Higurashi no Naku Koro ni Rei

این OVA من را گیج می کند. یک دقیقه سعی می‌کند داستانی جدی باشد و لحظه‌ای دیگر تمام منطق را به نفع یک سرگرمی احمقانه از پنجره بیرون می‌اندازد. لحن در همه جا وجود دارد و من نمی دانم چه احساسی داشته باشم. اگر مغزتان را خاموش کنید و از دیوانگی لذت ببرید، قسمت 1 می تواند لذت بخش باشد، اما اگر حتی برای یک ثانیه به آن فکر کنید، مغزتان آسیب خواهد دید. رفتن از 50 قسمت از یک سریال معمایی تاریک و خونین به هر چیزی که هست بسیار دردناک است. من جذابیت کمدی حواس پرت و سورئال را درک می کنم، اما وقتی از این شخصیت ها استفاده می کند، احساس خوبی ندارد. بله، سریال اصلی صحنه های آرام و احمقانه ای داشت اما الف) نه در این حد و ب) حداقل در بیشتر موارد منطقی بود. این خیلی زیاد بود قسمت های 2-4 همان چیزی است که از این سریال انتظار دارید. معمایی چند قسمتی در مورد جدیدترین تکرار هینامیزاوا به جز اینکه این بار همه چیز در جای خود نیست. اگرچه چیز خاصی نیست و ادامه فصل 2 است که پایان را کمی خراب می کند، اما برای آنچه هست لذت بخش است. به اندازه آرک هایی که در فصل 1 و 2 بودند جذاب نیست، اما به اندازه کافی جالب است که من آن را به هر کسی که هیگوراشی بیشتری می خواهد توصیه می کنم. من هنوز قسمت 5 را تماشا نکرده ام اما از آنچه می توانم بگویم این فقط یک اپیزود دیگر "منطق بیرون از پنجره" است که شبیه قسمت 1 است، بنابراین انتظار دارم احساساتم هم همینطور باشد. برای جمع بندی افکارم، هدف از این کار چه بود؟ قسمت‌های احمقانه به شدت بی‌جا به نظر می‌رسند و در حالی که قوس میانی لذت‌بخش بود، هیچ کاری برای توجیه وجود آن انجام نمی‌دهد. همه آن فقط پرکننده بی معنی است. من می‌خواهم برای وسط لذت‌بخش به این نمره ۷ بدهم، اما اگر این OVA را به‌عنوان یک بسته کامل بررسی کنم، چیزهای احمقانه امتیاز نهایی را به خود اختصاص می‌دهند.

tl;dr: مجموعه ای از OVA ها که دو قسمت کمدی متمرکز دارند، یکی خیلی خوب و یکی خوب است، و سه اپیزود پایانی برای Kai که در مفهوم خوب است اما در اجرا تا حدودی ضعیف است. *توجه: این نقد دارای اسپویل‌های جزئی برای هیگوراشی و هیگوراشی کای است. در واقع به عنوان عاقبت عمل می کند. این سه قسمت نشان می‌دهد که Rika به جدول زمانی دیگری می‌رسد که در آن همه چیز اساساً عالی است و تمام تراژدی‌هایی که برای بازیگران هینامیزوا در تمام تایم لاین‌های دیگر اتفاق افتاد هرگز اتفاق نیفتادند. به این ترتیب، این نگاهی است به اینکه چگونه بازیگران بر اساس تجربیات آنها شکل گرفته اند و چگونه می توانند بدون آنها افراد کاملاً متفاوتی داشته باشند. در انجام این کار، موضوعاتی مانند ارزش تحمل رنج به دلیل رشدی که می تواند ایجاد کند را نیز بررسی می کند. همچنین به این مفهوم می پردازد که چگونه چون مردم اساساً به دلیل تجربیات زندگی خود هستند، اگر دقیقاً همان فرد تجربیات زندگی کاملاً متفاوتی را پشت سر بگذارد آنها یک شخص کاملاً متفاوت هستند و بنابراین اگر قرار باشد شخصیت ها را از یکی انتخاب کنیم. جدول زمانی تجربیات زندگی، که اساساً شخصیت‌های خط زمانی دیگر تجربیات زندگی را رد می‌کند. همچنین آسیب ماندگاری را که مرور زمان‌بندی‌های بی‌شماری به ریکا وارد کرده بود، به‌ویژه در رابطه با رابطه‌اش با مادرش نشان می‌دهد. همچنین احساس می‌کردیم که در مقایسه با فصل‌های قبل، جنبه‌های بیشتری از ریکا را می‌بینیم، که