Tokyo Majin Gakuen Kenpuuchou: Tou

من در واقع فکر می کردم که شروع توکیو ماجین خوب است. در واقع از این ایده استفاده کرد که اپیزود آزمایشی اولین قسمت در جدول زمانی نمایش نباشد و موفق می شود آن را به پایان برساند. مشکل بعد از آن است. درک جدول زمانی و ترتیب زمانی دشوار است زیرا صادقانه بگویم، بیشتر قسمت ها فقط اپیزودیک هستند، بنابراین وقتی بین قسمت 3 تا 5 پرش های تصادفی داشته باشید، گیج کننده می شود. عمدتاً قوس کلاغ و قوس زامبی. کدام یک اول اتفاق افتاد؟ فقط از طریق فلاش بک های تصادفی است که می توانید بفهمید که قوس کلاغ ابتدا اتفاق افتاده است، حداقل من اینطور فکر می کنم، اما در عین حال، بسیاری از سوالات را بی پاسخ می گذارد. مشکل این نمایش همین است. بسیاری از مبارزات، قدرت ها و رویدادها بی پاسخ هستند و یا خارج از صفحه انجام می شوند یا اصلاً با هیچ توضیحی انجام نمی شوند. شما یک تیم 5 نفره دارید که با شیاطین مبارزه می کنند و همه آنها به نوعی قدرت مبارزه با شیاطین را به دست می آورند. با این حال، آموزش زیادی وجود ندارد، و افراد بدون هیچ توضیحی از صفحه نمایش قدرتمندتر می شوند. مثلاً، دایگو در قسمت 9 اسلحه جدیدی بدون هیچ توضیحی دریافت می‌کند، و شما باید با این فرض کنار بیایید که او فهمیده است که چگونه بر یک سلاح جدید در خارج از صفحه مسلط شود. نمایش همچنین توضیح کمی در مورد هر چیزی و همه چیز دارد. همیشه مردم در شهر می میرند، و شما به من می گویید که هیچ سیاستمدار یا پلیسی کاری انجام نمی دهد؟ تنها چیزی که از نظر پاسخ دولت دریافت می کنید، کارآگاهی است که تلاش می کند بفهمد فرد مورد نظر چگونه مرده است. خودشه. فقط فقدان جهان سازی وجود دارد، و داستان روی این روایت بسیار باریک گیر کرده است که فقط هر چیزی را که لازم نیست نادیده می گیرد. چرا افرادی که گروه 5 نفره آنها را می شناسند در نهایت شیطان هستند؟ ایده‌ای نیست، اما مطمئناً باعث شد که برخی شخصیت‌های بیهوده بسازند و بهانه‌هایی را برای نمایش به وجود آورد تا برای شخصیت‌های مقوایی فلاش بک ایجاد کند. این شخصیت ها واقعاً بد هستند، مخصوصاً زنان. Anko فقط یک شخصیت مزاحم است که تنها نقشش این است که به گروه اطلاعات مهمی برای یافتن و کشتن شیطان بعدی بدهد. عالی. هیچ دستگاه پلات وجود ندارد! Aoi اساساً یک شخصیت معمولی شبیه به قهرمان داستان است که تنها شخصیتش این است که درباره مردم در حال مرگ ناله کند و اینکه چگونه "ما باید همه را نجات دهیم، حتی افراد بد." او بسیار آزاردهنده است زیرا می‌خواهد از شیاطینی که در قتل‌عام قاتل هستند نجات دهد، و او هرگز حتی به عواقب انجام این کار فکر نمی‌کند. اگر به دلیل نجات از یک شیطان، هم تیمی های شما مجروح یا بمیرند، چه می شود؟ یا اگر آنها به دلیل نجات از یک شیطان فرار کنند، روز بعد افراد بیشتری را خواهند کشت؟ معمولاً نوعی لحظه "سقوط به واقعیت" وجود دارد، جایی که او متوجه می شود که همه نمی توانند نجات یابند، اما نه، از آنجایی که او یک شخصیت اصلی است، اعمال او هیچ عواقبی ندارد، و بنابراین، او می تواند مانند یک شخصیت ثابت در کل عمل کند. سلسله. ساکورای اساساً مورد علاقه دایگو است، که هر دوی آنها کاملاً بی مزه هستند و فکر می کنم فقط برای اعداد وجود دارند. Sakurai کمی پیچیده‌تر از Daigo است، اما او فقط به عنوان دوست دوران کودکی Aoi و گاهی اوقات کمی درام است. صادقانه بگویم، او 100 برابر بهتر از Aoi است زیرا در واقع به عنوان یک شخصیت پیشرفت می کند. هنوز هم به طور کلی شخصیت تلخ است. 2 شخصیت خوب، شخصیت های مرد هستند، به استثنای