Hibike! Euphonium 2

مجموعه ای از بررسی های کوتاه اپیزود با برداشت های فوری من [8] قسمت دوتایی زیبا. فوق العاده زیباست و بازی شخصیت ها عالیه من درگیری نوزومی را دوست ندارم، کمی خیلی جدی است. واقعاً سخت است که به طعمه یوری نیفتم، تا جایی که واقعاً من را به این سوال وا داشت که آیا قرار است رابطه ای محکوم به فنا باشد یا یک طرفه (از طرف رینا) یا هر چیز دیگری. [7] اکنون تضاد شکل تعریف‌شده‌تری به خود می‌گیرد و من می‌توانم آن را خیلی بهتر درک کنم، اما هنوز با Asuka مخالفم. این قوس آموزشی خوب است و دنباله های استخر خوب است، همچنین دیدن چرخش معلمان اضافی خوب است. علاقه رینا به معلم احتمالاً بدترین جنبه نمایش است و هر زمان که تمرکز ویژه ای پیدا کرد می خواهم نکته ای را استنباط کنم. صحنه آخر روی تخت ها دیوانه کننده بود. [8] افشاگری‌ها در مورد تاکی خوب هستند، به‌علاوه محاوره‌ای از هویت و آنهایی که در سال دوم منتشر شده‌اند. [8] راه حل عالی برای درگیری میزور و پیامدهای فوری در کومیکو و آسوکا. صحنه پایانی زیبا در کشتی اصلی. [9] چه راهی برای به نمایش گذاشتن زحماتشان. صحبت‌ها و جفت‌های قبلی هم فوق‌العاده خوب بود، میزور و نوزومی تا به حال تقریباً یک زوج هستند و انکار شیمی عاشقانه دو اصلی نیز واقعاً سخت است، حتی اگر هرگز تبدیل به کانون نشوند. با طبقه بندی در پایان نیز! [8] لحظات خنده دار و بامزه از زندگی مدرسه، اما آن پسر شویچی به وضوح در راه همه چیز است. گفتگوی زیبا با تاکی و گردباد پس از اتحاد مجدد نیز بسیار خوب بود. [8] درگیری آسوکا گیج‌کننده است، اما من را به خود مشغول می‌کند. کنسرت تیتراژ ایستگاه کاملاً عالی بود. [9] رابطه پیچیده کومیکو با خواهرش به این رابطه خیلی ضربه زد. پیچیدگی‌های وضعیت آسوکا در مورد گروه بسیار واقعی بود و واکنش Aoi بسیار جالب بود. رینا و شویچی که به دیدار کومیکوی بیمار رفته بودند، زیبا بودند. [8] آن‌ها به زیبایی طعمه‌گذاری می‌کنند و بلافاصله با داشتن بیشترین صحنه‌ای که Reina عاشق معلمش است، هر دو به خودی خود خوب اما به طور بالقوه برای نمایش کلی دردسرساز، دنبال می‌کنند. عالی است که در نهایت بفهمم چه خبر است از Asuka، یک قطعه انفرادی رسمی زیبا در کنار رودخانه. [8] به خصوص مناظر ترد در این یکی، Asuka نیز زیبا بود. حل درگیری مامیکو بسیار خوب بود و به خوبی با اعضای گروه همراه بود و یک گفتگوی عالی که به شخصیت ها و لحظه ها بسیار صادق بود. [8] من احساسات رینا را درک می‌کنم، اما او واقعاً بیش از حد جلودار است و به نظر نمی‌رسد کسی وجود داشته باشد که کمی به دختر بفهمد، حتی روایت آن را امری قابل قبول می‌داند. تاکی فوق‌العاده است، و مناظر زیبا و سرویس‌های عاشقانه بسیار خوب طرفداران دو نفره اصلی، من را تقریباً منکران طعمه یوری را باور می‌کند. [8] آن پسر شویچی یا باید به یک شخصیت واقعی تبدیل شود (پسرا کمبود دارند) یا به پس‌زمینه برود، در هر صورت مانعی برای دختران نباشد. حس تنش عالی است، اما من طرفدار انتخابی نیستم که از ارائه رد شوم. انجام این کار در مراسم اهدای جوایز خوب بود، اعتراف رینا خنده دار و بامزه بود، تاکی خیلی خوب واکنش نشان داد و گروه هم همینطور. واکنش آنها به جایگیری و پایان مسابقه نیز بسیار خوب بود، با چیزهای خوب آسوکا و مامیکو. [9] چه بهترین راه برای به پایان رساندن فصل، آنها حتی می توانند سریال را در اینجا به پایان برسانند. من کاملاً درک می کنم که چرا آنها موسیقی را در قسمت آخر پخش نکردند، زیرا در اینجا احساس می شود که یک انیمه عالی برای یک انیمه دبیرستانی ارسال می شود، به خصوص با آن همه وضوح احساسی که واقعاً بسته نمی شود اما به هنرمندانه ترین راه + پیام چرخه ها و آیندگان؛ امتیاز کل: 8.16 ED و جزئیات دقیق در موسیقی، تصاویر و کاراکتر نوشتن کاملاً توجیه کننده دادن نمره 8.5 تا بهشت ​​است.

