Bleach Movie 2: The DiamondDust Rebellion - Mou Hitotsu no Hyourinmaru

DiamondDust Rebellion به عنوان اولین فیلم پرکننده شونن که در نوجوانی از صمیم قلب دوستش داشتم، جایگاه ویژه ای در قلب من دارد. هم از نظر نویسندگی و به خصوص انیمیشن، نشان‌دهنده پیشرفتی در مقایسه با نسخه قبلی خود است. آیا امروز پابرجاست؟ به یک معنا، بله، در دیگران، نه. ارزش تولید کاملاً مناسب است، اما در اینجا چیزهای گرانبهایی وجود دارد که با استانداردهای امروزی شما را تحت تأثیر قرار می دهد. یادم می آید که در آن زمان در هیبت انیمیشن بودم. خواه این به خاطر من یک نوجوان گنگ بود که چیز بهتری نمی‌دانستم، یا واقعاً تأثیرگذار بود - این حدس هر کسی است. نکته این است که جلوه های بصری آنطور که می خواستم پیر نشدند. DiamondDust اساساً 2 چیز را در بالای Black Canon اضافه می کند. اولی مک گافین است. این به معنای واقعی کلمه یک کتاب درسی مک گافین است. من رک خواهم گفت. احمقانه است واقعاً چیز دیگری برای گفتن در مورد آن وجود ندارد. این فقط احمقانه است. این دقیقا همان کاری است که یک مک گافین انجام می دهد، که اساساً هر چیزی و هر چیزی است که طرح به آن نیاز دارد. دومی، داستانی غیرمعمول برای توشیرو هیتسگایا است. فکر می‌کردم قوس شخصیت هیتسگایا آنقدر قانع‌کننده است، که خودم را می‌دانستم که ای کاش آن‌ها معمولی بود. در واقع، بخشی از من وجود دارد که آن را چنین می داند. به ندرت اتفاق می افتد که فیلر چنین پاسخی را از من دریافت کند، به استثنای کاندوریانوی One Piece. طبیعتاً، داستان DiamondDust Rebellion حفره‌های زیادی دارد که نمی‌توان آن را به عنوان قانون تقدیس کرد، اما چیزی که می‌خواهم بگویم این است که حتی با وجود نقص‌هایش، به عنوان یک ایده آنقدر جذاب است. Toushiro شخصیت محبوبی است، شما احتمالاً به دلیل این واقعیت که او دوتاگونیست است، از فیلم لذت خواهید برد. جایی که فیلم با شکست مواجه می شود، در مدیریت ایچیگو است. واقعا هیچ دلیلی برای وجود ایچیگو در این داستان وجود ندارد. تلاش برای گنجاندن او و نوشتن او در طرح داستان تنها باعث سردرگمی و پیچیدگی روایت شد. من فقط می توانم یک نسخه جایگزین از فیلم را تصور کنم که در آن هیتسگایا شخصیت اصلی واقعی است. من تقریباً می خواهم گریه کنم که این نسخه از DiamondDust چقدر بهتر بود، می توانست و می توانست باشد. قبل از اینکه ایچیگو تبدیل به Soul Reaper شود، به راحتی می‌توانست یک پیش درآمد باشد. افسوس، در دنیای واقعی، در نسخه ای از فیلمی که در واقع به ما داده شده است، هیتسگایا 80 درصد از فیلم را عصبی می کند و به حاشیه می رود تا به پیروت زمان کافی بدهد تا شما را متقاعد کند که، برادر، به من اعتماد کن، برادر، ایچیگو شخصیت اصلی است، برادر، او در این فیلم کاملا ضروری است، برادر، طرح بدون او کار نمی کند، برادر. به ناچار، این داستان، ایچیگو را در مسیری قرار می‌دهد که منجر به درگیری دوباره با Soul Reapers of Soul Society می‌شود، زیرا این تنها نوع درگیری است که نویسندگان Bleach filler می‌توانند به آن دست یابند. پرکننده های سفید کننده نمی توانند در غیاب Soul Society که با ایچیگو مانند خاک رفتار می کند وجود داشته باشد. به روز رسانی فرمانده معظم کل قوا: هنوز بی فایده است؟ آره. هنوز هم اصطکاک بیهوده ای ایجاد می کنید تا یک احمق باشید؟ آره. اوه نگاه کن! درست طبق برنامه - ساعت مزخرف است! لطفا هیچ کار مفیدی انجام نده و بعد فقط برای عصبانی کردن من چیزی بگو. داستان کاملاً به آن نیاز دارد. عمل سوم نیز ضعیف است. هیچ اتفاقی نمی افتد، واقعا. طرح فقط یک میدان بزرگ برای پیروت ایجاد می‌کند تا در چهره‌های مخاطب خودارضایی کند و توانایی‌ها و چرندیات شخصیت‌های مختلف را به نمایش بگذارد، اما هیچ‌کدام از آن‌ها معنایی ندارد، زیرا آنها عمدتاً فقط علوفه‌های تصادفی و بی‌نام را می‌کشند. شکست قطعی شرور اصلی نیز بسیار ناامیدکننده است و او باید بی‌تخیل‌ترین سرسپردگانی را که تا به حال دیده‌ام داشته باشد. در این مرحله، DiamondDust Rebellion نیز در رابطه با قهرمان خود کاری انجام می‌دهد که داستان‌های بسیار زیادی انجام می‌دهند، و من را بی‌پایان می‌کشد - هیاهو بدون عمل. در تمام قسمت سوم، تمام بازیگران نقش مکمل، با حالت تهوع، به ایچیگو خواهند گفت که باید ادامه دهد، که همه چیز به او بستگی دارد، زیرا او باید کسی باشد که به مرد بد اصلی برسد و روز را نجات دهد. آن‌ها به‌عنوان دستیارانی عمل نمی‌کنند که راه را برای ناروتو نارنجی هموار می‌کنند. چرا؟ نمونه اصلی آن رون در پایان سنگ فیلسوف است. هری، این تو هستی که باید ادامه بدی. من آن را می دانم. نه من، نه هرمیون - تو!» هههه... بازم... چرا؟؟؟ آیا این شکستن دیوار چهارم غیر رسمی است؟ آیا همه آنها می دانند که آنها فقط شخصیت های یک داستان هستند؟ آیا آنها می دانند که ایچیگو شخصیت اصلی است؟ با این حال، علیرغم مشکلاتی که دارد، همانطور که گفتم، DDR یک نفس تازه است از این نظر که یک داستان واقعاً قانع کننده را اختراع می کند که مربوط به شخصیتی است که قبلاً به آن دلبستگی داشته ایم. این بدان معناست که ما 75 درصد از فیلم را در تقلا برای ارائه یک تدبیر جدید هدر نمی دهیم، فقط در آن زمان، مثل همیشه، با حرکات پر زرق و برقی که قبلاً با آن آشنا هستیم، به پایان می رسیم. برای طرفداران این فرنچایز، تضمین می شود که 90 دقیقه سرگرم کننده باشد. از طرف دیگر، اگر قبلاً با بلیچ آشنا نیستید، نمی‌دانم که توصیه می‌کنم از اینجا شروع کنید، چون نمی‌دانید هیچ‌کدام از شخصیت‌ها چه کسی هستند، اما کسی را بیشتر از خودم شگفت‌زده نمی‌کنید. اعتراف می کنم که دقیقا بدترین مکان برای شروع نخواهد بود. بعد از تماشای DiamonDust کاملا می توانم ببینم که وارد فرنچایز می شوید.

