Kage no Jitsuryokusha ni Naritakute!

من شروع به تماشای این کردم و کاملاً گیج بودم، اما می‌دیدم که چیزهای جالبی اتفاق می‌افتد، بنابراین اجازه دادم همچنان من را گیج کند. تقریباً در نیمه راه نمایش متوجه شدم که روی چیزهای اشتباه تمرکز کرده ام. مزخرفات شخصیت پس زمینه سید خیلی حواس من را پرت کرد تا اینکه متوجه شدم که به معنای واقعی کلمه تمام آنها هستند. بدعت های شخصیت پس زمینه. کاملا استادانه انجام شده است. شما می‌توانید داستان‌ها و روابط پیچیده شخصیت‌ها را ببینید که تقریباً هیچ ربطی به «شخصیت اصلی» ما ندارند. ما داستان را طوری می بینیم که یک «شخصیت پس زمینه» را احاطه کرده است و گاهی اوقات قهرمان واقعی Shadow را در کانون توجه قرار می دهیم و وقتی این اتفاق می افتد پسر عالی است. این مانند یک راه دور برای نشان دادن پیشرفت داستان است و در عین حال نشان می دهد که Shadow چقدر قادر به دستیابی به هر چیزی است که می خواهد. او می‌خواهد یک شخصیت پس‌زمینه در داستان اصلی باشد، و هر زمان که داستان اصلی در حال پیشرفت است، او دقیقاً در میانه داستان است، اما به نوعی درگیر داستان نیست. من عاشق نوشتن برای این هستم و احتمالاً در نتیجه تماشای آن، رمان های سبک را انتخاب خواهم کرد.

این انیمه مغزم را خراب کرد، آنقدر احمقانه است که دوباره به خوبی ظاهر می شود. این ناهماهنگی آکادمی پادشاه شیطان است که به درستی انجام شده است و نه حماقت. این کاراکتر OP را که هیچ نبردی را از دست نمی دهد تا حدودی سرگرم کننده کرده است و کمدی را به خوبی با هم ترکیب می کند. تنها چیزی که وجود دارد این است که طرح‌های فرعی را وارد می‌کند که توسعه یا ساخته نمی‌شوند و تا حدودی بی‌پاسخ می‌مانند. به نظر می رسد این اتفاق به طور تصادفی رخ می دهد. به نوعی باعث می شود این انیمه کار کند و کار نکند. من واقعاً به این فکر می کردم که به این عدد 8 بدهم، اما به دلایلی بدن و ذهنم از نظر فیزیکی از انجام این کار خودداری می کنند. شاید ایده isekai با پروتاگ OP چیزی باشد که من را متوقف می کند، همانطور که بسیاری را دیده ام. این انیمه بسیار هیجان انگیز است اما در واقع تا حدودی جالب است و ترسناک نیست. نمی دانم چگونه این کار را کردند. این انیمه یک پارادوکس است و همه چیز با خودش تناقض دارد، اما همه کار می کنند.