MarsBars the Contrarian با یک ضربه سرگردان دیگر بازگشته است. بعد از تماشای فصل اول صدا! Euphonium، من با توقعات بسیار زیادی وارد فصل 2 شدم، به خصوص بعد از اینکه آنچه را در فصل 1 دیدم دوست داشتم. حالا فقط می خواهم بگویم، این فصل هنوز "مناسب" است، اما این با یک ستاره بزرگ همراه است، زیرا شما می توانید استدلال کنید. که این فصل وزن روایی بیشتری نسبت به فصل قبلی خود دارد، اما اجرای پشت آن کمی طعم ترش را در دهان به جا گذاشت. خیلی ترش نیست، اما به اندازه ای است که طعمی باقی بگذارد که نمی توان نادیده گرفت. اول از همه، این فصل چندین شخصیت فرعی جدید را معرفی می‌کند، اما آن‌هایی که می‌خواهم در این بخش از بررسی روی آنها تمرکز کنم، میزور یورویزوکا و نوزومی کاساکی هستند. این نمایش کار بسیار خوبی را انجام می دهد و به ما ملزومات لازم را برای درک پویایی بین این دو و همچنین وضعیت فعلی که هر دوی آنها را در زمانی که برای اولین بار در این فصل با آنها معرفی می کنیم، می یابیم، انجام می دهد. نوزومی که می‌خواهد دوباره به گروه کنسرت بپیوندد و درگیری با آنچه که میزور و سایر سالمندان ظاهراً می‌خواهند، تنش بزرگی را در اوایل نمایش ایجاد می‌کند. زمانی که همه اینها در حالی که من در این فصل زیاده‌روی می‌کردم تنظیم می‌شد، بلافاصله سرمایه‌گذاری کردم. با این حال، نحوه نتیجه گیری این خط داستانی من را کمی ناامید کرد، به خصوص از نحوه اجرای همه چیز. دیدار مجدد احساسی میزور و نوزومی در قسمت چهارم فصل اتفاق می‌افتد، که صادقانه بگوییم، برای این اتفاق کمی زود و حتی زودرس به نظر می‌رسد. من صادقانه فکر می کردم که این تنش در طول دوازده قسمت تا حدودی خفته خواهد بود، اما اینکه این لحظه بزرگ به این زودی اتفاق بیفتد واقعاً من را پرت کرد. علاوه بر این، اپیزودی که این دو شخصیت در نهایت دوباره با هم ملاقات می‌کنند و در مورد احساس واقعی خود به یکدیگر اعتماد می‌کنند، با برخی ویرایش‌های فجیع خدشه‌دار شده است. من به طور خلاصه در بررسی خود برای Sound به این موضوع اشاره کردم! Euphonium فصل 1، اما ویرایش در این انیمه، گاهی اوقات، واقعاً می تواند من را از آن خارج کند، و اپیزود 4 احتمالاً بزرگترین مقصر برای ویرایش بد این فصل است. در این قسمت، نوزومی با کومیکو ملاقات می‌کند و به او می‌گوید که پس از تلاش‌های فراوان برای متقاعد کردن آسوکا و دیگران که اجازه بازگشت به او را بدهند، دیگر در کلوب گروه توقف نخواهد کرد. جایی که میزور در حال تمرین بود و او را می ترساند تا فرار کند، که در نهایت منجر به لحظه عاطفی بزرگ در قسمت می شود. این توالی وقایع آنقدر سریع اتفاق می‌افتد که صادقانه فکر می‌کردم چیزی را از دست داده‌ام. اکنون بدیهی است که نوزومی یک جهش یافته مردان ایکس نیست و قدرت انتقال از راه دور دارد، اما ویرایش باعث می شود به نظر برسد که او این کار را انجام می دهد زیرا به معنای واقعی کلمه قبل از آن صحنه ای بود که او با کومیکو صحبت می کرد در مورد اینکه سعی نمی کرد کسی را در مورد بازگشتش به آن متقاعد کند. باشگاه. می‌دانم که فقط بر سر یک صحنه سر و صدا دارم، اما نمی‌توانم به اندازه کافی تاکید کنم که تدوین در فیلم‌ها و نمایش‌ها چقدر مهم است. داشتن این برش‌های غیرعادی می‌تواند شما را از لحظه‌ی لحظه دور کند، حتی اگر چیزی