Tokyo Majin Gakuen Kenpuuchou: Tou Dai Ni Maku

"Tokyo Majin Gakuen Kenpucho: 2nd Act" دنباله بسیار کم تماشا شده و ناشناخته "Tokyo Majin Gakuen Kenpucho: Tou" است و لازم است قسمت اول آن را تماشا کرده باشید. از بسیاری جهات فکر می کنم بهتر از پیش درآمد بود، اما هنوز با آن مشکلاتی داشتم. اشتباه نکنید، در ژانرهای اکشن/شانن/فوق طبیعی در واقع بسیار خوب است و من از آن بسیار لذت بردم. این شامل اجزای کلاسیک است که همیشه کار می کنند و آن را به سبک خود ارائه می دهند. چیزی که برای من وجود دارد این است که برخی از جنبه‌های آن را به قدری خوب ارائه می‌کرد، که بخش‌هایی که کم بود بیشتر به چشم می‌خورد. در بررسی‌ام، آنچه را که فکر می‌کردم واقعاً عالی بود با نمایش، و بخش‌هایی که آن را از بین بردند، بررسی خواهم کرد. بریدگی برای من داستان: 8/10 می توانم شروع کنم به این نکته که در سال 2007 (در آن زمان انیمه تولید شد)، مانگا بسیار جدید بود، بنابراین منابع زیادی منتشر نشده بود. هنوز هم ادامه دارد، بنابراین بر اساس آنچه که آنها باید با آن کار می کردند، فکر می کنم آنها کار خوبی انجام دادند. باید بدانید که پایان بسیار باز است و التماس برای ادامه دارد، اما تا جایی که می‌توانست گرد بود. اما به اندازه کافی، بیایید دست به کار شویم. داستان پایه چندان اصلی ندارد. بچه‌های دبیرستانی قدرت‌های فوق‌العاده طبیعی پیدا می‌کنند و برای مبارزه با شیطان (عمدتا شیاطین و سایر کاربران قدرتمند) و محافظت از توکیو در برابر آسیب، تیم می‌شوند. این لزوماً آن را بد نمی کند، اما اگر به دنبال چیزی کاملاً جدید هستید و نمی توانید یک محیط معمولی دیگر را انتخاب کنید - خوب، «توکیو ماجین» برای شما مناسب نیست. من شخصاً از داستان بسیار لذت بردم، فضای تاریک تری نسبت به بیشتر اکشن/شانن دارد - تمرکز کمتری روی کمدی و بیشتر بر نحوه تأثیرگذاری واقعی وقایع و جنگ ها بر شخصیت ها از نظر احساسی. اعتبار این واقعیت که تجربه‌های سخت و تغییر زندگی شخصیت‌ها در واقع عواقبی داشت. بنابراین صحنه های احساسی و سنگین بسیار باورپذیر شدند و به بقیه داستان کمک کردند - آنها هرگز اتفاق نیفتادند و دیگر هرگز به آنها اشاره نشد، که می تواند در بسیاری از انیمه ها اتفاق بیفتد. داستان کمان های جزئی دارد، اما تجربه کلی این است که همه چیز به خوبی با هم ذوب می شود، با ارجاع به رویدادهای قبلی و غیره. داستان اصلی این بار سریع‌تر شکل می‌گیرد - کار ما با سیب‌زمینی‌های سرخ شده تمام می‌شود و دشمنان از کالیبر دیگری هستند. ما اکشن بیشتری دریافت می‌کنیم و مبارزات در «اکت دوم» در مقایسه با پیش‌درآمد به طور مساوی‌تری پخش می‌شوند. صحبت از اکشن - برای من این بهترین بخش "توکیو ماجین" است. صحنه های اکشن کاملاً عالی هستند (مخصوصاً صحنه های مبارزه Tastuma، تکنیک او واقعاً چیزی است)! آنها اغلب بسیار کوتاه هستند، اما آنچه در طول آن کم است، شدت آن را جبران می کند. روان، حرکات دقیق، زوایای زیبا، تکنیک های به خوبی نمایش داده شده، پرواز خون، و صحنه ها فقط