چرا به رسانه ها نگاه می کنیم؟ آیا برای سرگرمی است؟ آیا برای گسترش دیدگاه هایمان است؟ آیا هر دو است؟ یا اصلا اینطور نیست؟ Kage no Jitsuryokusha ni Naritakute! یا Eminence in Shadow. مرا وادار کرد به دلایلی عمیق تر فکر کنم تا اینکه چرا حتی از تماشای رسانه ها لذت می برم. از آنجا که این نمایش، مخصوصاً برای من، بسیار بد است و شاید بدترین نمایشی است که تا به حال دیده‌ام در زمینه نسبی رتبه‌بندی و تمجید از آن در وب‌سایت‌هایی مانند این و سایرین. از خودم میپرسم؛ آیا من آن را نمی فهمم؟ آیا چیزی عمیق تر در این نمایش بی روح نسبتاً به ظاهر بی روح وجود دارد که چیزی برای گفتن نداشته باشد؟ آیا من اشتباه می کنم؟ آیا من بی ارتباط هستم؟ این نمایش مرا دچار بحران ایمان کرد. بگذار توضیح بدهم. داستان در مورد قهرمان ما به نام سید است، او روی زمین مرد و در دنیای ایسکای جادویی متولد می شود، او سازمان خود را به نام باغ سایه ایجاد می کند، آنها با قرار گرفتن دراماتیک خود در اتفاقات بسیار بد و بد و جلوگیری از اتفاق افتادن آنها به اطراف می پردازند. توانایی های زرق و برق دار و غلبه بر دشمن اصلی آنها که به طور خاص مبارزه می کند The Cult of Diablos نام دارد. سید وانمود می‌کند که یک شخصیت پس‌زمینه است تا از جلب توجه بیش از حد به سازمانش یا اینکه چقدر قدرتمند است جلوگیری می‌کند و به همین دلیل hijinx غیر خنده‌دار به وجود می‌آید. این به معنای واقعی کلمه در مورد آن است. حالا ممکن است بگویید، این ناعادلانه است! شما می توانید ناعادلانه هر نمایشی را به این شکل تقطیر کنید تا آن را نقد کنید. One Punch Man فقط یک نمایش در مورد مردی است که با یک مشت به چیزهایی مشت می زند. ناروتو فقط می خواهد هوکاگه شود! لوفی فقط می خواهد One Piece را پیدا کند. ببینید چقدر ناعادلانه است؟ این نمایش‌ها بسیار عمیق‌تر از این هستند، و همچنین Eminence in Shadow، شما بی‌انصافی می‌کنید! نه من جدی میگم که به معنای واقعی کلمه در مورد آن است. هیچ اتفاق دیگری نمی افتد. یک اپیزود معمولی Eminence in Shadow، سید است که به عنوان یک فرد عادی در زندگی واقعی به اطراف می‌چرخد و بعداً با استفاده از توانایی یا استنباط فوق‌العاده‌ای که دارد، Cult Of Diabos را متوقف می‌کند تا فوراً هر چیز بدی را که اتفاق می‌افتد حل کند. هیچ پیوند بین فردی وجود ندارد که در آن شخصیت ها یاد بگیرند که به یکدیگر اهمیت دهند. هیچ رشد شخصیتی دقیقه به دقیقه وجود ندارد. به سختی رشد قابل ردیابی به سمت قوی شدن شخصیت ها وجود دارد. نمایش سعی نمی کند چیزی به شما بیاموزد. دقیقه به دقیقه چیز ارزشمندی نمی گوید. اپیزود An Eminence in Shadow به معنای واقعی کلمه فقط سید است که هر کاری می خواهد انجام دهد. Cid شخصیت اصلی isekai استاندارد باتلاق شما است. در واقع، آن را خراش دهید. من حتی نمی فهمم که Cid قرار است چه چیزی باشد یا چه چیزی را نمایندگی کند. او یکی از قهرمانان isekai است. اما حتی در برخی از بدترین و خنده دارترین نمایش های بد isekai. آنها چیزهای ارزشمندی برای ارائه دارند غیر از اینکه احمقانه بر آنها چیره شده اند. به‌عنوان مثال، کیریتو یکی از وحشتناک‌ترین قهرمان‌های بد تا به حال برای من است. اما حتی در سطح سطحی، او نشان دهنده عشق و مراقبت، برای دوستانش و محافظت از مردم است. در مقابل، Cid چه چیزی را نشان می دهد؟ من در 7 قسمتی که تماشا می کنم تلاش می کنم حتی به این سوال پاسخ دهم. برای قوی تر شدن؟ این در مورد آن است. سید در واقع فقط به خودش و هیچ کس دیگری اهمیت نمی دهد. شخصیت های خودخواه همه جا وجود دارند. اما برای من، باید دلیلی برای خودخواهی آنها وجود داشته باشد. Cid دلیلی ندارد. ما هرگز دلیلی برای اینکه چرا او به شیوه ای که انجام می دهد عمل می کند، ارائه نمی شود. او فقط از آن لذت می برد و بس. بدون پیشینه بدون هیچ توضیحی. هیچ چی. او بدون هیچ دلیلی یک جامعه شناسی است. او نماینده است، هیچ چیز. حتی به نظر می رسد که او واقعاً به فرقه Diablos که نقطه مقابل سازمان او به نام باغ سایه است اهمیتی نمی دهد. می پرسم نکته چیست؟ سید می‌خواهد در سایه‌ها به‌عنوان این اوباش در سایه باقی بماند، به جز این‌که او اغلب این کار لعنتی بدی را انجام می‌دهد. در قسمت 5، یک تورنمنت مبارزه با شمشیر وجود دارد، و سید وارد می شود در حالی که وانمود می کند خود عادی خود است. او سپس 10 بار متوالی توسط قوی ترین شمشیرزن در کل مجموعه تا به حال الاغ خود را به او تحویل می دهد. نام او رز است و هر بار که او را تکه تکه می کند، هر بار برمی گردد. چگونه این دیگر توجه یا سوء ظن را به او جلب نمی کند؟ او در یک تورنمنت مبارزه با شمشیر توسط قوی ترین شمشیرزن شکست خورده است و ده بار برمی گردد. چگونه مردم این را نمی بینند و نمی روند، وای، این مرد واقعاً قوی است، شاید بهتر باشد بیشتر به او نگاه کنیم. اما نه، بنا به دلایلی نمایش به معنای واقعی کلمه از این لحظه به عنوان تسکین کمدی بسیار ناخوشایند و هیچ چیز دیگری استفاده می کند و این رویداد کاملاً نادیده گرفته می شود. مردم غالباً ماهیت جامعه‌پرستانه بی‌علاقه سید را با ماهیت سایتاما از One Punch Man مقایسه می‌کنند. از آنجایی که هر دو در قوانین مربوطه خود بسیار قدرتمند هستند. به جز، سایتاما دارای پیشرفت و پیشینه ای است که چرا آن گونه که انجام می دهد عمل می کند. او بی دلیل بی تفاوت و بی توجه نیست. او همچنین در طول مدت حضورش در داستان به مردم اهمیت می‌دهد و دوستی‌ها، پیوندها، روابط برقرار می‌کند. Eminence in Shadow هیچ چشم اندازی در این زمینه ارائه نمی دهد. سید وجود دارد تا فقط هر کاری می خواهد انجام دهد و بس. بگذارید حالا در مورد «شخصیت های جانبی» صحبت کنم. شخصیت‌های جانبی در گیومه هستند، زیرا آیا آنها حتی شخصیت هستند؟ من تلاش می کنم که آنها را اینگونه صدا کنم. Cid به معنای واقعی کلمه حرمسرای کاملی از شخصیت‌های زن دارد که به معنای واقعی کلمه برای 7 قسمتی که من تماشا می‌کنم، هیچ پیشرفتی حاصل نمی‌شود. شخصیت های زن در سازمان او بر اساس حروف الفبای یونانی نامگذاری شده اند. آلفا، بتا، گاما، و غیره. و وقتی قبلاً گفتم که هیچ توسعه‌ای دریافت نمی‌کنند، به معنای واقعی کلمه منظورم این است که هیچ توسعه‌ای دریافت نمی‌کنند. آیا آنها با سید پیوند دارند و روابط بین فردی معناداری دارند که در طول سریال رشد می کند؟ لعنتی نه آن‌ها فقط شخصیت‌های زن فوق‌العاده‌ای هستند که در سازمان Shadow Garden زندگی می‌کنند، و سازمان Cid را در پس‌زمینه اداره می‌کنند، آیا هرگز می‌توانیم ببینیم که چگونه اجرا می‌شود؟ نه. آیا تا به حال می‌توانیم مأموریت‌های جالب این دختران را ببینیم؟ بازهم نه. شما می توانید این شخصیت ها را حذف کنید و داستان به معنای واقعی کلمه دقیقاً به همان شیوه عمل می کند زیرا سید قوی ترین شخصیت نمایش است. آنها هیچ چیز اساسی به داستان ارائه نمی دهند. شخصیتی با هر "توسعه" واقعی، اگر حتی بتوان آن را تا به حال نامید، شاهزاده خانم میدگار الکسیا است. او از شوهر آینده‌اش که به دلایل سیاسی باید با او ازدواج کند متنفر است، او فکر می‌کند که شوهرش از بیرون عالی به نظر می‌رسد اما در واقع از درون شیطانی است، بنابراین از سید که برای اکثر مردم به عنوان این بازنده لنگ شناخته می‌شود، به عنوان یک بز فراری استفاده می‌کند. تا شوهرش را حسادت کند و او را کمی نقاب کند. آیا این چیزی است که شما آن را توسعه شخصیت می نامید؟ نه واقعاً، زیرا وای این واقعاً سطحی است. اما حداقل وای او یک شخصیت با حداقل یک انگیزه واقعی واقعی است که در این داستان وجود دارد. این بیشتر از آن چیزی است که شما می توانید در مورد هر کس دیگری بگویید. سپس او احساسات واقعی واقعی را برای CID ایجاد می کند، زیرا البته او این کار را انجام می دهد، این Eminence in Shadow است، همه دخترها در نهایت عاشق سید می شوند. خوب، خوب، حتی اگر این نمایش فریبنده باشد و حرفی برای گفتن نداشته باشد. حداقل دعواها باید خوب باشند درست است؟ اشتباه. کیفیت انیمیشن در اکثر مواقع بسیار متوسط ​​است. قابل استفاده است اما جای تعجب ندارد. طراحی شخصیت ها نیز واقعاً عمومی هستند. که اگر این موضوع شماست، من برای شما خوشحالم، اما آنها واقعا بریده و خشک هستند. سید برای مثال شبیه هر قهرمان سیاهپوست Hair'd isekai موجود است. من حدس می زنم طراحی صدا، بسیار خوب است. این چیزی است، حدس می زنم. سرعت سه قسمت اول آنقدر ضعیف است که من واقعاً گیج و گیج شدم. سعی کنیم منصف باشیم. شاید قصد این نمایش قرار بوده طنزی از اسلوپ عام ایسکای باشد. شاید دلیل اینکه این نمایش IS Isekai slop است این باشد که یک نقد طنز خنده دار از آن است. به جز، نه اینطور نیست. حتی Isekai بد، یکی از بدترین Isekai های تاریخ، روابط بین فردی دارد که در آن شخصیت ها حداقل سعی می کنند وانمود کنند که به یکدیگر اهمیت می دهند. جایی که نویسندگان سعی می کنند و وانمود می کنند که شما احساس کنید قهرمان داستان به چیزی اهمیت می دهد و به آن اعتقاد دارد، به معنای واقعی کلمه به هر چیزی. حتی اگر مانند بسیاری از انیمه‌های isekai، واقعاً سطحی و بی‌معنا باشد. برای اینکه این نمایش در واقع تقلید مسخره آمیز باشد، باید به طعنه وانمود کند که شخصیت هایی دارد که به یکدیگر اهمیت می دهند. باید نقدی طنزآمیز از قهرمان داستانی داشته باشد که فقط سطحی و سطحی به چیزهای سطحی و اساسی اهمیت می دهد و به آن اعتقاد دارد. این یک نمایش خنده دار و جالب خواهد بود، به عنوان مثال، یک هجو فرهنگی واقعی، طنز واقعی مانند گینتاما. Eminence in Shadow نیست. برای اینکه چقدر از یک کیسه ترکیبی اغلب فکر می کنم شونن زیاد است، برخی از شونن برای من خوب است، برخی از آنها برای من بد است. اما حداقل می‌توانم بگویم که این نمایش‌ها سعی می‌کنند به چیزی اعتقاد داشته باشند یا حداقل به طور سطحی وانمود کنند که به چیزی اعتقاد دارند. من با آنچه این نمایش در واقع ارائه می دهد گیج شده ام. این نمایش در مقابل، به هیچ چیز اعتقاد ندارد و هیچ نیست. حداقل به من کمک کرد که فضای رسانه ای خود را بهتر درک کنم. با تشکر برای خواندن.