باشد که کاملاً روی آن سرمایه‌گذاری کرده‌اید. با وجود ویرایش، خط داستانی Nozomi و Mizore به طور کلی یک قوس قانع کننده را برای این دو شخصیت ارائه می دهد، اما این به خودی خود با یک ستاره دیگر نیز همراه است. بعد از چهار قسمت اول فصل، به ندرت شاهد تعامل Nozomi و Mizore با یکدیگر هستیم. من واقعاً متعجب شدم که چگونه تقریباً همه شخصیت‌های دیگر در این انیمه پس از این درام به ظاهر کلوپی حرکت کردند و نمایش به سختی به دو شخصیتی که در چهار قسمت گذشته در حال بررسی دوباره دوستی با یکدیگر بودیم، زمان نمایش می‌دهد. . مانند بله، نوزومی و میزور در صحنه ها با هم ظاهر می شوند، اما عمدتاً به عنوان شخصیت های پس زمینه. ما واقعاً با این دو قسمت گذشته 4 لحظه‌ای نداریم. حالا می‌فهمم که یک فیلم اسپین‌آف وجود دارد که حول محور این دو می‌باشد، اما صرفاً از این فصل به تنهایی خارج می‌شویم، کمی عجیب به نظر می‌رسد که این طرف‌ها را نسازیم. شخصیت ها حداقل تا حدودی برجسته برای هشت قسمت باقی مانده است. برای من، نتیجه عاطفی آنقدر که فکر می‌کنم سخت نیست. دوباره، شاید زمانی که من واقعاً فیلم لیز و پرنده آبی را تماشا می‌کنم، این موضوع تغییر کند، اما من این فصل را همانطور که هست مرور می‌کنم، و تا زمانی که این بررسی را انجام می‌دهم، بازدهی در این قوس به طور کامل انجام نشده است. برای من انجامش می دهد در ادامه فصل و به سراغ شخصیت‌های دیگر پویا می‌رویم، فصل 2 همچنین بر آسوکا تاناکا و رابطه‌اش با کومیکو تمرکز دارد. این مجموعه از اپیزودها و همچنین پویایی بین این دو شخصیت همان جایی است که غذای اصلی این فصل در آن قرار دارد. تنش عاطفی بین آسوکا که ظاهراً باشگاه کنسرت را ترک می‌کند و تمایل او به ادامه نواختن، قطعاً باعث شد در این فصل سرمایه‌گذاری کنم. من واقعاً دوست دارم که چگونه از رابطه بیگانه کومیکو با خواهرش مامیکو نه تنها در توسعه شخصیت کومیکو، بلکه در آمیختن آن با صحنه هایی که او با آسوکا دارد استفاده می شود. عمق و پیچیدگی زیادی در صحنه‌های بین کومیکو و آسوکا وجود دارد که وقتی سال سوم بازنشسته شد و آسوکا دفترچه‌اش را به کومیکو داد، واقعاً احساس خالی بودن کردم. این خط داستانی واقعاً خوب انجام شد... در بیشتر موارد. ببینید، مشکلی که من با این خط داستانی دارم به این موضوع مربوط می‌شود که ظاهراً آسوکا گروه را ترک می‌کند به خاطر چیزی که مادرش از او می‌خواهد. من هیچ مشکلی با این موضوع نداشتم تا اینکه آسوکا مدام برای تمرین به باشگاه گروه برمی گشت. برای او منطقی است که به طور کامل باشگاه را رها نکند، به خصوص با توجه به اینکه ملی پوشان به زودی برای همه ظاهر می شوند، اما آسوکا به طور مکرر داخل و خارج از باشگاه فقط باعث می شود که بازگشت او کمی کمتر باشد. من صادقانه ترجیح می‌دهم آسوکا را تا زمان بازگشت رسمی‌اش در گروه نبینیم، زیرا ورود و خروج او از تمرین خطر ترک او را کمی کمتر متقاعد می‌کند. فکر نمی‌کنم لحظه‌ای در طول این قسمت‌ها وجود داشته باشد که من واقعاً در لبه صندلی خود در مورد وضعیت عضویت باشگاه آسوکا باشم. حالا نمی‌گویم که این سریال باید با این آرک به یک فیلم هیجان‌انگیز با پیچش‌های داستانی پر تعلیق تبدیل شود، اما اگر نمایش واقعاً باعث می‌شد که ما بازگشت آسوکا را داشته باشیم، کمی بیشتر دوست داشتم. برای