در مکان های مناسب سرعت و سرعت خود را کاهش می دهند. صحنه های اکشن خود ارزش 10 را دارد! و اغلب با کمی تعلیق واقعی، بیشتر دعواها فقط دعواهای "آنها را خراب کنید و سپس به خانه برمی گردیم" نیستند. این اغلب دعواهای بسیار جدی است، که برخی از شخصیت ها از نظر احساسی روی آن سرمایه گذاری می کنند - درخشان، فضای تاریک تر نمایش را برجسته می کند (گاهی اوقات با ترس هم مرز است). اما اکشن عالی به تنهایی نمی تواند نمایشی را نشان دهد. تم فوق العاده طبیعی بسیار عالی است و از رمز و راز خوبی برخوردار است. این قسمت پتانسیل زیادی دارد، اما از این واقعیت رنج می‌برد که به عنوان یک داستان بسیار طولانی‌تر برنامه‌ریزی شده بود. شما با بسیاری از سوالات بی پاسخ مانده اید و هیچ نتیجه گیری واقعی از رویداد اصلی وجود ندارد. اما پایان به همان اندازه که می تواند گرد است - "توکیو ماجین" کاملاً ارزش تماشا کردن را دارد. هنر: 8/10 برای یک انیمیشن تقریبا 10 ساله، هنر و انیمیشن بسیار عالی است. قطعاً ایراداتی دارد، اما اکثر انیمه‌ها آن‌ها را دارند. پنل رنگی واقعاً برای نمایش مناسب است، رنگ‌های پس‌زمینه کسل‌کننده‌تر و برجسته‌ترهای روشن‌تر در استفاده از تم فوق‌العاده طبیعی است. به بسیاری از صحنه ها عدالت می دهد. برای طرح‌های شخصیت‌های اصلی، من فکر می‌کنم که آنها کاملاً خوب هستند - آنها در واقع شبیه افراد 17-18 ساله هستند، و نه مانند بچه‌های بیش از حد رشد. همه شخصیت ها دارای ویژگی های شخصی هستند که تشخیص آنها را آسان می کند. طراحی کاراکترها در بیشتر موارد بیشتر به نوع ظاهر سخت تر و سخت تر است، نه به نوع زیبا. به نظر من نمایش و داستان را بسیار مناسب می کند. اعتبار صحنه های مبارزه و رویداد فوق العاده طبیعی، آنها بسیار لذت بخش و به خوبی انجام شده اند. صدا: 7/10 در اینجا من کمی احساسات متفاوتی دارم. برخی از OST عالی بودند و با فضای صحنه و خود نمایش مناسب بودند. من شخصاً از موسیقی کلاسیک دراماتیک و شدید لذت بردم - ویولن ها واقعاً متر تعلیق را به آسمان رساندند. من احتمالاً برای مدت طولانی به آنها گوش خواهم داد. بسیاری از OST همچنین حاوی مقدار زیادی سنگ (نوع تیره تر و خشن تر) بودند. برخی از آنها به خوبی مناسب بودند، برخی دیگر آنقدرها به یاد ماندنی نبودند و برخی تقریباً حالت شکستن داشتند. هر دو OP واقعا خوب و مناسب برای نمایش بودند. هر دو دارای تم های راک تیره تری هستند که واقعا لحن ترسناک/اکشن نمایش را تقویت می کند. آهنگ‌های ED ترانه‌های آرام‌تر و احساسی‌تر بودند، خیلی خوب بودند، اما چیزی برای مدت طولانی به یاد نمی‌آورم. برای VA (من دوبله را تماشا کردم) گلایه هایی دارم. اولین مورد این است که در بسیاری از موارد به نظر می رسید که VA از طریق یک قوطی فلزی صحبت می کند. بخش بزرگی از تجربه را از بین برد - احساس واقعی بودن شخصیت را از بین برد. این باعث شد که من نسبت به آنها احساس اجاره کنم، و این شرم آور است - آنها واقعاً با همه چیز روبرو می شوند. و من طرفدار صداپیشه Aoi نبودم - او باعث شد که