. تعداد کمی می توانند مقایسه کنند. هنر و موسیقی بی عیب و نقص است، شخصیت ها زیبا هستند، انیمیشن بی عیب و نقص است. تنها گناه واقعی آن در داستان نهفته است که اشتباهات آن را قبلاً در پاراگراف های قبلی توضیح دادم. اگر می‌توانستم خون‌آشام در باغ را تغییر دهم و آن را به چیزی که می‌توانست نزدیک‌تر کنم، قسمت دوم و سوم را دوبرابر می‌کردم و قسمت 4 و 5 را کلا حذف می‌کردم. در عوض، مومو و فاین به سرزمین‌های آفتابی نشان‌داده‌شده در اعتبارنامه‌ها می‌رسیدند. با توجه به اینکه کل زمان نمایش تقریباً 1:30 ساعت تا 2 ساعت است، فیلم فوق العاده ای می ساخت.

می توانم بگویم که من یک فرد بسیار احساساتی هستم، و تماشای چنین برداشت غم انگیز و در عین حال زیبایی از گروه عشق ممنوع کلاسیک به طرز شگفت انگیزی انجام شد... در پایان متوجه شدم که صادقانه گریه می کنم. این سریال 10/10 خواهد بود، اما به نظر من انیمیشن و cgi در زمان کمی شلوغ است که صحنه‌های پر از اکشن جدی‌تر/غمگین‌تر و گاهی اوقات کمی مسخره‌تر می‌شود. برای یک سریال کوتاه 5 قسمتی، 100٪ آن را به هر کسی که به دنبال داستانی زیبا، شخصیت های خوب نوشته شده، یک موسیقی متن فوق العاده و یک داستان عاشقانه عمیق تراژیک است توصیه می کنم. فلیپین حماسه 8)

یک داستان غمگین زیبا که ارزش دیدن را دارد. لحظات احساسی، اکشن و کمی جهان سازی را در خود دارد. همچنین کمی اشک آور است. در پنج قسمت، این سریال کاملاً مختصر است و بسیار آسان است. برخی آن را با یک فیلم طولانی مقایسه کرده اند، صادقانه بگویم که من را به یاد OVA می اندازد. هر قسمت داستان نسبتاً مستقلی را روایت می کند که به طور روان به قسمت بعدی پل می زند. بسیاری از نقدها از کوتاه بودن سریال انتقاد می کنند که به نظر من در واقع یکی از نقاط قوت آن است. این سریال به سرعت باعث می شود روی شخصیت ها سرمایه گذاری کنید، به ویژه شخصیت های اصلی Momo and Fine. کشمکش ها و رابطه آنها هسته اصلی داستانی است که نمایش سعی می کند بگوید، و من فکر می کنم که در طول زمان اجرای خود به خوبی کار می کند. اگر به‌طور قابل‌توجهی طولانی‌تر بود، فکر می‌کنم در خطر کشیده شدن یا احساس بالش است. صحنه، با مناظر یخ زده، عناصر پسا آخرالزمانی، و جنگ برای همیشه انسان و خون آشام، نیز جذاب است، اما به وضوح نسبت به قهرمانان داستان و داستان آنها ثانویه است. این امر به طرز عجیبی به نفع خود تمام می شود، زیرا جهان از نمایش روی صفحه به جای توضیح از طریق نمایش سود می برد. من چند بار نمایش را دوباره تماشا کردم و هر بار چیز جدیدی پیدا کردم که در مورد آن دوست داشته باشم.