بررسی دو مورد از آخرین مشکلاتم در این فصل، اول، من واقعاً از نحوه برخورد با رینا کوزاکا در این فصل خوشم نمی آید. من واقعاً روی شخصیت او در فصل 1 سرمایه گذاری کردم و من واقعاً دوست داشتم که وقتی با هر شخصیت دیگری در آن فصل مقایسه می شد چقدر اعتماد به نفس داشت اما در مقابلش ایستاده بود. با این حال، رینا در این فصل بلافاصله به سراغ یکی از کم علاقه ترین شخصیت های این سریال رفته است. من واقعاً دوست ندارم که چگونه او اساساً برای نوبورو تاکی به یک ساده لوح بی فکر تبدیل شده است، به طوری که او تمام تلاش خود را می کند تا بفهمد آیا او همسر دارد یا نه. می‌دانم که کوساکا همیشه این تحسین عمیق را برای تاکی در فصل 1 داشته است و من آن موقع با آن خوب بودم، اما این فصل آن را کمی بیش از حد انجام داد. گاهی اوقات، نمایش به این معناست که رینا احساسات عاشقانه ای نسبت به نوبورو دارد، و صادقانه بگوییم، بسیار حواس پرتی است. من دوست دارم چگونه این داستان فرعی عجیب و غریب در نهایت ما را به انگیزه‌های تاکی در پشت این موضوع سوق می‌دهد که چرا او می‌خواهد در مسابقات برنده شود و در نهایت به عنوان یک انگیزه خوب برای اولین سال‌های حرکت رو به جلو عمل می‌کند. با این حال، هر زمان که این فصل را دوباره مرور می‌کنم، برای همیشه تمایل دارم از این خط داستانی متنفر باشم. مشکل دیگری که با این فصل دارم بیشتر جزئی است، اما ترجیح می‌دهم اجرای واقعی گروه دبیرستان کیتاوجی را در Nationals ببینیم زیرا این آخرین باری است که سال سوم اجرا می‌شود. در این سطح قبل از بازنشستگی من می دانم که آنها فقط همان قطعه ای را می نوازند که ما در فصل گذشته آنها را دیدیم، اما در جشن فارغ التحصیلی در پایان فصل، سال اول و دوم همان قطعه را می نوازند، بنابراین من صادقانه نمی دانم که چرا ما نتوانستیم. عملکرد خود را در ملی پوشان به دست آورده اند. در نهایت، من زیاد نگران این موضوع نیستم. نمی‌خواهم اینطور به نظر برسد که از این فصل متنفرم، زیرا واقعاً این کار را نمی‌کنم. صدا! فصل 2 Euphonium بهتر از 60٪ از تمام انیمه هایی است که امروزه دیده ام (که عمدتاً فقط فصلی هستند)، اما من فقط می خواستم تمام مشکلاتی را که در این فصل دارم برجسته کنم زیرا هنوز واقعاً این سریال را دوست دارم. فصل 2 همچنان بیشترین ضربات احساسی را دارد که قصد داشت به آن بپردازد و همچنین یک نتیجه کلی رضایت بخش برای سال اول کومیکو در دبیرستان کیتاوجی است. من واقعاً دوست دارم که کیتاوجی در Nationals طلا نگیرد زیرا این هدف مشخصی را برای سال‌های اول تعیین می‌کند تا در قسمت‌های بعدی این مجموعه تلاش کنیم. در این فصل عمق بیشتری نسبت به فصل گذشته وجود دارد، اما من همچنین فکر می کنم که نوشتن در اینجا بسیار بلندپروازانه است. نویسندگان قطعا بیش از آن که بتوانند بجوند، گاز گرفته اند. از ویرایش بد گرفته تا انتخاب‌های روایی کمی مشکوک، پتانسیل زیادی از این فصل وجود داشت که متأسفانه با این مسائل مانع شد. از نظر من، صادقانه فصل 1 را بیشتر ترجیح می دهم، عمدتاً به این دلیل که آن فصل نه تنها باید وجودش را توجیه می کرد، بلکه از نظر داستانی ساده تر از آنچه در اینجا در فصل 2 به دست آوردیم بود. می دانم که بسیاری از مردم فصل 2 را به 1 ترجیح می دهند، اما من واقعاً آن را نمی بینم. متاسف.