Higurashi no Naku Koro ni Kai

وقتی فصل اول Higurashi no Naku Koro Ni به پایان رسید، بینندگان بیشتر با سوالاتی در مورد اسرار تاریکی که روستای Hinamizawa را درگیر کرده بودند، باقی ماندند تا پاسخ. خوشبختانه، سری دنباله Higurashi no Naku Koro ni Kai در سال 2007 درست از همان جایی شروع می‌شود که وحشت روان‌شناختی متوقف شد، ادامه‌ای جذاب و بی‌وقفه تاریک را ارائه می‌دهد که هیگوراشی را به عنوان یکی از آزاردهنده‌ترین تریلرهای هیجان‌انگیز در انیمه معرفی می‌کند. از لحظه ای که Kai شروع می کند، واضح است که نویسندگان قصد ندارند از حس خفقان آور ترس و تشدید خشونت که فصل اول را بسیار جذاب کرده بود دست بکشند. قوس‌های جدیدی مانند Meakashi-hen با فضاهای به‌ظاهر بی‌گناه‌شان به شما احساس امنیت کاذب می‌دهند، اما با برخی از آزاردهنده‌ترین صحنه‌های خشونت و تباهی که تا به حال در انیمیشن دیده‌اید، این آرامش را با خشونت از بین می‌برند. قدم زدن کمال محاسبه شده است، به آرامی تنش ها را افزایش می دهد تا زمانی که وحشت به تب و تاب غیر قابل تحمل تبدیل شود. چیزی که واقعاً کای را متمایز می کند، نزول استادانه آن به وحشت روانی از طریق آشکار شدن تدریجی گروه اصلی شخصیت ها است. تماشای چهره‌های بی‌گناه و عجیب و غریبی مانند شیون، رنا و حتی ریکا به آرامی تسلط خود را بر واقعیت از دست می‌دهند و به پوسته‌های غم‌انگیز و بی‌پیچ خود سابق خود تبدیل می‌شوند، چیزی جز پرچین نیست و تماشای جذاب اما عمیقاً ناراحت‌کننده را ایجاد می‌کند. کای با خوشحالی این قهرمان‌ها را به نقطه‌های شکست مطلقشان می‌برد و بررسی می‌کند که چگونه روان انسان در شرایطی که تحت فشار شدید ترس، اضطراب و هذیان بی‌امان است، شکننده است. هر آرک کاملاً به اوج بهترین فصل های سریال نمی رسد. به ویژه مرغ Tsumihoroboshi در مقایسه با کمان های انفجاری تر، کمی شلخته به نظر می رسد. اما حتی قسمت‌های نسبتاً ضعیف‌تر نیز حاوی یک احساس ترسناک و نگران‌کننده از ترس غلیظ جوی هستند که هر لحظه بر آن سایه افکنده است. و زمانی که Kai روی تمام سیلندرها شلیک می‌کند، مانند مرغ میناگوروشی که بسیار مؤثر است، برخی از آزاردهنده‌ترین صحنه‌های ترسناک و ساختارشکنی‌های روان‌شناختی تلخی را که تا به حال دیده‌اید، ارائه می‌دهد. چیزی که به عنوان یک معمای فراطبیعی جذاب اما نسبتاً ساده شروع شد، به لطف کمک‌های کای، به یکی از جذاب‌ترین، از نظر روان‌شناختی پیچیده‌ترین و بی‌وقفه‌ترین تریلرهای انیمه تبدیل شد. با خشونت فزاینده، حس بی امان پارانویا، و فروپاشی تدریجی مجموعه شخصیت های محبوبش، این یک تجربه تماشای واقعا ناراحت کننده و آزاردهنده به بهترین شکل ممکن است. خود را برای سقوط به جنون مطلق آماده کنید.

به نظر من، فصل افتتاحیه هیگوراشی واقعاً حماسی بود و دنباله آن ناامید کننده نیست. این بار، داستان حول محور Rika Furude می چرخد ​​و دوستش Hanyuu به آن ملحق می شود، زیرا آنها در تلاش برای سرپیچی از سرنوشت و شکستن دور باطل هینامیزوا از خونریزی هستند. در حالی که برخی ممکن است از کاهش سطح غم در مقایسه با فصل اول ابراز تاسف کنند، داستان با در هم تنیدگی پیچیده قوس‌های ناهمگون در یک کل منسجم، و پاسخگویی به سؤالات پیشین جبران می‌کند. برای من، همگرایی عناصر در هیگوراشی و هینامیزاوا به سادگی زیباست، به ویژه زمانی که حقیقت پشت قتل ها و هویت مجرم واقعی فاش شود. برای من گیج کننده است که برخی این را به عنوان یک ناامیدی درک می کنند. من معتقدم فوق العاده اجرا شده است. در حالی که ممکن است پایان برای برخی تا حدودی قابل پیش بینی باشد، به نظر مناسب است. شخصیت ها رگ حیات هیگوراشی هستند. در حالی که شخصیت‌های اصلی به درخشش خود ادامه می‌دهند، چیزی که از کهنگی جلوگیری می‌کند، تمرکز بیشتر بر روی شخصیت‌های کمکی است که قبلاً ناشناخته مانده‌اند. ما عمیق‌تر به پیشینه تومیتاکه، تاکانو، دکتر آیری و دیگران می‌پردازیم و روایت را غنی‌تر می‌کنیم. علاوه بر این، ریکا دستخوش پیشرفت قابل توجهی می شود و از یک شخصیت پیرامونی به شخصیت اصلی تبدیل می شود. در ابتدا، بدبینی او ممکن است رنده شود، اما به تدریج قابل درک و تحمل تر می شود. در حالی که من در مقایسه با ریکا و بازیگران دیگر آنقدر شیفته Hanyuu نبودم، حضور او بدون اینکه از تجربه کلی کم کند جذابیت می بخشد. گروه بازیگران در Kai همچنان قانع کننده هستند. انیمیشن در Kai جذابیت خود را حفظ کرده و نسبت به فصل اول به طرز محسوسی بهبود یافته است. در حالی که من همیشه به طراحی شخصیت ها علاقه داشتم، اما آنها از نظر زیبایی پیشگام نیستند. اگرچه کیفیت انیمیشن تکامل یافته است، اما سبکی کارتونی را حفظ کرده است. با وجود موارد کمتری از گور، خون به تصویر کشیده شده هنوز به خوبی متحرک است. تم های آغازین و پایانی در Kai حال و هوای آرام تری را ایجاد می کنند که به خوبی با لحن مطابقت دارد. اشعار به طور موثر با احساسات ریکا طنین انداز می شود. من شخصاً تم آغازین، Naraku no Hana را بسیار لذت بخش یافتم. موسیقی پس‌زمینه به‌طور پیوسته با چندین قطعه برجسته، حال و هوا را تکمیل می‌کند. صداگذاری برای شخصیت ها قوی و مناسب است. در ابتدا که نگران خروج کای از غم و جنون قبلی خود بودم، نگرانی‌هایم را بی‌اساس دیدم. اگرچه برخی ممکن است با اشتیاق من موافق نباشند، من از صمیم قلب توصیه می کنم به آن فرصت بدهید، به خصوص اگر فصل اول را تجربه کرده باشید. در نهایت تماشا کنید و خودتان تصمیم بگیرید. در حالی که نظرات ممکن است متفاوت باشد، نظر من ثابت می ماند.