فیلم‌های برگرفته از یک سریال در 99 درصد مواقع فقط قسمت‌های پرکننده با انیمیشن بهتر، اکشن بیشتر و داستان لنگ هستند. آیا این فیلم از این فرمول فرار کرد و چیزی متفاوت برای یک شانس ارائه کرد؟ … ابدا. برای یک ماموریت پرکننده دیگر، با طرح های قابل پیش بینی و مسائل شبه جدی آماده باشید. البته، به احتمال زیاد بلیچ را فقط برای نبردها تماشا می‌کنید، زیرا نه داستان و نه شخصیت‌ها عمیق‌تر از یک برکه باران نیستند. بنابراین این حداقل شما را نگران نخواهد کرد. از نظر انیمیشن و صدا فیلم خیلی خوبیه از سینماتیک بیشتر از اپیزودهای اولیه استفاده می‌کند (چگونه از آن‌ها بی‌امید) و داستان را مانند یک فیلم سامورایی خوب دراماتیک جلوه می‌دهد. سطح جزئیات آستر کم و بیش یکسان است، اگرچه طیف رنگی بالاتر و تعداد بسیار کمتری از تصاویر ثابت و فریم های تکراری وجود دارد. باید بگویم که تا آنجایی که اتمسفر عنوانی مانند بلیچ پیش می رود، فیلم فوق العاده عمل کرده است. البته بیشتر آنها به اندازه قسمت اکشن به این موضوع اهمیت نمی دهند. بله، اکشن وجود دارد و بسیار عالی است. اگر در نبردهای ابرقدرت هستید، ناامید نخواهید شد. با این حال، انتظار هیچ واقع‌گرایی یا رقص درست و حسابی نداشته باشید، زیرا کل معامله این بود، و هنوز هم هست، فقط افرادی که نام حملات خود را فریاد می‌زنند و سپس شمشیرهایشان به شکلی جادویی تغییر شکل می‌دهند و انواع طلسم‌های عنصری را تف می‌دهند. رعد و برق صفحه را پر می کند و ساختمان ها فرو می ریزند و ابعاد با هم ادغام می شوند و... خوب، حماسی به نظر می رسد، چه کسی به منطق اهمیت می دهد. داستان و شخصیت ها، همانطور که انتظار می رود، کم عمق تر و غیر جالب تر از سریال هستند. البته نه خیلی زیاد، زیرا همه ما که بلیچ را می شناسیم می دانیم که برای شروع هرگز گوشت زیادی در اطراف آن استخوان ها وجود نداشت. بنابراین، یک بار دیگر، Soul Society در خطر است، همه کاپیتان ها حمله می کنند و قبل از اینکه ایچیگو طوفان کند و روز را به همان شکل همیشه نجات دهد، حمله می کنند و یک رژه کوتاه از حملات ویژه انجام می دهند ... در واقع، داستان تفاوت زیادی با Hueco Mundo ندارد. کشتی همان طرح اولیه، همان الگوی در نبردها. فقط می توانم بگویم که تغییر شخصیت اصلی از ایچیگوی اصلی به پسر سفید مو هیتسگایا چندان موفقیت آمیز نبود. از آنجایی که یک ماموریت پرکننده است، مهم نیست که چقدر سعی می کنند او را تجسم کنند. مطمئناً، او کمتر از پسر توت فرنگی رقت انگیز است، اما با این حال، او فقط یک مرد خجالتی در اطراف زنان است که شمشیر جادویی به دست دارد. در مورد گذشته غم انگیز و رقیب سینمایی او، کاملاً مضحک بود زیرا هرگز نمی بینید که چگونه دوست دوران کودکی او توانست زنده بماند، ارتش عظیمی از ارواح را تشکیل داد و به Soul Society حمله کرد، انگار که اصلاً محافظتی وجود ندارد. یا اینکه چرا کسی در مورد رهبران مکر همیشه حاضر Soul Society کاری انجام نمی دهد و فقط همه کسانی را که سعی در تغییر اوضاع دارند می کشد. به هر حال، ایچیگو هنوز هم کسی بود که بد را شکست داد، پس فایده چیست؟ چرا آنها فقط فیلمی در مورد زارکی نمی‌سازند که دماغش را برمی‌دارد و هیولاها را از ابتدا تا انتها می‌کشد؟ بسیار جالب تر خواهد بود و حتی نیازی به داستان نخواهد داشت. به هر حال، به‌طور کلی، همه شخصیت‌های سریال قبل از اینکه ایچیگو برنده شود، قدرت‌های خود را نشان می‌دهد. اکشن زیبا، طرح خسته کننده. ارزش و لذت... یا نبود آنها. علاقه‌ام به شونن‌هایی که چیزی جز اکشن‌های بی‌مغز و تلاش‌های لنگ در درام نیستند، از دست دادم. فیلم‌های سامورایی بسیار دراماتیک و واقع‌گرایانه‌تر نیز وجود دارند. این فیلم کم و بیش اتلاف وقت است. وقتی می خواهید نورهای زیبایی را ببینید که صفحه را پر می کنند، چیزی برای تماشا کردن. در بهترین حالت می‌توانید از یک فیلم بدون الهام دیگر درباره سریال دیگری که پس از مدتی از بین رفت لذت ببرید.