اساساً اگر بعد از کای شکی وجود داشت، او را به عنوان قهرمان اصلی این سریال بیشتر تثبیت می‌کرد. موضوع کلی و محتوایی که می خواست شامل شود از نظر مفهومی به اندازه کافی محکم است، اما من فکر می کنم اجرا تا حدودی کم بود. با قوانین مربوط به تناسخ ریکا و جدول‌های زمانی متفاوتی که تا کنون به منظور سوق دادن طرح به سمتی که برای مضامینی که می‌خواست به آن نیاز داشت، تنظیم شده بود، خیلی سریع و بی‌تفاوت بازی کرد. با این حال، اگر به اندازه کافی با مضامین برخورد کرده بود، این امر ضروری بود، اما در نهایت احساس کردم که آن‌ها را به خوبی مدیریت می‌کرد. اوج احساس می‌کرد که اساساً به نوعی از بین رفته است که از نظر قدم زدن به نوعی ناخوشایند بود. درعوض مستقیماً به پایانی رسید که تقریباً شبیه یک infodump آشکارا سنگین بود که سعی می‌کرد توضیح دهد و توضیح دهد که چرا آنچه رخ داده منطقی است و با تکیه شدید بر اساساً بیان اینکه مشکلی که ریکا با آن دست و پنجه نرم می‌کند، مشکلی است که انسان‌ها با آن دست و پنجه نرم می‌کند توجیه می‌شود. قرار نبود بتوان در نظر گرفت من احساس می کنم که این یک پلیس کامل است، با این حال، زیرا داشتن شجاعت برای مبارزه با سرنوشت، موضوع اصلی سریال تا این لحظه بود و به صراحت در گفتگوی قبل از آن به آن اشاره شد، و بنابراین پیام در اینجا کاملاً با آن ناسازگار است. که بنابراین، در پایان من واقعاً هیچ سرنخی ندارم که این سری OVA در تلاش بود چه چیزی را منتقل کند. دو قسمت دیگر، قسمت اول و پنجم، کاملاً متفاوت بودند. آنها اپیزودهای کاملا تصادفی کمدی محور بودند که از نظر داستانی هیچ معنایی ندارند و به وضوح با هیچ چیز دیگری غیر از داشتن همان شخصیت ها مرتبط نیستند، اگرچه شخصیت آنها برای تأثیر طنز اغراق آمیز است. قسمت اول تقریباً قسمت استاندارد انیمه استخر است. قسمت پنجم یک اپیزود عجیب مثل جهنم است که در آن رنا به دلیل جادوی عجیب و غریب در نهایت عاشق یک سری افراد می شود. من اپیزود اول را بسیار خنده دار دیدم که چگونه پوچی به آرامی از سطح بخش های زندگی در فصل های قبل به پوچی شدید در سطح تقلید واقعی افزایش یافت و بنابراین در کل اپیزود را بسیار عالی یافتم. اپیزود پنجم کمی پایه‌دارتر بود و در عین حال دارای چند عنصر کاملاً مضحک بود، اما در نهایت با اینکه بخش‌های طنز داشت، من کمدی را در آن همه عالی ندیدم و به این ترتیب اپیزود کلی را خیلی خوب دیدم. . اگرچه یکی از دلایل آن احتمالاً این است که بخش بسیار مناسبی از آن مربوط به فال ماهجونگ است، که علیرغم تلاش‌های من، فقط توانستم درک بسیار کمی از آن به دست بیاورم، بنابراین کسانی که درک بهتری از فال ماهجونگ دارند ممکن است آن را پیدا کنند. جذاب تر از نظر هنری، سبک هنری و طرح‌ها هنوز ثابت هستند، و یک قسمت استخر مستقیم وجود دارد، بنابراین تعداد زیادی طرح جدید در آن قسمت وجود دارد که بسیار خوب هستند. کیفیت هنری و کیفیت انیمیشن در چهار قسمت اول به طرز محسوسی بهبود یافت، اگرچه در قسمت پنجم افت کیفیت بسیار محسوسی داشت. این ممکن است عمدی برای مقاصد کمدی بوده باشد، اما فکر نمی‌کنم آنقدرها خوب باشد و بنابراین بیشتر احساس می‌کردم کیفیت پایین‌تری دارد. OP و ED هر دو از نظر صوتی و تصویری مناسب بودند، اما به اندازه OPs و ED های فصل های قبل چشمگیر یا به یاد ماندنی نبودند. موسیقی متن نیز واقعاً برجسته نبود و آنقدرها هم به یاد ماندنی نبود.