دایگو. آنها لطف نجات بخش این سری هستند، عمدتا کیویچی. شخصیت و دیالوگ های او، با حرف ها و نظرات شخصی او تنها چیزی است که سریال را با هر گونه دیالوگ واقعی روشن می کند. او یک مجرم عمومی قوی است که احساسات واقعی خود را پنهان می کند، اما در واقع در کتاب من بد نیست. هیو اساساً همتای مرد آئوی است: او نیز آنجاست فقط به این دلیل که می‌خواهد همه را نجات دهد، اما حداقل او واقع‌گراتر است. او ناله نمی‌کند و حتی صحنه‌ای وجود داشت که او دختری در حال مرگ را در آغوش خود نگه می‌دارد، زیرا می‌دانست که او موفق نخواهد شد. او و کیویچی یک لحظه فرصت دارند. این اساسا تنها صحنه خوب در کل نمایش است. من حتی قصد ندارم به دایگو اشاره کنم، جز اینکه او تانک تیمی است که به ساکورای علاقه دارد. داستان؟ چه داستان لعنتی نمایش فقط یک آنتاگونیست تصادفی را درگیر می‌کند که احتمالاً تا آخرش هرگز متوجه نیت و رفتارش نمی‌شوید، که در آن من واقعاً نمی‌توانم کمتر به آن بپردازم، و غیر از آن، داستان فقط آنکو یا کسی است که اطلاعاتی درباره یک شیطان ارائه می‌کند. . خودشه. یا «گروه شیطان کش» فقط شبانه گشت می زند و شیاطین را پیدا می کند. تمام چیزی که وجود دارد همین است. گاهی اوقات، یک ارتباط شخصی با فردی در گروه قاتل شیطان وجود دارد، که در آن یک داستان درام یا هق هق وجود دارد که باید در آن بنشینید. این نمایش ترسناک است، و یک شوونن مزخرف است. کاملاً واضح است که این یک بازی اقتباسی است، و بیشتر برنامه‌ها چندان معنادار نیستند، و جهان‌سازی یا سرعتی در آن وجود ندارد. بسیاری از اپیزودها با وجود اینکه ماهیت اپیزودیک دارند، تکه تکه شده و برنامه ریزی ضعیفی دارند. کاراکترها پیشرفت چندانی ندارند و فکر می‌کنم به این دلیل است که قبل از تماشای انیمه باید آنها را از روی بازی بشناسید.

فریب قسمت اول را نخورید که به نظر می رسد این یک انیمه زامبی است زیرا اینطور نیست. داستان: (نه، واقعاً هیچ عاشقانه ای در این وجود ندارد) پنج دانش آموز دبیرستانی پس از برخورد با یک شیطان، قدرت های مرموزی به دست می آورند. مدت کوتاهی پس از شهری که آنها در آن زندگی می کنند (بدیهی است که توکیو) چندین قتل جنون آمیز و وحشتناک را انجام می دهد که همگی توسط شیاطین یا افراد دیگری با "قدرت" که آنها دارند، اما دیوانه هستند، انجام می شود. (قدرت واقعا هرگز توضیح داده نمی شود) این پنج دانش آموز برای محافظت از شهر خود می جنگند. یا به هر حال آنها می گویند... هنر: در مقایسه با هنر وحشتناک خدایی بوکورانو (که در همان سال منتشر شد)، توکیو ماجین امی را برای بهترین جلوه های بصری دریافت می کند. جدا از شوخی‌ها، توکیو ماژین دارای سبک هنری جاودانه‌ای است که در طول سال‌ها به خوبی حفظ شده است. چهره شخصیت ها احساسات زیادی را نشان می دهد. با این حال، پس‌زمینه در حالی که بسیار زیبا و با جزئیات است، بسیار ضعیف است و از رنگ‌های تیره‌تر استفاده می‌کند. صدا: صدا بسیار متفاوت است و گاهی اوقات شخصیت‌ها آنقدر آرام صحبت می‌کنند که شنیدن آن سخت است، و گاهی اوقات موسیقی می‌تواند بسیار بلند باشد. صحبت از موسیقی شد، این انیمه دارای آهنگ صوتی بسیار جذابی است. OP و تمام صحنه‌های مبارزه موسیقی عالی برای خود دارند. حتی موسیقی های احساسی تر در این انیمه بسیار خوب عمل می کند. نسخه Dub هم خوبه شخصیت ها: (ای پسر) در حالی که هر یک از سه شخصیت اصلی مرد شخصیت‌های بسیار متفاوتی دارند، اما دو بازیگر زن اینگونه نیستند. هییو، تاتسوما - (چیزی در مورد صورتش مرا آزار می دهد) او از آن جورهایی است که همیشه به جنبه های خوب چیزها