Aoi کمتر مصمم به نظر برسد. اگر بخواهم «توکیو ماجین» را دوباره تماشا کنم، برای ساحل به سراغ تخت زیر می روم، می توانم تصور کنم که خیلی بهتر است. شخصیت: 6/10 در اینجا من کمی احساسات متفاوتی دارم. برخی از شخصیت‌هایی که فکر می‌کردم فوق‌العاده هستند و واقعاً برای رای دادن و احساس کردن به آنها رشد می‌کنند. و موارد دیگر که به نظر من کمی آزاردهنده است و از خالق(های) خودداری می کنم - آنها پتانسیل زیادی برای رشد و درخشش داشتند، اما کمی بدون تغییر در غبار باقی مانده اند. صادقانه بگویم بیشتر بازیگران زن هستند که مایه شرمساری است. ما در این نمایش کهن الگوهایی داریم (به هر حال این یک نمایش اکشن/شانن/فوق العاده طبیعی است). بزهکار غیر روشن با مسائل خشم، ناجی مهربان با گذشته ای مرموز، تیپ شاهزاده خانم با عقده "نجات جهان"، دوست صمیمی حسود و بیش از حد محافظ، پسر بزرگ دوست با عشقی پنهان، و شخصیت جدی و خوش تیپ خارجی تمرکز اصلی بر روی این شش شخصیت کیویچی، تاتسوما، آئوی، کماکی، یویا و هیسوی است. ما از همه آنها پس‌زمینه‌هایی دریافت می‌کنیم که زمان داده شده است، و همه آنها در رویدادهای خاص در مرکز توجه قرار می‌گیرند. اما در این که چگونه گذشته و رویدادهای "در زمان واقعی" آنها باعث تکامل شخصیت می شود تفاوت وجود دارد. اما در کل فکر می‌کنم آن‌ها تعادل خوبی در زمان نمایش بین شخصیت‌ها داشتند - حتی اگر تاتسوما و کیویچی از بقیه شخصیت‌ها کمی اصلی‌تر باشند. این من را ناراحت نکرد، من واقعاً آنها را به عنوان شخصیت دوست دارم و فکر می کردم داستان های آنها جالب تر از دیگران است. هر دوی آنها رشد شخصیت، شخصیت و شخصیت بسیار خوبی دارند و از نظر استخراج قوی هستند. من فکر می‌کردم شرورها و مانند آن‌ها بسیار قابل باور هستند و دلایلی (توهم‌آمیز یا نه) برای اعمالشان داشتند - خوب، شاید زامبی‌ها نباشند. بیشتر شخصیت‌های فرعی شخصیت‌های خاص خود را دارند و جایی برای مشارکت در داستان. قطعاً این یک بازیگر سطحی و خسته کننده نیست - برخی از آنها تقریباً به خوبی بازیگران اصلی هستند و برخی بسیار سرگرم کننده هستند. برخی از ویژگی‌های آزاردهنده و در حال توسعه/کاوش در برخی از شخصیت‌ها، اجازه ندادند تا جایی که می‌توانم از برخی از آنها قدردانی کنم و امتیاز را کمی پایین بیاورم. اما بسیاری از تعاملات شخصیت واقعا خوب بود، و من واقعاً شروع به احساس کردن آنها به عنوان یک تیم نزدیک کردم. و من می خواهم مانگا را بخوانم تا ببینم چه اتفاقی می افتد، بنابراین آنچه مرا آزار می دهد ممکن است تغییر کند. لذت: 8/10 من واقعاً از بیشتر این نمایش لذت بردم. این نمایش دارای لحظاتی پر از تعلیق و پرتنش است - که من از آنها بسیار لذت می برم. برخی از شخصیت‌ها کل تجربه را کمی برای من انجام می‌دهند - آن‌ها پتانسیل زیادی داشتند، اما عقب‌نشینی می‌کردند و گاهی اوقات آزاردهنده ظاهر می‌شدند (بله، Aoi و Kemaki - من به شما نگاه می‌کنم). آئوی من را از بسیاری جهات به یاد Orihime از Bleach انداخت و من نمی توانم این نوع شخصیت را وقتی در