نگاه می کند و خیلی لبخند می زند. تاتسوما همیشه بسیار آرام و به ظاهر با خودش در صلح است و هرگز تسلیم نمی شود و یا ناامید نمی شود. او برای محافظت از مردم، حتی دشمنانش می جنگد. Houraiji، Kyouichi - (شخصا مورد علاقه من از بازیگران) در ابتدا او را در حال پریدن از پنجره کلاس به بیرون معرفی می کنند تا گروهی از افراد را به دنبال او کتک بزند. او مردی است که شبیه یک پانک به نظر می رسد، مانند یک پانک عمل می کند، اما در واقع نسبت به سن خود بسیار عاقل است. حورایجی به ظاهر بی پایان با مردمی از مناطق بد شهر که همگی به او احترام زیادی قائل هستند، ارتباط دارد. او هنگام دعوای خوب سرش گرم است، اما در برخورد با دیگران بسیار آرام است. وقتی دوستانش در زباله دانی هستند، او می تواند آنها را بلند کند (به روش خام خود) و آنها را در مسیر درست قرار دهد. او آدم باحالی است که می تواند به شما لگد بزند یا به شما توصیه های زندگی بدهد. دایگو، یوویا - (دایه گروه) یوویا رهبر تیم های کشتی است و همچنین آشپز گروه اصلی است. او علاقه زیادی به کوماکی دارد و حتی تا ناهار درست کردن او هم پیش می رود. (زمانی که معمولاً دخترها برای پسرهایی که با آنها دلخور می شوند ناهار درست می کنند) او مشتاق شروع دعوا نیست، اما وقتی فشار می آید. برای هل دادن او برای آن آماده است. در حالی که Yuuya برخلاف Houraiji و Hiyuu قوی است، اما از نظر احساسی به اندازه آنها قوی نیست. ساکورای، کوماکی - (The Shemale که توسط Houraiji اعلام شد) که به راحتی ضعیف‌ترین حلقه در گروه است، کوماکی ترجیح می‌دهد از تمام درگیری‌ها دور بماند و تنها دلیلی که ظاهراً به مبارزه ادامه می‌دهد به خاطر Aoi است، که او چیزی برای او دارد. کوماکی دائماً اجازه می‌دهد «چه می‌شد» و وقایع گذشته به سراغش بیایند، حتی با وجود اینکه او بسیار عالی و قدرتمند عمل می‌کند، اما خیلی راحت شکست می‌خورد. Misato، Aoi - (تمام کاری که او می‌خواهد انجام دهد این است که مردم را نجات دهد، و دائماً در آن شکست می‌خورد) Aoi رئیس مدرسه است و در یک عمارت بزرگ زندگی می‌کند. قدرت بر خلاف بقیه یک قدرت کاملاً دفاعی است که به احتمال زیاد از این واقعیت ناشی می شود که او می خواهد از مردم محافظت کند. او یک دختر خوب با قلبی به ظاهر پاک است، اما اغلب به مردم کمک نمی‌کند یا نجات نمی‌دهد، بلکه یا در طول نبرد باعث کشته شدن مردم می‌شود یا به تماشای مرگ افرادی که سعی می‌کند نجاتشان دهد، است. او همچنین اغلب توسط اکثر شخصیت های اصلی دیگر تحت فشار قرار نمی گیرد زیرا او ضعیف ترین گروه است. او از نظر احساسی قوی‌تر از کوماکی است، هرچند این چیز زیادی نمی‌گوید زیرا او نیز برخی از خرابی‌های خودش را دارد. لذت بردن: با صحنه‌های مبارزه مناسب و خون فراوان و کوماکی که Shemale نامیده می‌شود، تماشای این انیمه سرگرم‌کننده است، اگرچه برخی از قسمت‌هایی که Aoi یا Komaki از نظر احساسی ناپایدار هستند، گاهی اوقات سرعت را کاهش می‌دهند. شیاطین همه از نظر ظاهری با یکدیگر متفاوت هستند و همه توانایی های متفاوتی دارند. آیا به این موضوع اشاره کردم که مقدار زیادی گلوله و مقدار زیادی خون و همچنین لحظاتی وحشتناک وجود دارد. به طور کلی: در حالی که اگر به شکار گور، اکشن، و شیاطین علاقه دارید، لازم نیست تماشا کنید، اما با موسیقی متن بدی که می‌توانید این کار را انجام دهید. تعداد مناسبی از حفره های داستانی وجود دارد و توسعه شخصیت ها در همه جا انجام می شود. اگر می خواهید به برخی از سوالات پاسخ داده شود، باید به تماشای فصل دوم که ادامه مستقیم است، ادامه دهید.