آن خانه استفاده می شود تحمل کنم. منظور من این است که شما شخصیتی با اعتقاد و قدرت دارید، و آنها فقط در راه هستند، تمایل آنها برای محافظت از همه روح ها (حتی قتل های فوق شیطانی) باعث می شود دوستانش آسیب ببینند، و قدرت های بزرگ آنها کشف یا توسعه نیابد. آنقدر این یک نظر شخصی است، اما من فکر می‌کنم اگر شخصیت‌های Aoi و Kemakis در خانه‌ای کمی متفاوت استفاده می‌شد، کل نمایش بهتر بود. اما بیش از همه از "توکیو ماجین" به خاطر آنچه که هست بسیار لذت بردم - یک نمایش اکشن/شانن/فوق العاده طبیعی با محوریت ترسناک، که از بسیاری جهات در آن موفق بود. به طور کلی: 8/10 حتی این که احساس می کنم بعضی قسمت ها کم هستند و بعضی کارها می توانست بهتر انجام شود، قطعاً فکر می کنم ارزش دیدن را داشت و ادامه را در مانگا خواهم خواند. صحنه های اکشن و جنگی فوق العاده بود، داستان جالب بود و پتانسیل زیادی دارد. مضامین تاریک یک لمس بسیار خوب برای داستان بود و باعث می شد شما جدی بودن آن را احساس کنید. اگر به چیزی با حس خوب مدرسه قدیمی و اکشن و غرور بسیار زیاد علاقه دارید، می‌توانم «توکیو ماجین» را به شدت توصیه کنم.

حاوی اسپویلرهای خفیف فرض می‌شود که فصل 1 را دیده‌اید و در اینجا درباره هر دو فصل صحبت می‌کنید. من این بررسی را با یک افشاگری تکان دهنده آغاز می کنم. من یک نمایش به نام «آریگاتو توکیو ماژین» را از سایتی که معمولاً وسایلم را از آنجا دریافت می‌کنم دانلود کرده بودم. خلاصه را نخوانده بودم فکر می‌کردم «هایور» واقعاً شیرین خواهد بود! نمایش نوع Nyaruko-san. اوه پسر اشتباه کردم! آریگاتو توکیو ماژین یک قطعه کمدی از زندگی نبود. جهنم، دلیل اینکه چرا انتظارات من در وهله اول خیلی اشتباه بود، زیرا آپلودکننده (ظاهراً) انیمه را با نام اشتباهی قرار داده بود. درست است، مردم. در واقع توکیو "Majin Gakuen Kenpucho:Tou" نامیده می شود. و این یک نمایش یک فصل نیست. این دو فصل از 14 قسمت دارد - برخلاف آنچه آپلودکننده به اشتباه تبلیغ کرده است. فصل دوم تقریباً به همین صورت نامیده می شود: فقط "Dai Ni Maku" را بعد از Tou اضافه کنید. من در مورد هر دوی آنها اینجا خواهم نوشت. اکنون، من اینجا نیستم که از آپلودکننده عصبانی باشم. خب، در واقع، من اصلا عصبانی نیستم. دلیلی برای بودن ندارم توکیو ماجین نمایش بدی نیست. کاملا مناسب است توکیو ماجین با یک انفجار و خون فراوان شروع می کند. شوخی نمی کنم. مردم مثل 6 دقیقه اول نمایش می میرند. اپیزود اول به طور معمولی و خیلی سریع اکثر شخصیت ها را با مجموعه ای از اکشن پر از کارگردانی گیج کننده معرفی می کند. شما از همه بوم ها و کا-پاوها غافلگیر خواهید شد، اما در پایان همه چیز، در مورد اینکه چه اتفاقی می افتد بسیار گیج خواهید شد. و این همان جایی است که بیشتر ایرادات نمایش نهفته است. گاهی خیلی کند است: گاهی خیلی سریع. بسیاری از چیزها به خوبی توضیح داده نمی‌شوند و وقتی توضیحات ارائه می‌شوند، آن‌ها به شیوه‌ای غیر جالب انجام می‌شوند که اغلب می‌پرسید چرا آنها (شخصیت‌ها و نویسندگان) در وهله اول حتی اذیت می‌شوند. اما، بیش از حد مورد انتظار است. Tokyo Majin اقتباسی از یک مانگا است که بر اساس بازی‌ای است که در سال 1998 منتشر شد. چیزهایی مانند این قابل انتظار هستند - به خصوص وقتی صحبت از بازی‌های قدیمی به عنوان منبع باشد. توکیو ماجین تا حد زیادی یک نمایش اکشن با تأکید نسبتاً زیادی بر اساطیر چینی و موضوعات غیرسیاه و سفید است. برای اینکه کاملاً صادق باشیم، چیز سیاه و سفید واقعاً بخش خوبی از یک نمایش خوب را می کشد. تقریباً همه شخصیت ها غمگین هستند یا مشکلات عمیقی دارند. اوه وای. گذرنامه رایگان برای بحث در مورد عدالت و نجات یا کشتن مردم. اوه عزیز. تقریباً همه شخصیت ها به جز دو نفر اصلی تاتسوما و کیوچی به کل ISSUES shtick پایبند هستند. منظورم این است که آنها هم مشکلات خودشان را دارند اما حداقل همیشه ناله نمی‌کنند. به طور جدی، شخصیت های زن خیلی گریه می کنند. دایگو کشتی گیر هم گریه می کند. زیاد. توسعه مناسب شخصیت برای شخصیت های غیر دوتایی تقریباً وجود ندارد. تعداد معدودی که آن را دریافت می‌کنند، آنقدر آرام رشد می‌کنند که شما می‌مانید در مورد مسائلی مانند: "پس لعنتی چرا او در وهله اول تبدیل به یک عوضی بد شد؟" و "تو این 18 اپیزود آخر را خیلی خوشحال کردی." اما بعداً یک سفر کوتاه به خط حافظه می‌روید و حالا مثل پیرمردی رفتار می‌کنید که یک بطری اسکاچ مخلوط با اشک‌های له‌تان را می‌بلعد. برای یک نمایش اکشن، کار شایسته ای انجام می دهد. چند صحنه اول مبارزه بسیار دیدنی است، اما پس از آن، کیفیت صحنه مبارزه با هر مسابقه متوالی کاهش می یابد. همانطور که قهرمانان و تبهکاران قوی تر می شوند، نیاز به صحنه های جنگی واقعی و جذاب نیز افزایش می یابد. انیمیشن به بیرون پرتاب می شود و با عکس های دراماتیک جایگزین می شود. این برای یک نمایش اکشن تا حدی ناراحت کننده است، می دانید. این یک چیز شخصی است، بنابراین من اجازه نمی دهم آن را در این بین قرار دهم. انیمیشن کلی برای زمان خود خوب است (2007). جایی که باید باشد صاف کنید و جایی که مهم است را به تفصیل بیان کنید. یک یا دو قسمت دارای انیمیشن خشن بود، بنابراین حدس می‌زنم مشکلات انتشار یا چیزی مشابه وجود داشته باشد. نه بزرگ موسیقی هیچ کاری برای من انجام نداد. آهنگ‌های Opening and Ending و تصاویر بصری… خسته‌کننده بودند. هیچ کدام با من کلیک نکردند. موسیقی پس زمینه با نواختن ویولن غمگین سنگین است. بد نیست، حدس می زنم. فقط برای نمایش مناسب نیست. شما در اینجا یک نمایش اکشن دارید و به آن موسیقی می دهید که به احتمال زیاد در یک درام تراژدی کره ای خواهید دید. کاملا افتضاح در حال حاضر، با وجود اینکه شخصیت ها نیمه کاره هستند و داستان نیاز به صبور بودن و پذیرفتن تمام کلیشه های کتاب آشپزی داستان گویی ژاپنی دارد، نمایش به همان اندازه که هست بسیار سرگرم کننده است. یک نمایش اکشن که باید در شب از آن لذت ببرید، زمانی که چیزی بهتر یا خاص برای لذت بردن از شام ندارید. توکیو ماجین بلاه بلاه بلاه 5 از 10 را می گیرد.